บทที่ 4 แฟนเก่าที่ไม่อยากเป็นแฟนเก่า (1)

1587 คำ

ครองภพนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟาตรงข้ามแผ่นฟ้ากับครองขวัญ ก่อนจะเหลือบตาไปมองน้องสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เพราะรู้สึกผิดกับพี่ชายและพ่อแม่โดยมีว่าที่สามีคอยปลอบประโลม “เลิกมองแบบนั้นได้แล้วไอ้ไม้สงสารน้อง” ชายหนุ่มตวัดสายตาดุๆ ไปมองเพื่อนที่กำลังนั่งเครียดหลังจากรู้เรื่องทั้งหมด “ขวัญขอโทษค่ะ ฮึก ขวัญผิดเอง” ครองขวัญร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดแผ่นฟ้า ถ้าพี่ชายจะโกรธให้โกรธเธอคนเดียว “ขวัญไม่ผิดหรอกพี่ต่างหากที่ผิด ไม่ร้อง” แผ่นฟ้ายืดอกรับผิดอย่างลูกผู้ชาย ไม่ชอบเลยเวลาเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอด ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเขาที่ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจทำให้ทุกอย่างมันเลยเถิด “เอ่อ ผิดด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ” ครองภพไม่รู้จะโกรธใครดีระหว่างเพื่อนสนิท น้องสาว หรือไอ้เควินคนชั่ว ถ้าจะโทษจริงๆ ก็ต้องโทษผู้ชายคนนั้นที่วางแผนร้ายกับครองขวัญ “ตกลงมึงจะเอายังไงกูพร้อมรับผิดชอบขวัญกับลูก” ไม่ใช่พร้อมธรรม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม