“กอดผมไว้” เขาสั่งและรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อกับลำแขนเรียวบางของทิพชยาที่กอดกระหวัดตัวเขาไว้แน่น ชายหนุ่มไม่อาจหยั่งรู้ได้เลยว่าความนึกคิดที่แท้จริงของหญิงสาวคืออะไร หากทว่ามันกลับเป็นการตอบสนองที่ทำให้เขาหลงลืมความใคร่ของตัวเอง
เขากำลังร่วมรักกับเธอ...ไม่ใช่แค่การเสพสังวาสเพื่อการปลดปล่อยเพียงเท่านั้น แต่แล้วโคเลสนิกก็นึกได้ว่าความคิดแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับเขา ชายหนุ่มพยายามกลบเกลื่อนทุกอย่างด้วยการขจัดความอ่อนหวานที่เขาพึงกระทำกับเธอทิ้ง
ทิพชยาไม่ใช่คนรักของเขา...เขาจะไม่ยอมเชื่อใจใคร ไม่...แม้แต่จะไว้วางใจลูกศัตรู
“ปลดปล่อยมัน คุณต้องไม่เกร็ง” เสียงของเขาเครียดขึ้นเล็กน้อยเหมือนร่างกายทุกส่วนที่ขมวดแน่นเหมือนเกลียวเชือก ตัวเธอคับเหมือนวงแหวนที่บีบรัด เขาขยับเข้าออกอย่างรวดเร็ว ส่ายสะโพก กดลึกและปลดปล่อยเป็นจังหวะถี่รัวและเริ่มรุนแรง
จิตสำนึกอันเจ็บปวดกำลังครอบงำเขา บีบบังคับให้เขาลื
