ช่วงสายของอีกวันหมวยลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นคุณภูมิกำลังยืนดื่มกาแฟสายตามองไปยังนอกกระจกใส เธอค่อยลุคขึ้นมานั่งรวบรวมสติจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่
"จะรีบไปไหนครับ"
"กลับสิคะถามได้"
"ไอ้ภีมมันกลับวันพรุ่งนี้คุณไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้"
"หนูต้องฝึกงาน ถ้าเกิดไม่ผ่านก็จบเห่พอดี!"
"ผมจะบอกกับไอ้ภีมว่าเราสองคน...."
"อะไรของคุณคะ! ห้ามพูดเรื่องของเราเด็ดขาดนะ!!"
"งั้นวันนี้คุณต้องอยู่กับผม เดี๋ยวผมพาไปเปลี่ยนชุดที่บ้านเราจะได้ไปทำงานด้วยกัน"
"ได้ไงหนูต้องทำงานนะคะ"
"ลาสิ!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบจากนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำไป
หมวยได้แต่นั่งถอนหายใจนาทีนี้เธอไม่มีทางเลือกคงต้องจำยอมก้มหน้ารับกรรมต่อไป เธอไลน์ไปหาผู้จัดการเพื่อแจ้งว่าติดงานที่มหาวิทยาลัยจากนั้นก็เตรียมตัวออกมาจากโรงแรมพร้อมคุณภูมิ
รถของคุณภูมิขับมาจอดที่หน้าบ้านที่เปิดเป็นร้านบะหมี่ เธอเดินลงมาโดยกำชับให้ชายหนุ่มรออ
