"ทำไมนายต้องมานอนห้องฉันด้วย" ฉันยู่หน้าถามคนตัวโตที่นอนเลื่อนหน้าจอมือถือบนเตียงของฉันหน้าตาเฉย
"ก็ไม่อยากให้ไปนอนบ้านไม่ใช่ไง" โซนเหลือบตาขึ้นมอง มุมปากหยักยกยิ้มขึ้นบางเบา
ปกติโซนค้างเฉพาะเวลาที่เขาลากฉันกลับจากคลับเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แต่นี่มันไม่เหมือนกันฉันมีสติครบถ้วนและเราเพิ่งจะตกลงคบกันแบบงงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
"ใครจะไปรู้ว่าบ้านที่บอกคือบ้านนายเองล่ะ" ฉันกอดอกมองคนเจ้าเล่ห์ที่เสียรู้ให้เขาไป ไม่น่าใจร้อนจนเผลอพูดออกไปแบบนั้นเลยจริงๆทั้งๆที่ก่อนหน้าฉันกลับมั่นอกมั่นใจว่าไม่ต้องการคบกับเพื่อนตัวเองแท้ๆ
"แล้วทำไมไม่ถาม"
"....."
"พีชมานี่หน่อยดิ" พอเห็นว่าฉันไม่ตอบคนตัวโตก็เอ่ยเรียกพร้อมกับใช้มือตบลงบนที่ว่างข้างเตียงเบาๆ
ฉันกระทืบเท้าเดินเข้าไปหาก่อนจะปีนเตียงขึ้นไปนั่งข้างร่างสูงที่ระบายยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"มีอะไร" ฉันย่นคิ้วถามที่คนตัวโตเอ่แต่นอนมองหน้าไม่ยอ
