"อิ อิ ป่ะป๊าขา"
เสียงหัวเราะสลับกันลั่น...ที่ดังอยู่ตรงหน้า เรียกรอยยิ้มกระจ่างบนใบหน้างามได้อยู่บ่อยครั้ง ตอนนี้จอมไตรและยัยหนูกำลังเล่นอยู่ด้วยกันตรงมุมห้องนั่งเล่นของบ้าน บนโซฟาสีฟ้าอ่อนตัวหนึ่ง ชายหนุ่มอุ้มลูกสาวไว้บนตัก พูดคุยหยอกล้อกันตามประสาพ่อลูก แต่บางครั้ง...สายตาคมกล้าร้อนแรงคู่นั้น เหลือบตามองทางเธอบ่อยครั้ง จนรินรดาอดค้อนกลับทุกครั้งไม่ได้ เขาก็ขยันส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้ ทำให้ป้าแช่มและสามีมองแล้วอมยิ้มไปด้วย ไม่รู้ผู้อาวุโสทั้งคู่คิดเช่นไรกัน
เสียงหัวเราะอันเปี่ยมสุขของจอมไตรและลูกสาวดังสลับกัน จนรินรดาอดคิดไม่ได้ว่า เธอและลูกไม่อยากไปจากที่นี่เลย อยากให้ทุกอย่างหยุดลงไว้ที่ตรงนี้ ที่ที่มีเขาและลูกสาวอยู่ด้วยกันตรงนี้ ทว่า ความเป็นไปของชีวิตคนเรามักจะดำเนินไปตามกระแสแห่งผลของการกระทำเสม
