องค์รัชทายาทเดินไปเดินมาหน้าเตียงนอน เขาเดินไปคิดไปว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นดี ช่างเป็นเรื่องที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาจึงไม่ได้หาทางรับมือไว้ เขาถึงกับคิดหนักและหาทางออก
“ท่านจะเดินวนเวียนอย่างนี้อีกนานไหม ข้าเวียนหัวอยากจะอ้วก” พูดจบก็ทำท่าจะอาเจียน
“เจ้าเวียนหัวเหรอ เป็นอะไร เป็นมากไหม ข้าไปตามหมอหลวงให้นะ” องค์รัชทายาทถลามาหานกน้อยของเขาทันที ถามด้วยความเป็นห่วง
“จะไปตามหมอหลวงให้มารู้ความจริงทำไม แค่ท่านหยุดเดินแล้วนั่งลงก็แค่นั้น” จะว่าไปเธอก็รู้สึกเวียนศีรษะขึ้นมาหน่อยๆ แถมอยากจะอาเจียนตามปากพูด
“ข้าว่า ข้าต้องทำอะไรในห้องนี้ ทำที่อื่นไม่ได้”
อยู่ๆ องค์รัชทายาทก็พูดออกมา ธิดาดอยถึงกับงง
“ท่านหมายความว่ายังไง”
“ก็เจ้าเป็นคนในตอนกลางวัน ข้าจะออกไปข้างนอกได้ยังไง เพราะตอนที่ข้าออกไปข้างนอก นางกำนัลก็ต้องม
