อารียาซื้อกาแฟสดและแซนด์วิชติดตัวมาที่ห้องทำงานด้วย และไม่ลืมซื้อมาฝากบริณัยด้วยเช่นกัน เธอบอกตัวเองว่าเธอแค่แสดงน้ำใจในฐานะเลขาฯ เท่านั้น เธอจัดแจงวางอาหารและกาแฟไว้ที่โต๊ะของชายหนุ่มอย่างเป็นระเบียบ แล้วตั้งใจว่าจะกลับไปทำงานของตัวเอง แต่ไม่ทันไรประตูก็ถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับร่างสูงของบริณัยที่วันนี้ดูแตกต่างไปจากทุกวันเพราะผมเผ้าเขายังจัดทรงไม่เรียบร้อย แต่นี่กลับเผยให้เห็นความเซ็กซี่ในแบบที่อารียาไม่เคยเห็นมาก่อน จนเธอเผลอมองเขาโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะบังคับสายตาตัวเองให้หันมาที่กาแฟและแซนด์วิชที่เธอกำลังจัดวาง
“วันนี้ฉันซื้อกาแฟกับแซนด์วิชมาฝากด้วยนะคะ” เธอพูดจบก็จะรีบเดินกลับออกไปที่โต๊ะของตัวเองทันที เพราะถ้าเผลอมองบริณัยอีกที เธออาจหลงเสน่ห์เขามากกว่าเดิมก็ได้
“ขอบคุณครับ” บริณัยบอกพลางยกมือขึ้นจัดทรงผมของตนเองอีกรอบ
เมื่อคืนเขากลับบ้านดึก กอปรกับมีหลายเรื่องให้ขบคิด และเรื่องเหล่านั้นก็ไม่พ้นเป็นเรื่องของคนตัวเล็กตรงหน้า ความเหนื่อยล้าอ่อนเพลียทำให้เช้านี้นอนเพลินจนลืมตื่น กว่าจะรู้ตัวก็สายโด่งเสียแล้ว เขาจึงแค่อาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบมาทำงานโดยที่ยังไม่ได้จัดแจงผมของตัวเองให้เรียบร้อย แม้เขาจะเป็นประธานบริษัทแต่เขาก็ถือคติเข้างานตรงเวลา เรียกได้ว่าถ้าไม่นับเรื่องของหัวใจที่ควบคุมไม่ได้แล้ว เขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากเลยทีเดียว
ชายหนุ่มนั่งลงพร้อมมองแซนด์วิชและแก้วกาแฟที่เตรียมไว้อย่างเรียบร้อยก่อนจะยิ้มออกมา หญิงสาวช่างรู้ใจเขานัก แซนด์วิชทูน่าปูอัด...วันนี้เขาไม่ได้กินข้าวเช้าก่อนออกจากบ้าน เขาจึงจัดการกินแซนด์วิชไส้โปรดและตามด้วยกาแฟสูตรที่ชอบจนหมด แล้วจึงเดินออกมาด้านนอก
“ขอบคุณสำหรับมื้อเช้านะครับ” ว่าจะตัดใจ แต่การใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอทำให้เขาทำไม่เคยได้ ใจมันอ่อนไปทุกที
เสียงทุ้มเรียกให้อารียาที่จดจ่ออยู่กับงานหันกลับไป พอสายตาปะทะเข้ากับชายหนุ่มพลันชะงักไปเล็กน้อย เธอลืมตัวเผลอจ้องใบหน้าหล่อเหลาในลุคที่เปลี่ยนไปของชายในดวงใจอย่างพิจารณาและแอบชื่นชมเขาอยู่ในใจ