#19
1561 คำ
“ให้ผมไปตักเตือนเขาไว้สักหน่อยเถอะครับ” นับดาวส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยอีกครั้ง
“แม้ดาวจะไม่ได้รู้จักเขาดีมาก แต่ก็พอเข้าใจนิสัยบางมุมของเขา ให้คุณตุลย์ใจเย็นแค่ไหน แต่ถ้าเจอคนที่ใจร้อน มันจะได้ไม่คุ้มเสีย เอาเถอะค่ะ เขาจะยังไงกับดาวก็ไม่เป็นไร ขอแค่เขารักเทวาเท่านั้นก็พอค่ะ” ตอนนี้นับดาวไม่ต้องการให้ตุลย์แสดงตนกับทิวามากนัก เธอไม่ต้องการให้ทิวารู้ว่าเธอจะอยู่ที่บ้านหลังเพียงแค่หนึ่งร้อยแปดสิบวันเท่านั้น
และทิวามีสิทธิ์ที่จะออกคำสั่งกับเธอก็แค่สี่เดือนในช่วงเวลาการฝึกงานได้เท่านั้น เมื่อหมดทุกเวลาดังกล่าวเขาและเธอจะไม่มีความจำเป็นต้องเจอกันอีก บ้านแม้จะมีชื่อเธออยู่แต่เมื่อใดที่เทวาบรรลุนิติภาวะ เธอก็สามารถโอนให้เทวาได้ เพราะเทวาคือสายเลือดที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ แม้เรื่องนี้เธอต้องแลกกับบางอย่าง ซึ่งเธอเต็มใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อเจ้าสัวเทวัญ อย่างเช่นอดทนกับทิวาที่เขาต้องไม่เลิกรากับเธออย่างแน่นอน
ความเกรี้ยวกราดของทิวา ช่างไร้เหตุผลมากๆ ตอนนี้รถเขาไม่ได้จอดอยู่ในที่ควรจอดแล้ว ตุลย์ที่อาสาช่วยนับดาวหิ้วถุงขนมมาที่รถของทิวา แต่ทุกอย่างว่างเปล่า “ผมไปส่งครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ดาวยังมีธุระต่อนะคะ”
“ผมสามารถไปเป็นเพื่อนธุระนั้นได้มั้ยครับ” นับดาวบอกกับเขาว่าไม่ได้เป็นความลับอะไร เธอต้องไปรับเทวาที่โรงเรียนต่อตอนบ่ายสองโมงเท่านั้น ตุลย์เลยอาสาจะไปกับเธอด้วยและจะพาเธอกับเทวาไปทานมื้อเย็นก่อน และค่อยพาไปส่งที่บ้านประเสิร์ฐอนันตกุล
“ขอบคุณมากนะคะ สำหรับวันนี้ และไหนๆก็ไหนแล้ว ที่ทำงานของคุณต้องมีคนเยอะมากๆแน่ๆ ดาวฝากขนมไปด้วยนะคะ และถ้าอร่อยครั้งหน้าไม่ฟรีค่ะ” ตุลย์ยิ้มออกมาในทันที นับดาวไม่ได้ให้ตุลย์เข้าผ่านประตูรั้ว เธอกับเทวาเดินเข้าประตูเล็กเมื่อคนในบ้านเปิดให้ และสิ่งที่เธอเห็นคือรถของทิวาที่มีเขาอยู่ในตำแหน่งหลังพวกมาลัย เธอไม่รู้ว่าเขาพึ่งกลับหรือกำลังจะออกไป
นับดาวพาเทวาเดินชิดขอบทาง ไม่หันไปมองรถทิวาอีกเลย จนเข้าไปในบ้าน เธอก็ได้ยินเพียงว่าเขาเร่งรถออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว แม้จะดึกมากแล้วนับดาวยังไม่นอน แน่นอนว่าเธอไม่ได้รอเขา แต่เมื่อเธอกำลังจะเข้านอนเธอก็ได้ยินเสียงรถ
นับดาวจึงแหวกผ้าม่านเพื่อมองลงไป เขากลับมาแล้ว และไม่ได้มาคนเดียว เขามากับคนรักของเขา ทิวาไม่ได้เป็นคนขับรถแต่เป็นพร้อมรัก เหตุก็เพราะว่าเขาดูเมามาก
