หญิงสาวชักเท้าหนีมือของคาร์สันที่ลูบคลำขึ้นมาถึงต้นขา ดูเหมือนว่าเขายังไม่หนำใจ แม้จะขยี้สวาทหล่อนไปแล้วก็ตาม
“ครั้งเดียวยังไม่คุ้ม... งั้นขออีกยก... เธอจะได้ชินกับความใหญ่โตของฉัน... เพราะว่าตลอดหนึ่งเดือนจากนี้มันจะเข้าไปอยู่ในตัวเธอบ่อยๆ เท่าที่ฉันต้องการ”
“ยังไม่สะใจคุณอีกหรือคะที่ได้ทำลายฉัน”
น้ำหวานตวัดสายตากลับมามองหน้าเขา คิดว่าคาร์สันจะยอมออกไปจากห้องง่ายๆ หลังจากได้ย่ำยีเรือนร่างของหล่อนจนสมใจ ทว่าเหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น
“จะไปไหน”
คนหื่นถามเสียงเข้มเมื่อน้ำหวานก้าวลงมาจากเตียง หล่อนคว้าผ้าขนหนูขึ้นมากระโจมอก ทำท่าว่าจะหนีคนใจร้ายเข้าไปหลบในห้องน้ำ
“พ่อเลี้ยงจะเอาอะไรอีกคะ”
หญิงสาวสะบัดใบหน้ามาถาม
“จะเอาอีก”
เขาตอบเสียงเข้ม และแววหื่นในดวงตาก็ยืนยันว่าพ่อเลี้ยงไม่ได้พูดเล่นเลยสักนิด
“ไม่นะ… ฉันเจ็บแล้ว... วันนี้พอก่อนได้ไหม... ขอพักบ้างเถอะ”
น้ำหวานส่ายหน้า คาร์สั
