Chapter 5 แขกพิเศษ (3)
“อะ อ้าว มายืนคุยอะไรกันตรงนี้”
ทั้งสองถอยห่างจากกันอย่างรวดเร็ว เมื่อมีเสียงแทรกขัดจังหวะขึ้น ชลาธารปั้นหน้ายิ้มออกมาอย่างไม่มีพิรุธ เพียงเพราะเขาไม่อยากมีปัญหากับบิดา เบื่อการทะเลาะในเรื่องเดิมๆ จึงทำเหมือนทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
“เราสองคนคุยกันเรียบร้อยแล้วครับ เข้าใจกันดี”
“โกหก”
จันทร์กะพ้ออุบอิบอยู่คนเดียว ก่อนเงยหน้ามองคนพูดอย่างไม่เชื่อหู ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเขาเล่นละครเก่งชนิดพระเอกในจอยังอาย ตีหน้าซื่อสื่อความเท็จได้อย่างแนบเนียน ผู้ชายคนนี้น่ากลัวและมีหลายอย่างในตัวที่หล่อนไม่เข้าใจ หญิงสาวคิดพลางยิ้มเฝื่อนไปให้ชนินทร์และน้ำอิงที่พากันมองหน้าของเธอกับชลาธารสลับกันไปมา คล้ายไม่มีใครอยากปักใจเชื่อว่าทุกอย่างจบแล้วจริงๆ
“เหรอหนูแยม”
“เอ่อ…”
“คุณน้าคงไม่รังเกียจนะครับ หากผมจะขออยู่ทานข้าวเย็นที่นี่ บรรยากาศบ้านนี้ดีจังเลยนะครับ จนผมอยากอยู่นานๆ”
“ไม่ได
