ตีกันโลดดด//รักต้องเลือก
1435 คำ
"จะไปไหน!!"
ควับ!
"คุณภูมิ!!!"
"ครับคุณภรร..อุ๊ปส์"
หมวยรีบกระโดดไปปิดปากคุณภูมิจากนั้นก็ดันตัวมาที่ด้านหลังของออฟฟิศสายตาก็สอดส่องเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นหรือได้ยิน
"คุณมันบ้าพูดอะไรออกมาถ้าใครมาได้ยินจะทำยังไง"
"อ้าว ผมผิดตรงไหนเมื่อคืนก็จัดกันทั้งคืน"
"คุณขู่หนูต่างหากหนูถึงยอม"
"แล้วใครบอก หนูไม่ไหวแล้วขอหนูขึ้นบ้างได้ไหม"
"คุณภูมิ!!"
"ฮ่าๆๆ ไปขึ้นรถผมจะพาคุณไปหาไอ้ภีมเอง"
"ไม่ค่ะ!"
มือหนาของภูมิลากคนตัวเล็กออกมาจากด้านหลังเพื่อขึ้นรถที่มีคนขับรออยู่จากนั้นก็ตรงมาที่คอนโดของคุณภีม หมวยเองก็เริ่มใจคอไม่ดี
เพียงแค่ลิฟต์เปิดกลิ่นน้ำหอมราคาแพงลอยออกมาจากห้องของคุณภีมแน่นอนว่าคุณภีมต้องถึงแล้วแน่ๆขาของตัวเล็กเริ่มก้าวไม่ออกภูมิจึงเดินนำมาที่ห้องก่อนจะกดกริ่งแล้วหันมามองร่างบางที่เดินตามมาช้าๆ
"ตายๆ กูตายแน่ๆฮึก!"
แกร๊ก!!
เพียงแค่ประตูห้องเปิดออกภีมก็มองหน้าพี่ชายฝาแฝดอย่างไม่สบอารมณ์ ยิ่งมองมาเจอหมวยยืนหน้าซีดอยู่ก็ยิ่งโมโหจนต้องดึงเธอเข้ามาในห้องพร้อมกับผลักอกพี่ชายจนเซ
"มึงมาทำไม!!"
"พาเมียมาส่ง?"
"เมีย?" ผมหันไปมองหน้าหมวยที่มีหยดน้ำตาก็ถึงกับกลั้นใจ "มึงกล้ามากนะที่มายุ่งกับคนของกูไอ้เหี้ยภูมิ!"
ปัก!
ปัก!
ผลัวะ!!
ใช่ว่าภูมิจะยอมความขุ่นมัวที่ทั้งสองถูกคนเลี้ยงดูปลูกฝังให้โกรธเคืองกันทำให้ทั้งสองรัวหมัดใส่กันจนหมวยต้องเข้าไปห้าม
"พอได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ!!"
"เธอออกไปหมวยอย่าเข้ามา!" ทั้งสองหันมาดุเธอก่อนจะกลับไปต่อยกันอีกรอบ
แรงของสองหนุ่มเหวี่ยงร่างของหมวยล้มลงไป เสียงร้องของเธอทำให้ทั้งคู่หยุดชะงัก
"หมวยเจ็บไหม/ผมขอโทษ"
"ฮึก! พวกคุณมันบ้าฮืออ"
ทั้งสองพาตัวเล็กเข้ามานั่งพักภายในห้องจากนั้นภีมก็ไล่พี่ชายให้กลับไปแต่ภูมิกลับไม่ยอมยังนั่งอึนอยู่ข้างหมวย หมวยที่ทนฟังคำด่าอยู่นานเธอจึงดุทั้งสองคนจากนั้นก็เป็นฝ่ายสารภาพความผิดออกมาเอง
"คุณภีมหนูขอโทษ คืนนั้นหนูเมามากจนคิดว่าคุณภูมิเป็นคุณ หนูผิดเอง"
"หมวย!"
"ส่วนกูก็ติดใจหมวย"
"แม่มึงสิ!"
"ก็แม่มึงไง!"
"พอๆๆ ทั้งคู่เลยถ้างั้นหนูจบเองพวกคุณอย่ามายุ่งกับหนูอีก หนูขอเป็นฝ่ายไปจบ!"
