รถม้าที่โคลงไป โคลงมา ถึงแม้ว่าจะเวียนหัวไปสักหน่อย แต่ก็ทำให้หนิงลู่ซือง่วงนอนไม่น้อย ว่าแล้วก็พักสายตาสักหน่อย
หวังซีฮันที่ขี่ม้าขนาบข้างรถม้าไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากคนด้านใน ก็สั่งให้คนบังคับรถม้าหยุดรถ ส่วนตนเปิดผ้าม่านยื่นหน้าเข้าไปด้านใน แต่ภาพที่เห็นก็ทำให้เขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว มองดูจนพอใจแล้วก็หันไปสั่งคนบังคับรถม้า
“บังคับรถม้าให้ช้าลงกว่านี้ อย่าให้สะเทือนมาก นางกำลังนอนหลับอยู่ ข้าไม่อยากให้มีอะไรไปรบกวนเวลานอนของนาง” หวังซีฮันสั่งเสียงเข้ม หญิงสาวกำลังหลับ คงเป็นเพราะวันนี้ทั้งนางและเขาเดินกันหลายชั่วยาม ถ้าจะเหนื่อยหรือเพลียก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด
“ขอรับ” เขาพูดได้หรือไม่ว่าตอนนี้ก็บังคับช้ากว่าปกติมากแล้ว ถ้าช้ากว่านี้จะไม่ถึงบ้านหญิงสาววันพรุ่งเลยรึ
“เดี๋ยว เจ้าไปบังคับเกวียน หวังต้าเจ้ามาบังคับรถม้าแทน” ถึงแม้จะไม่เข้าใจคำสั่งมากนักแต่พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์สงสัย ทำได
