อาการเหนื่อยหอบหายใจแรงและความอิ่มเอมที่แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กายสาว
หล่อนเพิ่งเข้าใจในความหมายของคำว่า ‘การสูญเสียอันแสนเป็นสุข’ ก็ครั้งนี้เอง
น้ำหวานเหลือบตามองน้ำกามสีขาวของคาร์สันที่หลั่งออกมาเปียกเปรอะอยู่ทั่วหน้าท้องของหล่อน
กลิ่นคาวคลุ้งไม่ได้ทำให้รู้สึกรังเกียจ แต่น่าแปลกที่มันทำให้หัวใจเต้นแรง เมื่อรู้ว่าของเหลวที่ราดรดอยู่บนตัว ของหล่อนนั้นออกมาจากตัวตนของพ่อเลี้ยงคาร์สันสุดหล่อ
“ทำไมออกข้างนอกคะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้หล่อนถาม รู้สึกอายหลังจากถามออกไปแล้ว
“ออกข้างนอกไม่ดีหรือยังไง... เธอจะได้ไม่ท้อง”
คาร์สันกล่าวหลังจากผละออกมาจากเรือนร่างบอบบางของน้ำหวานที่โดนกระหน่ำจนระบมช้ำแดงไปทั้งร่าง
‘จะได้ไม่ท้อง’ น้ำหวานทวนคำอยู่ในใจ เหลือบมองหน้าเขาแวบหนึ่ง พ่อเลี้ยงคาร์สันทำสุ้มเสียงราวกับว่าหวังดีนักหนา... ทั้งที่เพิ่งขยี้สวาทหล่อนอย่างเลือดเย็น
คาร์สันก้าวออกไปจากห้องราวกับไม่มี
