สองหนุ่มถึงกับอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำพูดของหมวย เธอรำคาญจนอยากจะกระโดดตึกลงไปให้ตายๆทุกอย่างจะได้จบ สองหนุ่มก็เอาแต่นิ่งเงียบพูดอะไรไม่ออก
“หนูเบื่อพวกคุณจะทะเลาะกันทำไมคะ พ่อแม่เดียวกันแท้ๆ” ฉันมองทั้งสองคนสลับกันไปมา อะไม่ได้ผลยังคงฟาดงวงฟาดงากันอยู่อีก
“คุณไม่เข้าใจหรอก” ภีมตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“คุณภีมคะลืมไปหรือเปล่าว่าหนูก็มีพี่ชายเหมือนกัน พี่ม่อนเป็นพี่ชายที่แสนดีรักและก็เป็นห่วงหนูมาก”
“คุณโชคดีที่มีพี่ชายที่ดีไม่เหมือนผม” สายตาของภีมยังคงมองหน้าภูมิไม่ลดล่ะ
“แค่นี้ก็ยังจะแขวะกันอีกเนอะ”
“ใช่” ภูมิรีบเสริม “ผมรู้นะว่าผมอาจจะไม่ใช่คนดีอะไรมากแต่กับคุณผมเต็มที่นะ”
“พอๆๆ เลิกพูดค่ะไหนๆพวกคุณก็ได้กลับมาเจอกันแล้วแบบนี้ต้องฉลอง ส่วนเรื่องของพวกเราเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที”
หมวยรีบเดินมาเปิดตู้เย็นจากนั้นก็หยิบเบียร์ออกมาสามกระป๋อง เธอเปิดพร้อมกับยื่นให้ทั้งสองหนุ่มแม้ทั้งสอง
