BARBARIC02:ไม่ยอมให้ทิ้ง
1774 คำ
BARBARIC 02
****************************
หลังจากที่เรียนเสร็จแล้วฉันก็มารอพี่ไคโรที่คณะเกษตรเพราะเขาเรียนที่นี่
รอนานอยู่เหมือนกันก็เห็นเขาเดินมาทางนี้แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวแต่กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินควงแขนเขามาด้วย
พอเห็นแบบนั้นมันก็ทำให้ฉันไม่ชอบใจขึ้นมาทันที เขาก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับเขาแต่เขาก็ทำแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ
ฉันเดินไปหยุดยืนตรงหน้าพี่ไคโรทำให้เขาตวัดหางตามามองฉันเหมือนเขาไม่ชอบให้ฉันทำแบบนี้
ฉันเองก็ไม่ได้อยากทำหรอกนะถ้าเกิดว่าเขาไม่เอาผู้หญิงคนอื่นมาเดินควงอ่ะ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายของเขาแต่เขาคือผู้ชายคนแรกของฉัน
เพราะงั้นฉันจะไม่ยอมให้เขาเอาฉันแล้วทิ้งแบบนี้หรอกนะ รู้ว่าเขาไม่ดีและเขาก็ร้ายมากพอที่จะทำให้ฉันเสียใจ
แต่ไม่ว่ายังไงเขาจะมาทิ้งฉันไม่ได้ ก็รักมาขนาดนี้แล้วนี่ ยังไงฉันก็็จะรักเขาต่อไป ต่อให้มันจะเจ็บแต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่ามากเลยนะ
“จะไปไหนคะ?”
“…” ร่างสูงเงียบเหมือนไม่อยากคุยกับฉัน รู้นานแล้วล่ะว่าไม่อยากคุยแต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันต้องการเขา และต้องการมากด้วย
“หนูไปด้วยได้มั้ยคะ?”
“อย่ามายุ่งกับพี่ พี่สนองความต้องการให้เธอแล้วก็น่าจะจบนะมิลิน”
คำพูดของคนตรงหน้าโคตรทำให้ฉันเจ็บมากเลยนะ ถ้าเลิกชอบเขาได้แล้วสามารถย้อนเวลากลับไปฉันจะไม่ยอมเสียตัวให้ผู้ชายคนนี้เลยล่ะ
เขาทำร้ายจิตใจฉันมาหลายครั้งแล้ว ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมให้เขาได้ทำแบบนั้น
รักไปได้ยังไงผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายที่ไม่ได้มีอะไรดีเลยนอกจากหน้าตาและฐานะทางบ้าน นิสัยที่โคตรเลวเอาผู้หญิงแล้วทิ้ง และเรื่องไม่ดีของเขาอีกหลายเรื่อง
ฉันก็ได้แต่เฝ้าถามตัวเองมาตลอดว่าทำไมถึงยังรักเขาได้ทั้งที่เขาไม่ดีขนาดนี้
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลยนอกจากคำว่ารัก เพื่อนฉันอย่างเจนนี่มันก็คอยพูดเตือนฉันตลอดนะว่าความรักมันกินไม่ได้
และถ้าเป็นความรักที่ทำให้เราต้องเจ็บก็ถอยออกมาดีกว่า ฉันเคยถอยออกมาแล้ว เคยลองเลิกรักพี่ไคโรแล้วแต่มันทำไม่ได้
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าไอ้ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร
“หรือที่ไม่ยอมไปเพราะอยากให้พี่เอาอีกว่างั้นเหอะ?”
“พี่ไคโรได้หนูแล้วนะคะ พี่จะมาทิ้งหนูแบบนี้ไม่ได้”
“หึ พี่เอาผู้หญิงแล้วทิ้งเป็นร้อย แค่เธอคนเดียวทำไมพี่จะทิ้งไม่ได้”
“ทิ้งไม่ได้ก็เพราะหนูรักพี่”
“นี่พี่พูดกับเราดีๆ แล้วนะมิลิน อย่าให้ต้องขึ้นมึงกูเลย”
“...”