"ไม่/ไม่!!"
"มึงมาทีหลังควรออกไป" ภีมชี้หน้าภูมิอย่างเหลืออด
"กูไม่ไปมึงรับไม่ได้ก็ไปเองสิ"
"หมวยคุณอย่ามาทำแบบนี้ที่ผ่านมาผมเลี้ยงดูคุณมาอย่างดี ทำไมทำกันแบบนี้"
"หนูขอโทษ..."
"ถ้างั้นคุณก็ไปอยู่กับผมในเมื่อไอ้ภีมมันรับไม่ได้"
"มึงหุบปากแล้วออกจากห้องกูไปไอ้เหี้ยภูมิ!!"
"ได้แต่กูจะเอาหมวยไปด้วย" พูดจบก็ดึงแขนตัวเล็กขึ้นยืนเพื่อพาออกมาแต่ยังไม่ทันได้ก้าวภีมก็รีบคว้าแขนเธอไว้จากนั้นก็ดึงกลับมา
"เมียกู"
"เมียกูเหมือนกัน!"
ทั้งสองต่างดึงร่างของเธอไปมาจนเธอหมดความอดทนจนต้องสะบัดแขนของทั้งสองออก
"โอ้ยย!!!! จบกันให้หมดนี่แหละหนูมันสกปรกเกินไปแล้ว อย่ามายุ่งกับหนูเลย!"
"___"
"___"
หมวยทนไม่ไหวระเบิดอารมณ์ออกมาจนทั้งสองยอมเงียบ เธอมองหน้าทั้งสองคนสลับกันซ้ายขวา
"นั่งลง!!!"
"ครับ/ครับ!"
เธอเดินไปหยิบกล่องยาเพื่อมาทำแผลให้เพียงแค่เปิดกล่องสองหนุ่มก็ลุ้นกันใหญ่ว่าหมวยจะทำแผลให้ใครก่อน
"ทำกันเองจบ!!"
"ครับ/ครับ"
ทั้งสองรับสำลีและแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลที่ใบหน้าของตัวเองแม้สายตาจะจ้องกันอย่างไม่ล่ะแต่เมื่อเงยหน้ามาเห็นหมวยยืนมองอยู่ก็ต่างคนต่างหันมาทำแผล หมวยถึงกับถอนหายใจ
“เป็นพี่น้องกันทำไมต้องเกลียดกันด้วยคะ รักกันเข้าไว้สิ”
“จะให้มีเมียคนเดียวกันเนี่ยนะ”
“คุณภีมคะ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราสองคนอยู่ในฐานะอะไร ส่วนคุณภูมิเรื่องของเรามันเกิดจากความเข้าใจผิดและมันควรจบตั้งแต่คืนนั้นแล้ว”
“เข้าใจใช่ไหม มึงมันแค่สวมรอยเป็นกู ไอ้ตัวสำรอง!!”
ปัก!
คุณภูมิปล่อยหมัดใส่คุณภีมอีกรอบส่วนคุณภีมก็สวนกลับไปหมวยที่ยืนตกใจทำอะไรไม่ถูกก็รีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเอาน้ำใส่ถังถูพื้นจากนั้นก็สาดใส่ทั้งสองจนทั้งสองรีบผละออกจากกัน
“จะเลิกกัดกันได้หรือยังคะ!”
“หมวยพูดดีๆผมไม่ใช่หมานะ!” ภูมิพูดพร้อมกับลุกขึ้นสายตาก็ยังมองคุณภีมไม่ล่ะ
“หมวยสรุปคุณจะเอายังไง จะปล่อยให้ผมสองคนทะเลาะกันอยู่แบบนี้เหรอ”
“และคุณสองคนจะให้หนูทำยังไงคะ หนูเลือกอะไรได้ถ้าคุณภีม คุณภีมจะให้สถานะอะไรกับหนู แล้วคุณภูมิล่ะ”
ทั้งสองคนเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกมา สายตามองหมวยอย่างอ้ำอึ้งเพราะที่เธอพูดมามันก็ถูกทุกอย่าง
“พวกคุณมีคำตอบอยู่แล้ว คุณภีมเห็นหนูเป็นแค่ผู้หญิงเอาไว้คลายเหงา ส่วนคุณภูมิคุณเพียงแค่อยากเอาชนะน้องชายใช่ไหมคะ!”
