อ้ายฉิงถูกกอดและจับมือไว้หลวมๆตลอดทางเดินไปสำรวจความเรียบร้อยของเมือง ท่านอ๋องเก้าคารวะท่านอ๋องแปดอย่างนอบน้อม อ้ายฉิงสงสัยมองขึ้นมาอย่างงงๆ
"ท่านเป็นพี่น้องกันมิใช่หรือ เหตุใดข้าจึงเคารพท่านอ๋องเก้ามิได้เล่า ข้าเป็นเพียงสามัญชน"
ท่านอ่องแปดหัวเราะร่าแล้วจุมพิตนางลงไปเบาๆ
"เจ้าช่างสังเกตยิ่ง เหตุที่มิต้องทำเช่นนั้น เพียงเพราะว่าจิ้นเหอนั้นเป็นเพียงบุตรของข้ารับใช้ที่มารดาข้านั้นเลี้ยงดูมาเสมือนบุตรให้มีฐานะเทียบเท่ากันทุกสิ่ง ยกเว้นฐานันดรที่แท้จริง"
" ผู้คนต้องกราบไหว้เสมือนบุตรของท่านแม่ แต่ความจริงนั้นมิอาจจะลบเลือน"
" มารดาของข้านั้นคือองค์หญิงฤดูหนาวแห่งปี่อัน ข้าจึงมีฐานะที่มิควรดูดาย ยามเดินผ่านแม้เพียงเหลือบเห็นเส้นผมก็ตามเถิด"
อ้ายฉิงชะงักและมองใบหน้าคมดุข้างๆ ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างเจียมตัวในทันใด ร่างหนายิ้มให้นางและกอดนางในอ้อมแขนลงไป
"ตอนข้าโดนทวนนั้น ข้าเจ็บเจียนจะขาดใจต
