เธอต้องคิดถึงเทวาให้มากกว่านี้ แต่จะทำยังไงดีล่ะ ก็เทวามีพี่ชายร้ายกาจถึงเพียงนั้น เธอจะมีเรี่ยวแรงรับมือกับเขาได้สักกี่ครั้ง
‘ขึ้นมาหา’ เหมือนผีก็ว่าได้ นี่เธอแค่แอบคิดถึงเขา เขาก็โผล่มาแบบข้อความ นับดาวดูเวลานี่ก็ใกล้เวลาที่เธอต้องออกไปรับเทวาแล้ว เพราะงั้นเธอต้องรีบไปหาเขา
ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะนำอย่างมีมารยาท กฤษก็แปลกคน ทั้งๆที่เห็นเธอขึ้นมา เขาก็แค่เงยหน้าขึ้นมามองและก้มหน้าทำงานต่อไปเสียอย่างงั้น
นับดาวก้าวผ่านประตูมาแล้ว นี่ก็แปลกคนจะเงยหน้าขึ้นมาสักหน่อยก็ไม่ได้ หรือมีอะไรจะพูดจะสั่งก็เอ่ยมาสิ “ท่านประธานเรียกฉันมาค่ะ”
อืม คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันที อืม คืออะไรของเขา นี่จะกวนประสาททั้งเจ้านายและลูกน้องเลยเหรอไง เธอขอใช้ความคิดแป็บ...จะเงียบ จะเดินออกไป หรืออ้าปากถามเขาอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจผิด” พูดจบหันหลังทันที
“รอก่อน” นับดาวหันกลับมา และเขาก็กลับไปก้มหน้าต่อ
