ครองภพนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟาตรงข้ามแผ่นฟ้ากับครองขวัญ ก่อนจะเหลือบตาไปมองน้องสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เพราะรู้สึกผิดกับพี่ชายและพ่อแม่โดยมีว่าที่สามีคอยปลอบประโลม
“เลิกมองแบบนั้นได้แล้วไอ้ไม้สงสารน้อง” ชายหนุ่มตวัดสายตาดุๆ ไปมองเพื่อนที่กำลังนั่งเครียดหลังจากรู้เรื่องทั้งหมด
“ขวัญขอโทษค่ะ ฮึก ขวัญผิดเอง” ครองขวัญร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดแผ่นฟ้า ถ้าพี่ชายจะโกรธให้โกรธเธอคนเดียว
“ขวัญไม่ผิดหรอกพี่ต่างหากที่ผิด ไม่ร้อง”
แผ่นฟ้ายืดอกรับผิดอย่างลูกผู้ชาย ไม่ชอบเลยเวลาเห็นน้ำตาของคนในอ้อมกอด ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเขาที่ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจทำให้ทุกอย่างมันเลยเถิด
“เอ่อ ผิดด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ” ครองภพไม่รู้จะโกรธใครดีระหว่างเพื่อนสนิท น้องสาว หรือไอ้เควินคนชั่ว ถ้าจะโทษจริงๆ ก็ต้องโทษผู้ชายคนนั้นที่วางแผนร้ายกับครองขวัญ
“ตกลงมึงจะเอายังไงกูพร้อมรับผิดชอบขวัญกับลูก” ไม่ใช่พร้อมธรรม
