นั่นไม่ใช่คำถามแต่เป็นคำบอกกล่าวที่ตอกย้ำให้ทิพชยารู้ว่าถึงอย่างไรสิ่งที่สูญเสียไปให้กับเขานั้นไม่มีวันได้คืน และสิ่งที่เธอต้องเผชิญต่อคือการยอมรับตัวตนของเขาเอาไว้ เธอรู้สึกได้ถึงขนาดที่ใหญ่โต เขาใช้ความพยายามอย่างหนักหน่วงที่จะผ่านทางแคบและบีบรัดขณะร่างเล็กต้องเลื่อนขาที่ยันอยู่บนพื้นอีกข้างขึ้นเกี่ยวกระหวัดบนสะโพกของเขาเพื่อลดทอนความเจ็บปวด มันเหมือนระลอกคลื่นที่กำลังถาโถมตัวเธอ ระลอกคลื่นอันร้อนระอุนับล้านที่ถั่งโถมเข้ามากระแทกร่างของเธอจนใกล้หลุดออกเป็นชิ้น ๆ
“คีธ...อ๊ะ...อา...อา” เสียงครวญครางหลุดออกมาจากปากอิ่มเมื่อสะโพกผายที่แนบชิดกลางลำตัวของคนตัวใหญ่สั่นไหวไปตามแรงกระแทก โคเลสนิกกอดเกี่ยวร่างน้อยไว้แนบแน่น เขารู้สึกถึงความเป็นเจ้าของ พลังเหลือล้นที่ถูกปลดปล่อยออกมาเกิดจากแรงผลักของความปรารถนาแทบจะทั้งหมด เขาไม่อาจยับยั้งตัวเองได้เลย
ทั้งที่อยากถอดถอนทุกอย่างออกไปจากตัวหญิงสาว
