รินรดาก้าวลงจากรถของคุณหมอหนุ่มด้วยท่าทางเหนื่อยล้า เธอจึงไม่อยากจะพูดอะไรกับใครมากนัก หญิงสาวพาลูกเดินน้อยตรงไปหาพ่อและแม่ที่ยืนรอรับอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมกัน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อ ที่เหมือนมีปฏิกิริยามากกว่า แต่เพราะความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ เธอจึงไม่มีอารมณ์จะไถ่ถามท่านทั้งสองอีก
“สวัสดีค่า ตาขา ยายขา”
คนตัวเล็กยกมือไหว้ทั้งคุณตาและคุณยายด้วยท่าทางเบิกบาน ตลอดทางนอกจากกินและนอนแล้ว ลูกสาวคนนี้ก็มีถามถึง 'ป่ะป๊า' บ้าง รินรดาจึงตอบแบบโกหกลูกน้อยไปในตัวว่า 'ป่ะป๊าต้องอยู่ทำงานต่อที่นั่น' ลูกสาวตัวน้อยจึงยอมเชื่อฟัง และไม่ค่อยถามถึงป่ะป๊าของตัวเองอีก
ทั้งบิดาและมารดาของรินรดารับไหว้ชายหนุ่ม ผู้อาส
