และสิ่งที่น่าประหลาดใจมากกว่านั้น ดวงตาแม่นางน้อย เปี่ยมไปด้วยความหวัง และการอยากมีชีวิตรอด ตู้ลิ่วฟานมองอีกฝ่ายอย่างชื่นชม
“เชือกนั่น เป็นเจ้าหรอกหรือ ที่ช่วยชีวิตข้า?”
ตู้ลิ่วฟานถาม และนางไม่มีปัญหาในการว่ายน้ำ ด้วยครอบครัวฝ่ายบิดาเป็นชาวเกาะ อาศัยอยู่เมืองติดทะเล
“ข้าไม่อยากตาย!”
เสียงดังกล่าวแหบพร่า ใบหน้าเรียวเล็กก็ซีดจัดอย่างน่าสงสาร
“โอ้ เจ้านั้นกล้าหาญ ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ หากข้ายังไม่ได้ตอบแทน ก็อย่าคิดว่าจะตายได้ง่ายๆ เลย”
เรือนรับรองของตู้ลิ่วฟาน เรียกได้ว่าใหญ่กว่าจวนเจ้าเมืองเจี้ยนเสียอีก กระนั้นใช่ว่าจะมีผู้คนมากมาย นั่นเป็นเพราะตู้ลิ่วฟานชอบความเป็นส่วนตัว นางเป็นสตรีอายุน้อยก็จริง ทั้งรักสนุก แต่พื้นฐานนิสัย ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด เว้นแต่อู๋อี้ซานที่นางพึงใจ เรื่องนี้แม้แต่บิดาก็ไม่อยากขัดใจ และการเดินทางมาที่เมืองเจี้ยน นางไม่ได้มีผู้ติดตามมากนัก หนึ่งเพราะมากั
