ซุนหวางบุรุษต้องสาป

มอบกายให้ท่านแม่ทัพ NC(2)

“หมดแรงแล้วหรือ แค่นี้ยังไม่พอหรอกนะคนงาม ข้ายังไม่ได้กินเจ้าเลยนะ” ชิวหานกระซิบเสียงแหบพร่าอย่างสะกดกลั้นอารมณ์

“ยะ..ยังไม่เสร็จหรือขอรับ” ซุนหวางถามอย่างใสซื่อด้วยน้ำเสียงปนหอบ เพราะเขาก็เสร็จสมไปแล้วถึงสองครั้งสองครา แต่เหตุใดท่านแม่ทัพถึงยังไม่.. แต่ไม่ทันที่จะคลายความสงสัย ก็รู้สึกถึงแท่งร้อนที่กำลังดุนดันอยู่ตรงช่องทางด้านหลัง

ชิวหานจับเอวบางยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะใช้อีกมือจับแก่นกายใหญ่ให้อยู่ตรงกับช่องทางรักพอดิบพอดี ซุนหวาง อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปด้านล่าง เมื่อแท่งร้อนอันใหญ่โตกำลังขยับเข้ากลางกายเล็ก.. ความใหญ่โตของแท่งร้อนทำให้คนงามต้องกัดริมฝีปากบางเอาไว้ ทั้งยังเกร็งจนแม่ทัพหนุ่มสัมผัสได้

“คนงามอย่าเกร็ง” เพราะไม่อยากให้คนรักเจ็บ ชิวหานจึงช่วยพยุงสะโพกบางเอาไว้ และค่อย ๆ กดลงอย่างช้า ๆ เมื่อถึงกลางลำ เขาจึงปล่อยให้คนตัวเล็กกลืนกินแท่งร้อนจนมิดลำ

“อ๊าาา เจ็บ” เพราะความใหญ่โตมันคับแน่นช่วงล่างจนตึงไปหมด และความรู้สึกเจ็บเสียดก็แล่นขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้มันเจ็บมากจริง ๆ จนซุนหวางไม่กล้าที่จะขยับ ชิวหานเห็นคนงามนิ่งเงียบ ทั้งร่างบางยังสั่นน้อย ๆ จึงได้แต่ลูบแผ่นหลังเพื่อปลอบประโลม ก่อนจะจับสะโพกเล็กให้ขยับขึ้นลงช้า ๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคย ถึงกระนั้นร่างบางก็ยังคงสั่นไหว

“ซุนหวางไหวไหม ข้าขอโทษ”

“มะ..ไม่เป็นไรขอรับข้าทนได้” ต่อให้เจ็บกว่านี้เขาก็ต้อง ไหว คราวนี้เขาจะทนเพื่อคนรักบ้าง

แม้จะบอกว่ายังไหว แต่ร่างบางก็ยังสั่นไม่หาย ชิวหานจึงปลอบประโลมอีกครั้งด้วยจูบที่แผ่วเบาที่ริมฝีปากงาม พอได้รับการปลอบประโลมอย่างนุ่มนวลจากคนรัก เรียวแขนเล็กก็เลื่อนมาโอบรัดท้ายทอยของคนตัวโตอีกครั้ง

จากการนำพาของท่านแม่ทัพที่ช่วยประคองสะโพกบางให้ขยับขึ้นลงช้า ๆ ผสมกับการจูบปลอบช่วยให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย จากความเจ็บก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวรัญจวน เจ้าหัวมังกรยักษ์ก็ทำงานได้ดียิ่งนัก ทั้งตัวช่วยอย่างน้ำมันหล่อลื่นที่มีกลิ่นหอมด้วยแล้วยิ่งทำให้แท่งร้อนมีความลื่นไหลขึ้น ยิ่งขยับขึ้นลงความเสียวซ่านก็ยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ

“ทะ..ท่านแม่ทัพข้าอยากจะลองทำเองบ้าง” ซุนหวางละปากที่ประกบจูบออกก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำหวาน จนแม่ทัพหนุ่มแทบคลั่งเพราะไม่คิดว่าคนงามจะเอ่ยขอเช่นนี้

“ซุนหวางรู้ตัวไหมว่าเจ้ากำลังยั่วยวนข้าอยู่” เมื่อสิ้นสุดคำกล่าวของท่านแม่ทัพ ร่างบางก็ขยับขึ้นลงและควบคุมจังหวะเอาเอง ช้าบ้างเร็วบ้างสลับกันไป.. อืมมม..อื้อออ.. ความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วกายของทั้งสอง จนต้องร้องครวญครางประสานกันออกมา