พร้อมรักช่วยพยุงเขาไว้ แต่พร้อมรักก็ถูกเขาผลักกักตัวไว้ด้วยวงแขนของเขาก่อนที่เขาจะโน้มตัวจูบดูดดื่มกับพร้อมรักอยู่ตรงนั้น...พรึ่บ นับดาวปิดผ้าม่านทันทีและกลับไปนอนที่เตียง พยายามข่มตาหลับแต่เธอก็ถูกภาพหลอนนั้นตามมาเข้าฝันเธอตลอดทั้งคืน
เช้าตรู่ นับดาวพาเทวาลงมาทานมื้อเช้า และรีบออกจากบ้าน ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนพร้อมรักค้างที่นี่หรือไม่ แต่พวกเธอรีบหายตัวไปเป็นดีที่สุด แต่ขณะที่นับดาวกับเทวากำลังเดินไปที่รถ ผ้าม่านห้องทิวาถูกเปิดอย่างบังเอิญ พร้อมรักหลี่ตามองเห็นด้านหลังของพวกเขา พร้อมรักไม่รู้ว่าผู้หญิงในชุดนักศึกษากับเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นใคร จนพวกเขาหายเข้าไปในโรงรถและรถหรูราคาแพงก็เคลื่อนออกมา
รถคันนี้พร้อมรักพึ่งเห็นเมื่อคืนแต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ใสใจมากนัก คิดว่าทิวาคงซื้อรถใหม่ แต่รถมินิมันเหมาะกับผู้หญิงมากกว่า เธอเลยคิดว่าจะไม่ถามเขา เพราะเขาอาจจะมีเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ แต่ดูท่าแล้วเธอคงเข้าใจผิด ผู้หญิงกับเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน
แม้ว่าเมื่อคืนจะเมาไม่น้อยและเขายังเล่นบทสวาทต่อกับพร้อมรักอีก แต่เมื่อเป็นวันทำงาน ร่างที่ถูกใช้มาอย่างหนักก็ต้องขยับเพื่อไปทำงาน ไม่บ่อยเลยที่เขาจะทำร้ายตัวเองถึงขนาดนี้
ทิวามองพร้อมรักที่ยังนอนอยู่ข้างกาย ตอนนี้เจ็ดโมงเช้าแล้ว เธอคงออกจากบ้านไปแล้ว
ทิวามาถึงที่ทำงานตามเวลาปกติ ตอนที่เขามาถึงเขาก็เห็นรถของเธอจอดอยู่ ทิวาขึ้นชั้นหก กฤษมาแล้ว “ขอกาแฟแก่ๆเลย” เขาพูดพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงาน มองตารางการประชุมช่วงบ่ายและไล่มองของอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ไม่มีของฝ่ายบัญชีเลย “ก็ดี” ทิวาพิงพนักพร้อมนวดขมับ
“เจ้านายดูแย่มากเลยครับ” กฤษวางกาแฟ
“ฉันบุ่มบ่ามไปหน่อย...ว่าแต่มีอะไรคืบหน้าบ้างมั้ย” กฤษส่ายหน้า ทิวายิ้มออกมา “บารมีเจ้าสัวเทวัญช่างน่าหวั่นเกรงเสียจริงๆ”
“แต่ผมได้ข้อมูบางอย่างมาครับ” ทิวาขยับนั่งตัวตรง จิบกาแฟพร้อมฟัง “เรื่องของคุณกาด เธอเสียชีวิตเพราะคลอดบุตรครับ” ทิวาขมวดคิ้วเข้าหากันทันที ก็คุณกาดพึ่งเสียไปเมื่อประมาณสามปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ เท่าที่เขาจำได้ตอนที่คุณอาประธานแจ้งในงานศพ
“ไม่รอดทั้งแม่ทั้งลูกเหรอ”
“ข้อมูลยังไม่แน่ชัดครับ ผมสืบอยู่ แต่ถ้าลองคำนวณจากระยะเวลา ถ้าเด็กคนนั้นรอดและเป็นผู้ชายอายุก็เท่ากับคุณเทวาตอนนี้” ทิวาเริ่มคิดถึงความเป็นไปได้ในทันที
