อ้ายฉิงตื่นมาในเตียงคนไข้ พยาบาลวิ่งกันวุ่นวาย ได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ มีผู้ชายคนหนึ่งกอดแม่ไว้ อ้ายฉิงส่งเสียงร้องเรียกแม่เบาๆ
"แม่...ร้องไห้ทำไม"
"ฮือออ....อ้ายฉิง...อ้ายฉิงของแม่ "
แม่กอดรัดจนหายใจไม่ออก อ้ายฉิงสะลึมสะลือและหลับไป ในความฝันเห็นน้ำไหลหลากมาในฤดูฝน น้ำพัดบ้านเรือนผู้คนอย่างรุนแรงจนจมหายไปจนหมด อ้ายฉิงพยายามว่ายน้ำแต่ก็ไม่สามารถพยุงตัวเองได้ ถูกน้ำพัดจมลงไปในที่สุด อ้ายฉิงสะลืมสะลือหลับต่อไป คล้ายฝันปะติดปะต่อกันไปมาตลอดหลายคืน
"อ้ายฉิงอีกสองวัน หมอจะให้ลูกออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ระหว่างนี้ไปอยู่กับแม่ก่อนนะ คุณเว่ยเค้าเป็นห่วง กลัวว่าลูกจะยังดูแลตัวเองไม่ไหว "
อ้ายฉิงพยักหน้าให้แม่เบาๆ ยอมว่าง่ายๆอย่างเชื่อฟัง
"เพราะไม่รู้ว่าห้องที่พักนั้น มีใครมายึดไปแล้วหรือยัง "
แม่เล่าว่าหลังจากถูกรถชนก็ต้องมานอนโรงพยาบาลนานมากๆ เจ้าของกิจการขนส่งก็แวะมาจ่ายค่าสินไหม และดูแลอย่างดี