อ๊ะ อ๊าาา.. เสียงครางเบา ๆ จากคนตัวเล็กเมื่อมือหนาของแม่ทัพหนุ่มกอบกำเอาแก่นกายน้อยไว้อย่างอ่อนโยน และเริ่มรูดขึ้นลงให้เป็นจังหวะเดียวกันกับคนงามที่กำลังขย่มแท่งร้อนขึ้นลงอยู่บนตักกว้าง เมื่อสองมือกำลังง่วนอยู่ปากหนาก็ไม่ยอมว่างเพราะเม็ดทับทิมนั้นล่อสายตาอยู่ตรงหน้า เขาบรรจงลงลิ้นหยอกเย้าจนมันแข็งขึ้นเป็นไต เรียวลิ้นร้อนก็ตวัดรัวเร็วอยู่ตรงนั้น จนซุนหวางเก็บกักอารมณ์รัญจวนเอาไว้ไม่ไหว

“อ๊ะ อ๊าา ขะ..ข้าจะเสร็จอีกแล้ว” แม่ทัพหนุ่มก็หายใจหืดหาดเพราะเขาก็ใกล้จะถึงจุดนั้นเช่นกัน เขาจูบเม้มอย่างรุนแรงบนเรือนร่างเล็กจนเป็นรอยแดงน่ากลัว ชิวหานเลื่อนมือมาจับสะโพกมนแล้วบังคับจังหวะขึ้นลงให้เร็วและแรงยิ่งขึ้น ความรู้สึกหนักหน่วงเช่นนี้มันดีเหลือเกินจนซุนหวางอยากจะร้องครางออกมาดัง ๆ แต่ก็กลัวว่าจะมีใครบังเอิญมาได้ยิน จึงได้แต่ใช้มือข้างหนึ่งปิดปากเอา เพื่อไม่ให้เสียงครางอันน่าอายเล็ดลอดออกมา อื้ออ อื้อออ สุดท้ายก็ได้แต่ส่งเสียงครางในลำคอตามจังหวะกระแทกกระทั้นของคนตัวโต จนในที่สุดท่านแม่ทัพก็กดสะโพกมนลงอย่างแรงจะแก่นกายที่ใหญ่โตกระแทกเข้าไปจนมิดด้ามและลึกสุด

“อ๊าาาา ชิวหาน” ซุนหวางครางเรียกชื่อคนรักเมื่อกำลังจะแตะถึงขอบสวรรค์รำไร

“อื้มมม..ซุนหวาง” ชิวหานเองก็ไม่ต่างเมื่อแท่งร้อนกำลังกระตุกอย่างแรงอยู่ภายในและฉีดพ่นหยาดน้ำทิพย์จนล้นออกมาจากช่องทางรัก ซุนหวางก็ได้แตะถึงขอบสวรรค์เช่นกันหยาดน้ำทิพย์ก็พวยพุ่งจนเลอะไปหมดและยังมีเล็กน้อยที่พุ่งไปเปรอะที่ริมฝีปากหนา คนตัวเล็กกำลังจะเอื้อมมือไปเช็ดให้แต่ก็ไม่ทันการณ์ เมื่อคนตัวโตแลบลิ้นออกมาเลียมันเข้าไปจนหมด เมื่อเห็นอย่างนั้นใบหน้าของซุนหวางก็พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเพราะความเขินอาย

“ดูเหมือนซุนหวางของข้าจะอร่อยจริง ๆ จนกินยังไงก็ไม่รู้สึกอิ่มเลย”

“ทะ ท่านแม่ทัพ ข้า..” ซุนหวาง หลบสายตาแม่ทัพหนุ่ม ด้วยความเขินอายกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ยังไม่ทันไรก็ถูกจับหมุนให้หันหน้าออกไปอีกฝั่งโดยไม่ทันตั้งตัว ชิวหานก็ได้จับคนตัวเล็กลงแนบกับเตียงเสียแล้วทั้งที่ส่วนนั้นก็ยังเชื่อมติดกันอยู่ มือหนาจับสะโพกคนงามให้ยกขึ้นสูงก่อนที่เขาจะเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง จนน้ำรักที่หลั่งออกเมื่อครู่ทะลักออกมาจนเปรอะต้นขาเนียน

“ทะ..ท่าน อ๊าาา” ยังไม่ทันได้เอ่ยคำทัดทานร่างบางก็ถูกกระแทกความใหญ่โตเข้ามาเสียเต็มแรงจนน้ำตาเล็ด ซุนหวางก็ได้แต่ยอมให้ท่านแม่ทัพกระทำตามใจ ส่วนมือน้อยทั้งสองข้างก็ก็ขยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้จนแน่น