“เอาให้แน่” กฤษรับทราบและขอตัวออกไป
นับดาวได้ทำงานและได้ดูแลเทวาอย่างสงบมาตลอดสัปดาห์ที่เหลือ ซึ่งวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เทวาจะมาเรียนที่นี่ “ขนมพอมั้ย” นับดาวถามเทวาที่กอดกล่องที่บรรจุขนมสำหรับเด็กไว้มากมาย เมื่อวานพวกเธอไปรับเบเกอรี่จากร้านที่สั่งไว้ เพื่อที่เทวาจะนำมามอบให้กับเพื่อนๆในวันสุดท้ายที่เขาจะเรียนที่นั่น
“พอครับ ขอบคุณครับ” เทวายิ้มอย่างมีความสุข เจ้าสัวย้ำเธอเหลือเกินว่าต้องสั่งสอนเทวาให้มากๆ อย่าตามใจเขา เขามีมากก็ต้องสอนให้เขารู้จักให้และแบ่งปันอย่างถูกต้อง ท่านเจ้าสัวฝากเทวาไว้กับเธอ เพราะนอกจากเธอแล้วท่านไม่มีใครที่จะวางใจให้ทำเรื่องนี้ได้
“แล้วต้องเล่าให้คุณแม่ฟังด้วยนะจ่ะ” เทวารับคำอย่างหนักแน่น
“คุณป้าว่าแปลกมั้ยคะ” พร้อมรักที่อดทนมาหลายวัน จนเธอทนไม่ไหว เล่าเรื่องที่เห็นผู้หญิงกับเด็กผู้ชาย แต่เมื่อเธอเอ่ยถามคนในบ้านของทิวา ทุกคนกลับไม่พูดอะไร ได้แต่เอ่ยคำว่าไม่ทราบ แต่พอเธอถามทิวา เขาก็เหมือนไม่ได้ฟังเธอทุกครั้ง และพอเธอจะถามใหม่เขาก็ติดธุระโน่นนี้นั้นขึ้นมาทันที และเธอก็ไปที่นั่นอีกครั้งเมื่อวานนี้ แต่รอจนค่ำก็ไม่มีผู้หญิงกับเด็กผู้ชายรวมถึงรถมินิคันนั้นด้วย
“หรือที่หลานเห็นจะเป็น...”
“หนูไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกค่ะ หนูคิดว่าทิวากำลังมีอะไรปิดบังหนูอยู่ค่ะ”
“แล้วมันสำคัญด้วยเหรอ สมมุตินะ ถ้าเกิดว่าเขาซุกลูกมีเมียเก็บจริงๆหลานจะเลิกรากับเขาเหรอ”
“ไม่มีทาง ณ วินาทีนี้ไม่มีใครเหมาะสมกับหนูเท่าทิวาอีกแล้ว ถ้าเป็นของที่ถูกซุก หนูคิดว่าหนูก็สามารถจัดการได้ค่ะ”
“ใช่แล้ว ทายาทเจ้าสัวเทวัญ มีอะไรไม่เหมาะสมละจ่ะ”
“คุณป้า หนูไม่ได้สนใจสมบัติของเขานะคะ ก็แค่ใจอ่อนที่เขาเสมอต้นเสมอปลายกับหนูมาตลอดสามปีนี้ต่างหากละค่ะ”
“จร้า หนูแพ้ทางรักแท้ของเขา” พร้อมรักยิ้มออกมาอย่างสุขใจ แต่พอคิดว่าทิวาอาจจะซุกลูกซุกผู้หญิงอีกคนไว้ ก็ทำให้เธอไม่สบายใจเช่นกันแต่เธอต้องรู้ความจริงให้ได้ แน่นอนต้องรู้แบบที่ไม่บาดหมางกับทิวาโดยเด็ดขาด เธอต้องเตรียมวางแผนไว้กับเหตุการณ์นี้
ตั้งแต่ที่ตลาดวันนั้นนับดาวกับทิวาก็เหมือนกับได้อยู่กันคนละโลก ไปแล้ว เพราะอยู่บ้านห้องนอนติดกันแต่ก็ไม่เคยเจอกัน เขากลับมาตอนที่เธอเข้านอนแล้ว เขาตื่นในตอนเช้าก็หลังจากที่พวกเธอออกจากบ้านแล้ว เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถ้ามันจะเป็นตลอดไป แต่นั่นก็เป็นการเห็นแก่ตัวเกินไปสำหรับตัวเธอ
- ผู้เขียน
