คำเตือน
ฉากในตอนนี้มีเนื้อหาด้านกายภาพและคำพูดที่รุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้แต่งได้เขียนขึ้นเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านเท่านั้น กรุณาอย่าลอกเลียนแบบนะคะ
เจ๊เครซี่ประคองปาริฉัตรออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางสั่นงันงกเหมือนลูกนกก็ไม่ปาน ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยโดนทำร้ายแบบนี้มาก่อน น้ำตาใสคลอเต็มเบ้าตาดูแล้วน่าสงสารเป็นที่สุด
"ดีนะที่เจ๊ปวดฉี่ ไม่งั้นเธอจะโดนขนาดไหนเนี่ย" เพื่อนรุ่นพี่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งใช้มือหนาลูบขึ้นลงที่แขนเล็กเพื่อปลอบประโลม
"เรื่องนี้ต้องถึงหูเสี่ย เจ๊ไม่ปล่อยมันไว้แน่อีแนนซี่" เจ๊เครซี่พูดต่อโดยที่ร่างบางในอ้อมแขนของเธอยังคงนิ่งไม่พูดไม่จา มีแต่น้ำตาใสกลิ้งลงมาตามแก้มทั้งสองข้างเท่านั้น
"โถ คงจะตกใจมากสินะ หน้าซีดหมดเลย" เจ๊เครซี่พูดขณะที่ใช้นิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้รุ่นน้อง
ขณะที่ทั้งคู่เดินพ้นมุมทางเข้าห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่ของเสี่ยภาคินทร์ได้เดินมาพร้อมกับหมอกลูกน
