ผมรีบตื่นเช้ามาเพื่อจะไปออกกำลังกายที่ได้นัดกับพี่ชมพูเอาไว้ครับ
“คุณแม่ฝนตกป่าวครับวันนี้” พี่ใหญ่พุดขึ้นมา ใช่ครับปกติวันหยุดผมไม่ได้ตื่นเช้าขนาดนั้น
“ใช่....แม่เห้นด้วยย”
“อะไรกันครับบ ผมแค่ตื่นเช้าจะไปออกกำลังกายเอง”
“ห้ะ?”
“ห้ะ?”
“ห้ะ?” ใช่ครับทั้งพี่ใหญ่คุณพ่อคุณแม่พากันพูดพร้อมกัน มันน่าแปลกตรงไหนเนี่ยยย
“ลูกไม่สบายตรงไหนเหรอป่าวว” แม่ผมเดินเข้ามาถามผม
“ปกติครับ ผมไปก่อนนะครับ”
“คุณไปออกกำลังกายต้องแต่งหล่อขนาดนี้เลยเหรอ” ผมได้ยินเสียงคุณแม่แอบถามคุณพ่อ ว่าแต่ผมไม่ได้แต่งหล่อนะครับปกติผมหล่ออยู่แล้วครับ
สวนหลงลม (สวนสาธารณะข้างโรงพยาบาล)
ผมรอสักพักผมก็เห็นรุ่นพี่เดินมาครับ พี่ชมพูสวมชุดออกกำลังกายสีชมพูอ่อน มัดผมขึ้นสูง ปิดแมสรูปการ์ตูนน่ารักๆ เข้ากับพี่เขามากเลยครับ
“รอนานไหมค่ะคุณหมอ”
“มะไม่...ครับ”
“ฮะฮัดชิ่ว...”
“เออ...ไม่ต้องเรียกคุณหมอก็ได้ครับเรียกพีพีก็ได้ครับ”
“เอ๋.....พีพี”
“?” ขอร้องจำผมให้ได้สิ....
“ค่ะพีพี ฉันชื่อชมพูค่ะ?” เห้ออ นึกว่าจำได้สะอีก
“นั้นเรามาวอร์มร่างกายกันก่อนนะครับ” ผมก็สอนพี่ชมพูวอร์ร่างกายก่อนวิ่ง
“เออ...เห็นคุณชมพูบอกว่ากลับมาอยู่บ้าน บ้านอยู่แถวไหนเหรอครับ”
“อ่อบ้านชมพูอยู่ภูเก็ตค่ะแต่ขอม๊าม๊ามารักษาตัวที่นี้” อ้าวเหรอคนละคนกันว่ะ แต่ชื่อเดียวกันหนิ
“อ่อ..ครับ ผมคิดว่าคุณชมพูเป็นคนกรุงเทพ”
“อ่อ..ถ้าถามว่าเป็นคนกรุงเทพไหมก็เป็นนะคะ ป๊าป๊าเป็นคนกรุงเทพค่ะตอนเด็กๆ ชมพูเคยอยู่ที่นี้ด้วยค่ะ แต่พอจะขึ้น ม.4 ป๊าป๊าเลยขอให้ไปเรียนต่างประเทศจะได้รักษาตัวไปด้วย ส่วนม๊าม๊าก็เลยอยากกลับบ้านไปดูแลกิจการโรงแรมที่บ้าน”
“อ่อครับบ...”
“แล้วตอนนี้คุณชมพูอยู่คอนโดกับใครเหรอครับ”
“คนเดียวค่ะ ชมพูอยู่คนเดียวมาตลอด” โอเคพี่ชมพูโสด?
“พี่เป็นคนเก่งมาก เก่งมาตลอด” ผมแอบพูดเบาๆ
“เออ..แล้วคุณพีพีมาออกกำลังกายแบบนี้ทุกวันเลยเหรอค่ะ”
“ทะ..ทุก”
“อ้าว..คุณหมอ วันนี้เป็นอะไรค่ะเนี่ยยถึงมาออกกำลังกาย” อยู่พยาบาลที่โรงพยาบาลวิ่งเข้ามาทักผม อะไรว่ะเนี่ยย ผมหน้าแตกหมดแล้วว
“อ่อ....ปกติผมมาออกทุกวันครับแต่อาจจะไม่ได้เจอกัน”
“อ่อ.....?”