“หมวยคือ...”
“ฟังก่อนได้ไหม..”
“หนูเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้พวกคุณมาทะเลาะกัน เพราะฉะนั้นเราสามคนควรแยกย้ายกันค่ะ มันคือทางออกที่ดีที่สุด”
“ไม่ดีอ่ะ เราไม่เคยมีปัญหากันเลยจนไอ้เหี้ยนี่เข้ามา” ภีมพยายามอธิบายแต่หมวยเอาแต่ส่ายหน้า
“ผมก็รู้สึกดีที่ได้อยู่กับคุณ หมวยคุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมรู้สึกดีขนาดนี้” ภูมิพยายามอธิบาย
“แล้วไงคะ แล้วยังไงต่อมันจะเดินกันไปยังไง”
“งั้นมาจับไม้สั้นไม้ยาวใครได้ไม้สั้นต้องถอยออกไป”
“มึงจะบ้าหรือไงไอ้เหี้ยภีม!! ห้องมึงมีไม้หรือไงใช้เหรียญโยนหัวก้อยก็พอ”
“เออดี ชีวิตกูมีค่าแค่นี้แหละ!”
หมวยนั่งกอดอกบนโซฟาส่วนสองหนุ่มก็ยืนอยู่คนละมุมทำตัวไม่ถูก จนเวลาผ่านไปทั้งสองเริ่มจามเพราะถูกสาดน้ำจนชุดเปียกบวกกับแอร์ที่เย็นฉ่ำ
“หมวยคุณกับผมรู้จักกันมาก่อนนะ”
“หมวยถึงผมจะมาทีหลังแต่ผมก็พร้อมรับผิดชอบคุณนะ”
“หมวย”
“หมวย”
“ถอดเสื้อผ้า!”
“ฮะ/ฮะ!”
“คิดอะไรกัน อยากปอดบวมตายหรือไงหนูจะเอาชุดมาให้เปลี่ยน!”
หมวยเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวของคุณภีมจากนั้นก็หาชุดเผื่อคุณภูมิด้วย เมื่อออกมาเธอก็ถึงกับกลืนน้ำลายเมื่อเห็นซิกแพกของสองหนุ่ม สองจากข้างนอกสะท้อนเข้ามากระทบผิวขาวทำให้ออร่าบรรเจิด
“คุณไม่สบายหรือเปล่าทำไมหน้าแดง” ภีมเดินมาจับหน้าฝากหมวยด้วยความเป็นห่วง
“ไปหาหมอไหมผมพาไป” ภูมิเดินมาหาพร้อมกับพามานั่งที่โต๊ะ
“หนูไม่เป็นอะไรคะ”
ติก!
อ๊ะ..อื้ออ..
หย๊า..อ๊ะๆๆ...อู้ววว...เบบี้..
ปัก ปึก ปึก
เสียงครางกระเส่าดังมาจากทีวีขนาดใหญ่ภาพบนหน้าจอคือการร่วมรักแบบสวิงทำให้ทั้งสามกลืนน้ำลายกันหมด หมวยที่ตั้งสติได้ก็รีบหารีโมทจนภีมรีบดึงจากก้นของเธอ
“เชี่ยใครเปิดดูวะ” ภีมถึงกับหน้าเสีย
“ห้องมึง ยามข้างล่างขึ้นมามั้ง” ภูมิหันมาตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“เอ่อ..หนูว่าหนูกลับก่อนดีกว่าค่ะ”หมวยที่ดูเก็บอาการไม่อยู่ทำให้สองหนุ่มมองหน้ากันเธอคงตกใจบวกกับเห็นทั้งสองถอดเสื้อออก
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเหมือนจะไม่สบายเลย” ภูมิรีบหยิบเสื้อมาใส่
“เดี๋ยวผมไปส่งเองหรือจะอยู่กับผมที่นี่”
“ไม่ต้องเสือกได้ไหมเดี๋ยวกูไปส่งเอง” ภูมิท้วงอีกครั้ง
“มึงนั่นแหละอย่าเสือก!”
“ถ้ามันเรื่องมากนักก็อยู่ด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ!!!”
- ผู้เขียน
