รักครั้งเก่าที่เขาทำลายกลับมีเธอเข้ามาซ๋อมแซม น้ำแข็งที่เกาะกินหัวใจมานานหลายปีถูกกระเทาะและแผดเผาจนมันละลายหายสิ้นกลับมามีชีวิตชีวาและรู็จักคำว่า "หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง"
ซู่~~~~~ซ่า~~~~~ เสียงคลื่นกระทบหาดมาเป็นระยะ
ปริญที่ไม่ทันระวังเดินไปตามหาดจนมีคลื่นลูกใหญ่สาดมากระทบจนขากางเกงเปียก
" อยากเล่นน้ำหรรอคะ " เสียงหวานถามปนขำมาจากด้านหลัง ชายหนุ่มสลัดขากางเกงเล็กน้อยก่อนจะพับมันขึ้นจนถึงหัวเขาพลางนึกหมั่นเขี้ยวหญิงสาวที่เดินตามหลังเขามายิ้มๆ
หมับ!!!
" จะจะ ทำอะไรคะ " เมื่อชายหนุ่มจับแขนเล็กไว้หญิงสาวก็คิดทันทีว่าไม่ใช่เรื่องดี
ตู้มมมม!!! เสีน้ำกระเด็นเมื่อชายหนุ่มอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะโยนลงน้ำไป พีพีลุกขึ้นจากน้ำตัวเปียกปอนพร้อมกับไอค่อกแค่ก
" คุณทำบ้าอะไรเนี่ย " พีพีแหวใส่เสียงดังพลางลบหน้าลูบตา คนตัวสูงยืนมองเธอนิ่งไร้คำตอบ
" ได้ฉันถือว่าคุณเริ่มก่อนนะ " ว่าจบพีพีก็จัดการวิดน้ำใส่คนตัวโตหลายครั้ง
" นี่หยุดนะ " เขายกมือขึ้นมากันพลางถอยหลังแต่พีพีก็ไม่ลดความพยายมดึงแขนเขาลงมาใกล้และใช้มือสาดน้ำใส่จนเขาเปียกชุมไปหมด สองมือเล็กยกขึ้นทำท่ายอมเมื่อถูกสายตาคมจ้องมองอย่างไม่ชอบใจ ก่อนที่เธอจะโดนลากลงไปน้ำลึกกว่าเดิม
" พีว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ " หญิงสาวพยายามบอกเขาทว่าคนตัวโตก็ยังไม่หยุดเดินจนน้ำลึกถึงช่วงอก
หมับ!!! พีพีตัดสินใจหันหน้าเข้ากอดกับร่างสูงไว้อย่างกลัวๆเพราะน้ำมันลึกมากขึ้นก่อนจะเอ่ยพูด
" พีกลัว " ทำให้เขาหยุดนิ่งกับการกระทำทันทีและปล่อยจากแขนนั้นมาประคองที่เอวไว้แทนจนเหมือนเขาสองคนกำลังกอกันในน้ำ และเหมือนเสียงน้ำแข็งในใจดังแรงขึ้นจากการเคลื่อนตัว จนทำให้ก้อนเลือดที่อยู่ด้านในเริ่มเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง
" ระหว่างน้ำกับฉันเธอกลัวอะไร " เขาถามชิดใบหู พีพีกดใบหน้าลงกับไหล่เหมือนจะร้องไห้
" กลัวน้ำค่ะ " คำตอบที่ได้ยินทำเขาหัวเราะเบาๆในลำคอ รอยยิ้มเล็กๆปรากฎที่มุมปากเป็ฯจังหวะเดียวกับที่พีพีโยกหน้าออกมามองนี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นรอยยิ้มเขา
" ต่อไปยิ้มบ่อยๆได้ไหมคะ " เสียงหวานเอ่ยถามก่อนที่รอยยิ้งเล็กๆนั้นจะหายไป ทว่าเขากลับพาเธอเดินกลับขึ้นฝั่งก่อนจะปล่อยร่างเล็กลง ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในโรงแรมทิ้งให้คนตัวเล็กมองตามแผ่นหลังอย่างไม่เข้าใจ
" เธอต้องการอะไร " คนตัวโตที่นั่งอยู่โซฟาถามขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง
" ไม่ได้ต้องการอะไรค่ะ " พีพีพูดตอบอย่างใสซื่อ
" รู้ไหมว่าทำแบบนี้กับผู้ชายมันอันตราย " หญิงสาวมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถาม
" พีทำอะไร " เมื่อไม่เห็นเขาตอบเธอจึงหยับผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
" อุ้ย!! " คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่ออกมาจากห้องน้ำก็พบอีกคนยื่นพิงผนังอยู่
" ฉันให้เธอตอบอีกครั้ง ระหว่างน้ำกับฉันเธอกลัวอะไร " เขาถามเสียงนิ่งพานให้ความรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ พีพีอึกอักยากที่จะตอบ ถ้าตอนนั้นกลัวน้ำ แต่ตอนนี้เริ่มกลัวเขาแทนแล้ว เมื่อมองสบตากับเขาหัวใจดวงน้อยมันก็เต้นตึกตักรุนแรงเพราะใบหน้าของเขาห่างกับเธอเพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น แต่เธอก็ยังยืนยันคำตอบเดิม
" กลัวน้ำค่ะ " เธอตอบออกไปเสียงเบา ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูพาดอยู่ด้านหลังมาปิดไหล่ขาวเนียนไว้ก่อนจะดึงเข้าตัวเหมือนเขากำลังกอดเธอไว้ด้วยผ้าขนหนู พร้อมกับทาบปากหยักลงกับริมฝีปากชมพูระเรื่อเบาๆ ใบหน้าหวานตาโตอย่างตกใจก่อนจะรู้ตัวเขาก็เดินเข้าไปในห้องนอนแล้ว ร่างบางเดินอย่างกับคนวิญญาณหลุดจากร่างล้มตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ จิตใจล่องลอยหลุดออกจากอกเมื่อคิดถึงสัมผัสนุ่มเมื่อครู่