พอพี่ไคโรพูดประโยคเมื่อกี้ออกมาฉันก็เงียบไปทันที ฉันเคยโดยเขาขึ้นมึงกูใส่ฉันแล้วและเคยโดนเขาทำร้ายมาก่อนด้วย
มันเลยทำให้ฉันไม่กล้าพูดอะไรอีก เพราะกลัวว่าเขาจะเกลียดฉันไปมากกว่านี้ ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่จ้องหน้าฉันกลับมาด้วยแววตาที่วาวโรจน์จนดูน่ากลัวเหมือนว่าเขาไม่อยากให้ฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีก
ทำไมฉันต้องรักผู้ชายคนนี้ด้วยก็ไม่รู้ เฝ้าถามตัวเองทุกครั้งที่เขาทำให้ฉันเสียใจแต่มันก็ไม่ได้คำตอบอะไรนอกจากคำว่ารักเหมือนเดิม ถ้าเป็นคนอื่นที่โดนทำร้ายจิตใจหลายต่อหลายครั้ง พวกเธอเลือกที่จะไปหรือเลือกที่จะรักต่อกันนะ
“หนูไม่ให้พี่ไคโรไปกับผู้หญิงคนอื่นค่ะ พี่ต้องอยู่กับหนู”
ฉันกอดแขนพี่ไคโรเอาไว้แน่นมากเพื่อไม่ให้เขาทิ้งฉันแล้วไปกับผู้หญิงคนอื่น รู้นะว่าตัวเองไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาเลยที่จะห้ามไม่ให้เขาไปกับคนอื่น
แต่ในเมื่อฉันยอมเสียตัวให้เขาแล้วฉันก็ไม่อยากให้เขาทิ้งฉันไปเอากับคนอื่นไง
ร่างสูงหันหน้ามามองฉันก่อนจะดึงมือฉันออกจากแขนของเขาแล้วผลักฉันอย่างแรงจนเซล้มและแขนก็ไปโดนกับขอบโต๊ะอย่างแรง
แต่เขาก็ยังไม่ได้สนใจว่าฉันจะเจ็บมากแค่ไหน ทำไมใจร้ายกับฉันจังเลยนะทั้งที่ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลยสักครั้ง
ฉันก็ทำเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้าหาเขาแต่เขากลับเย็นชาใส่ฉันแค่คนเดียว ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
“ทำไมต้องทำรุนแรงกับหนูด้วยคะ การที่หนูรักพี่มันเป็นความผิดของหนูเหรอ?”
“เราไม่ผิดหรอกนะมิลิน แต่เราเข้าใจคำว่าไม่เอาป่ะ พี่ไม่ได้อยากเอาเธอ”
“ไม่เข้าใจค่ะ หนูรักพี่และพี่ต้องรักหนูด้วย”
“อย่ายุ่งกับกู อย่าให้ต้องร้าย”
“...”
“ในเมื่อพูดดีด้วยแล้วไม่ฟัง กูจะไม่ใจดีกับมึงแล้วนะ”
ร่างสูงเดินเข้ามาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปทันที ทั้งคำพูดและน้ำเสียงที่เขาทำกับฉันมันทำให้ฉันตกใจมากเหมือนกันนะ
ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้กับฉัน ทีแรกฉันคิดว่าเขาแค่มักมากเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยๆ เท่านั้นแต่ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้กับฉัน
ฉันได้แต่มองหน้าคนตรงหน้าโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเพราะมันพูดไม่ออก
“คำว่าไม่เอาก็คือไม่เอา อย่าให้ต้องพูดซ้ำหลายรอบเพราะกูไม่ได้ใจดีเหมือนคนอื่น”
“...”
