มารดาถามเสียงเศร้า เมื่อคืนลูกสาวของหล่อนคงรู้สึกไม่ต่างกับตกนรก ความเจ็บร้าวเสียดแทงเข้ามาในหัวใจของนางสุนีย์ หล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าครอบครัวจะตกต่ำถึงกับต้องเอาลูกสาวมาบำเรอกามชดใช้ให้เจ้าหนี้
“โอเคค่ะแม่... หนู... หนูไม่เป็นไร”
น้ำหวานพยายามรวบรวมความกล้า ปาดน้ำตาแล้วควบคุมสุ้มเสียงให้ฟังดูเป็นปกติ เพื่อให้คนที่อยู่ปลายสายคลายกังวล
“มัน... เอ่อ... นายคาร์สันมันไม่ได้โหดร้ายซาดิสม์กับหนูใช่ไหม”
นางสุนีย์อดถามไม่ได้ ทุกครั้งที่นึกถึงใบหน้าเหี้ยมเกรี้ยมและรูปร่างสูงใหญ่กำยำอย่างชาวต่างชาติของคาร์สัน หล่อนยอมรับว่าเป็นกังวลว่าลูกสาวจะรับไม่ไหว
“หนูทนไหวค่ะแม่... ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานมันก็จะผ่านพ้นไป”
นางสุนีย์รู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ยิน จู่ๆ แผนการบางอย่างก็ผุดวาบขึ้นมาในหัวของหล่อน
“แม่อยากแก้แค้นเอาคืนบ้าง”
แผนการอันลุ่มลึกของนางสุนีย์หลุดออกมาจนได้
“อะไรนะคะ”
น้ำหวานตกใ
