“ตะ แต่ผู้น้อยเป็นสาวใช้ของฮูหยิน ไฉนจะอาจเอื้อมปีนขึ้นเตียงท่านแม่ทัพ”
ด้วยตำแหน่งดังกล่าว เป็นเหตุให้จวี้ชิงหรานยั้งใจตนเอาไว้ แม้จะรักชอบ และปรารถนาเป็นของอู๋หยางเทียนมานานแล้ว
“ฮ่าๆ ๆ เจ้าไม่ต้องปีนขึ้นเตียงให้ยากหรอก เป็นข้าต่างหากที่จะจับเจ้าอุ้ม แล้วเราจะมีความสุขร่วมกัน ในโรงครัวนี้”
เมื่อเขาเอ่ยจบ ร่างจวี้ชิงหรานก็ถูกยกขึ้นไปยังโต๊ะทำอาหาร จากนั้นสองขาของนางถูกจับแยกให้กว้าง กว้างพอที่อู๋หยางเทียนจะแทรกตัวพาความอุ่นจัดอันใหญ่เข้าไปโจนจ้วง
กระโปรงนางเลิกขึ้นสูง สาปเสื้อแปะกว้างออก จากนั้นสองเต้าก็ถูกเขาละเลงจากลิ้นสากร้อน ทั้งดูด ขบเม้ม สลับการนวดเฟ้นด้วยความสิเน่หา
“อ้าขาให้กว้างกว่านี้ แล้วข้าจะนำพาความสุขเข้าไปสู่ความงามของเจ้า”
หญิงสาวตื่นตระหนกมาก ที่นี่เป็นครัวของเรือนหลัก ทั้งชายหนุ่มตรงมาหานางก่อนไปยังเรือนฮูหยินใหญ่ด้วยซ้ำ เรื่องนี้หากใครนำไปบอกอีกฝ่าย จวี้ชิงห