“ถ้ารู้ว่ากูเลวก็เลิกรักกูได้แล้วเพราะกูแม่งเถื่อนกว่าที่คิด”
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นฉันไม่เคยลืมเลยว่าพี่ไคโรเขาใจร้ายกับฉันมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้ฉันตามสืบประวัติของเขาว่าเขาเป็นคนที่จิตใจโหดร้ายแบบนั้นจริงๆ หรือเปล่า
และมันก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าตอนที่เขาคบกับแฟนเก่าเขาก็ทำรุนแรงกับเธอมาก่อน จนเธอทนไม่ไหวต้องมาขอเลิก
แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ทำร้ายผู้หญิงคนไหนอีกเลยที่เขาคบด้วย เพราะเขาไม่ได้จริงจังอะไร
แค่เอาแล้วก็แยกย้ายเหมือนที่เขาพูดกับฉันนั่นแหละ ฉันรู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่เถื่อนมากแค่ไหน เวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดีหมาแม่ลูกอ่อนเดินผ่านเขายังเดินจนหมาตัวนั้นตายเลย
นี่ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่รักผู้ชายแบบนี้ไปได้ หรือว่าฉันจะชอบคนเลวงั้นเหรอ ฉันมองหน้าพี่ไคโรที่จ้องหน้าฉันกลับมากก่อนที่ฉันจะถอยให้เขาพาผู้หญิงที่ควงแขนเขาเดินออกไป
พอเขาไปแล้วขอบตาฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความเสียใจจนหยดน้ำใสๆ มันไหลออกมาจากตา
ฉันรีบปาดน้ำตาตัวเองออกเพราะไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นว่าฉันกำลังร้องไห้และตัวเองก็น่าสมเพชแบบนี้
“อย่าไปถือสาไอ้ไคโรมันเลยนะมิลิน ถ้ารักมันก็ต้องทนหน่อยแล้วกัน แต่ถ้าไม่อยากเจ็บก็ต้องทำใจเลิกรักมันให้ได้แค่นั้นเอง”
ฉันหันไปมองด้านหลังก็เห็นพี่พอร์ชยืนเอามือล้วงกระเป๋าเดินเข้ามาหาฉัน เมื่อกี้เขาคงเห็นแล้วสินะว่าพี่ไคโรพูดอะไรกับฉันบ้าง
เขาเอื้อมมือมาลูบผมฉันอย่างปลอบโยนการกระทำของพี่พอร์ชยิ่งทำให้ฉันอยากร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก
เวลาที่มีคนมาปลอบใจเรามันยิ่งทำให้เราอยากร้องไห้ออกมาไง
“ถ้าอยากจะร้องก็ร้องออกมาเหอะ เก็บเอาไว้คนเดียวอึดอัดแย่เลย”
“ไม่ค่ะ หนูไม่อยากร้องไห้ให้คนอื่นมาสมเพชที่ไปรักคนใจร้ายอย่างพี่ไคโร”
ที่ฉันบอกว่าไม่อยากให้คนอื่นมาสมเพชก็เพราะใครหลายคนต่างก็เตือนฉันว่าพี่ไคโรเป็นคนเถื่อนและเป็นคนไม่ดี
ฉันไม่ควรเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยและไม่ควรพาตัวเองไปเจ็บด้วย แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ฟังแล้วเดินเข้าหากองไฟ
สุดท้ายพอรักเขาไปแล้วมันก็ถอนตัวไม่ขึ้นไง จนต้องมาเจ็บและเสียใจแบบนี้ ฉันไม่อยากรักเขาแต่มันก็ทำไม่ได้
พยายามแล้วนะ พยายามที่จะรักคนอื่น พยายามอยู่ให้ห่างจากพี่ไคโรแต่สุดท้ายก็วนลูปกลับมาที่เดิม
ฉันถึงได้ถามไงว่ามีใครเป็นแบบฉันหรือเปล่าแล้วคนพวกนั้นจัดการกับความคิดของตัวเองยังไงเพื่อให้พาตัวเองไม่เจ็บอีก
“รักมันมากทั้งที่มันเหี้ยใส่ขนาดนี้ พี่ก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เราเป็นแบบนี้นะมิลิน”
“...”
ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าพี่พอร์ชที่มองหน้าฉันกลับมา เขาถอนหายใจแล้วบอกว่าเรื่องพี่ไคโรเดี๋ยวเขาจะค่อยๆ พูดให้
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดได้มากน้อยแค่ไหนเหมือนกันเพราะพี่ไคโรเป็นคนที่ไม่ยอมฟังใครอยู่แล้ว เขามักจะถือตัวเองเป็นใหญ่
ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้เสียตัวให้เขาฉันเองก็พอจะทำใจได้อยู่หรอกนะ แต่พอเสียตัวให้เขาไปแล้วฉันก็อยากให้เขามารับผิดชอบฉันไง
เขาเป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่ได้ตัวฉันไป และที่ฉันยอมมันก็เป็นเพราะว่าฉันรักเขา แต่เขากลับมาบอกฉันว่าฉันมันใจง่ายเองที่ยอมให้เขาเอา ถ้าไม่รักแล้วฉันจะยอมหรือเปล่าล่ะ
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราแล้วกัน”
“ขอบคุณนะคะ”
- ผู้เขียน