“ซุนหวาง ข้างในของเจ้ามันทั้งแน่นทั้งอุ่นยิ่งนัก จนข้าจะทนไม่ไหวแล้วรู้ไหม” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยคำพูดชวนเสียวในขณะที่แท่งร้อนกำลังกระแทกกระทั้นรัวเร็วอย่างบ้าคลั่ง มันทั้งเร่าร้อนและรุนแรงจนร่างบางได้แต่กัดฟันเอาไว้และส่งเสียงครางอื้ออึงอยู่อย่างนั้น

“อ่าา ข้าใกล้แล้วคนดี เจ้าช่างตอดรัดข้าดียิ่งนัก”

“ขะ..ของท่านก็ใหญ่ทำเอาข้าเสียวไปหมด ขะ..ข้า จะไม่ไหวแล้วขอรับ” ด้วยอารมณ์พาไปแท้ ๆ ซุนหวางแทบไม่อยากจะเชื่อว่าได้พูดถ้อยคำที่แสนจะน่าอายออกไป

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา” ทั้งสองครวญครางขึ้นพร้อมกันเมื่อการกระแทกครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลง และหยาดน้ำทิพย์ก็ถูกฉีดเข้าสู่บั้นท้ายงามจนหมดสิ้น จังหวะรักนั้นได้จบลงแล้วแต่ทั้งสองก็ยังคงนอนนิ่งทับกันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะถอนตัวตนออกจากร่างบาง เพราะกลัวคนตัวเล็กจะหนัก ชิวหานเอื้อมมือไปจับไหล่บางให้หันหน้ามาหาตนก็พบว่าดวงตางามของคนรักเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใส เมื่อแม่ทัพหนุ่มเห็นดังนั้นจึงได้รู้สึกผิดเพราะเมื่อครู่เขาคงกระทำรุนแรงเกินไป ชิวหานจึงได้ตระกองกอดคนรักเข้ามาแนบอกและจูบซับน้ำตาเพื่อปลอบขวัญ

“ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าเจ็บ” เขาจ้องหน้าคนรักพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษอย่างสำนึกผิด

“ข้าเปล่าร้องไห้เพราะเจ็บ ข้าแค่มีความสุข" ซุนหวางรีบบอกกับคนตัวโต เพราะเกรงว่าคนรักจะเข้าใจผิด ที่เขาร้องไห้ไม่ใช่เพราะเขาเจ็บปวดแต่อย่างใดเพียงแต่เขามีความสุขมากก็เท่านนั้น

“ข้าก็มีความสุขมากเช่นกัน รู้ไหม..ว่าข้าทั้งรักทั้งหวงและห่วงเจ้ามากขนาดไหนคนงาม” ชิวหานกล่าวและจุมพิตที่หน้าผากคนงามอย่างแผ่วเบา ก่อนจะประกบริมฝีปากอีกครั้งอย่างนุ่มนวล เพียงไม่นานคนตัวเล็ก ก็ผล็อยหลับไปก่อนอย่างเหนื่อยล้า

พอซุนหวางหลับสนิทชิวหานก็จัดการทำความสะอาดให้กับคนรักและสวมเสื้อนอนให้อย่างดี ส่วนตัวเขาแค่ทำความสะอาดก็เพียงพอแล้ว เสื้อผ้านั้นไม่จำเป็น เสร็จแล้วถึงได้มานอนกอดคนงามและต่างก็หลับใหลตามกันไปด้วยความเหนื่อยล้า เหลือแค่กลิ่นอายแห่งความสุขที่ลอยฟุ้งเต็มไปหมด

ด้านนอกเรือนนอนที่ห่างออกไปจากรัศมีการได้ยิน...

“พอได้แล้วท่านจะพาข้าไปไหนเนี่ย” เพี๊ยะ!!! เสี่ยวฟงบ่นไปตามทางที่ถูกเหว่ยเจี๋ยลากออกมา ทั้งมือก็ฟาดนายกองร่างใหญ่ไม่ยั้ง

“อ๊าาา...เจ็บนะ”

“อย่ามาสำออย ท่านนายกองเหว่ยเจี๋ย ทำไมท่านชอบลากจูงข้านัก น่าโมโหจริง”

“ข้าก็แค่อยากให้พวกเขาปรับความเข้าใจกัน หรือว่าเจ้าอยากจะเข้าไปสอด” ข้าช่วยท่านได้แค่นี้นะท่านแม่ทัพ โอ้ยย..ตัวเล็กแค่นี้ทำไมมือถึงได้หนักนัก