“ค่ะ ฉันไม่กวนแล้วค่ะ” ดีมากเลยครับ หลังจากนั้นผมกับพี่ชมพูก็พากันวิ่งไปตามทางของสวนสาธารณะเลยครับ
“เห้อออ...เออเหนื่อยเหรอค่ะ”
“ป่ะป่าวครับ ผมจะเหนื่อยได้ไงผมชอบออกกำลังกายจะตายครับ” ความจริงคือผมเหนื่อยตั้งแต่รอบแรกแล้วครับแต่แอ๊บอยู่ เออหลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงเหนื่อยง่าย คือ ที่ผมหุ่นดีและผอมได้นี้ต้องบอกไว้ก่อนนะครับว่าผมได้เรียนรู้การกินอย่างถูกวิธีและส่วนเรื่องออกกำลังกายนานๆ ครั้งครับ และส่วนมากจะเข้ายิมเอา
“แก2คนนั้นดูเหมาะสมกันเนอะ ทั้งสวยทั้งหล่อ”
“ช่ายๆ แต่เหมือนฉันจะได้ผู้หญิงจามอยู่บ่อยๆ อะจะมาแพร่เชื้อโรคป่าวว่ะเนี่ยย” ผมได้ยินผู้หญิง2คนกำลังพูดถึงผมกับพี่ชมพู
“?” ผมแอบหันไปมองพี่ชมพูหน้าพี่เขาดูไม่ค่อยดีหนัก
“เออ....”
“เออ...คุณพีพีค่ะ เดียวชมพูไปซื้อน้ำให้นะคะ?” ทำไมพี่ต้องทำเป็นแข็มแข็งด้วย
“เราไปซื้อด้วยกันดีกว่าครับ?”
“ผมว่าวันนี้คุณชมพูจามน้อยกว่าเมื่อวานนะ..”
“ฮะฮัดชิ่วว...อะไรนะคะ”
“55555ผมแค่จะบอกว่าวันนี้คุณจามน้อยกว่าเมื่อวานแต่ไม่ทันพูดจบคุณก็จามขึ้นมาทันที?”
“5555555”
“เออ...แล้วคุณชมพูไปไหนต่อป่าวครับ”
“ป่าวค่ะ ว่าจะกลับคอนโดเลยค่ะ☺️”
“ขอถามได้ไหมครับ”
“อะไรเหรอค่ะ”
“คุณทำงานอะไรเหรอครับ”
“? ฉันเปิดร้านขนมค่ะชื่อร้าน Moon Love”
“อ่อ ผมเคยทานครับอร่อยมากกก จริงๆ คุณแม่ผมชอบซื้อมาฝากผมครับ” อร่อยจริงครับเป็นร้านขนมชื่อดังเลยทีเดียว อยู่ใกล้ๆ กันแท้ๆ แต่กลับมาเจอกันที่โรงพยาบบาล
“5555จริงเหรอค่ะ?” ผมกับพี่ชมพูเราคุยกันถูกคอมาก
หลังจากออกกำลังกายเสร็จผมก็เดินมาส่งพี่ชมพูตรงคอนโดและกลับบ้านทันที
“หู้วว....เย้ๆ” ก็คนมันอารมณ์ดีหนิครับ ก็เลยเดินร้องเพลงเข้าบ้านส่ะเลย
“สงสัยจะบ้า”
“ไม่เท่าพี่ใหญ่หรอกครับ แบร่?”
“ไอ่นี้กวนตีนเดียะๆ” ผมรีบวิ่งขึ้นห้องทันทีเลยครับไม่ได้เดียวพี่ใหญ่จะแตะผมเอา?
เอาจริงๆ วันนี้พอได้รู้สึกไปออกกำลังกายก็ดีเหมือนกันนะครับรู้สึกสดชื่นขึ้นมาจริงๆ เห้อ...อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ จะได้ไปออกกำลังกายกับพี่ชมพู?