ยามเช้าตรู่... จอมไตรลอบยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้า แม่และลูกกำลังแข่งกันกรนอยู่ ที่ไม่ใช่เสียงกรนดังน่าเกลียดอะไร จอมไตรเอื้อมมือคว้าผ้าห่มคลุมให้กับร่างลูกสาวที่นอนตะแคงหันหน้าไปทางอื่น ก่อนจะขยับมือดึงผ้าห่มมาคลุมให้กับหญิงสาวที่นอนตะแคงหันหน้าไปทางลูกสาวด้วย แต่ยามที่มือหนาขยับเข้าใกล้เรือนกายเธอ ก็อดใจไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วทั้งห้าลูบไล้ไปตามเนื้อตัวหญิงสาวราวกับต้องการสำรวจอีกครั้ง
แม้ก่อนหน้า เขาว่า...เรือนกายเธอได้ผ่านการตรวจตราทั้งนิ้วและดวงตาของเขาไปแทบทุกตารางนิ้วไปแล้วก็ตาม
ใครว่า รินรดาเป็นผู้หญิงเรียบ ๆ ไม่น่าสนใจ ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เรือนกายหญิงสาวหากเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ถือว่าเป็นเรือนกายที่งดงามไร้ที่ติ เอาคอดกิ่วรับสะโพกผาย แล้วทรวงอกอิ่มเต็มตึง
