Chapter 8
อ้อยเข้าปากช้าง (1)
ดวงตะวันกลมโตสีส้มอมแดงเริ่มอ่อนแสงลง ทยอยเคลื่อนคล้อยลงต่ำเพื่ออำลาสรรพชีวิตไปอีกหนึ่งวัน เหลือเพียงความเย็นตาที่ทอประกายอาบไล้อยู่บนปุยเมฆสีฟ้าคราม ผสมผสานสีสันจนเกิดเป็นความงดงามชวนฝันราวภาพวาดของจิตรกรเอก หากแต่ว่านี่คือฝีมือปั้นแต่งของธรรมชาติที่มนุษย์ยากจะเลียนแบบได้ แต่ว่าในบางครั้งความงดงามที่ธรรมชาติได้สรรค์สร้างขึ้นมานั้น อาจซ่อนไว้ด้วยอันตรายที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น คล้ายกับชีวิตของคนเรา ที่เพียงแค่เปลือกนอกก็บอกความเป็นตัวตนของคนๆ นั้นไม่ได้เช่นเดียวกัน
จันทร์กะพ้อจอดรถที่หน้าออฟฟิศ บรรยากาศยามเย็นแบบนี้เริ่มจะเงียบเหงา เพราะพนักงานเลิกงานและกลับบ้านกันไปเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงพนักงานรุ่นพี่ของหล่อนอยู่คนหนึ่งที่กำลังเตรียมเก็บของจะกลับบ้านเช่นกัน เมื่อรู้ว่าไฟยังเปิดโร่หญิงสาวจึงรีบสาวเท้าเข้าไปด้านในอย่างไม่รอช้า หวังว่าคนที่เธออยากพบเจอน่าจะย
