พันธนาการซ่อนรัก

ตอนที่ 8 ออกงานด้วยกัน 3

“คุณสวยมากครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

คำชมจากปากชายหนุ่มยิ่งทำให้อารียาเก้อเขิน ไม่สามารถสบสายตาที่แสนดึงดูดตรงหน้าได้ จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตา มือไม้เก้กังไปหมด

“หรือเราไม่ไปงานแต่งดี” บริณัยพูดขึ้นทั้งที่ยังมองเธอไม่วางตา

“เอ๊ะ! ทำไมล่ะคะ” อารียาแปลกใจจนเผลอหลุดปากถามออกไป แต่แล้วกลับนึกเศร้าขึ้นมาเมื่อคิดว่าเขาคงเปลี่ยนใจไม่อยากให้เธอไปด้วย แต่คำตอบที่ได้ยินกลับทำให้ใจเต้นแรงกว่าเดิม

“ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็นคุณแบบนี้เลย”

เขาพูดเหมือนกับว่า…เขาหวงเธอ และเธอก็เขินหนักกว่าเดิม

ท่าทางเอียงอายของหญิงสาวช่างดูอ่อนหวานน่ารักจนบริณัยนึกมันเขี้ยว อยากยกมือขึ้นลูบผมเธอ แต่ก็ยั้งมือได้ทันไม่ให้ทำอย่างที่ใจนึก เขาวางตัวให้เกียรติอีกฝ่ายและขยับกายออกห่างจากร่างบางที่อยากเข้าไปกอดรัดเสียเต็มแก่

“อย่าพูดแบบนั้นสิคะฉันเขินนะคะ” เธอบอกเขาอย่างเอียงอาย

“ผมพูดเล่น ไปเถอะครับใกล้ได้เวลางานแล้ว” บริณัยตัดบท ขืนอยู่อย่างนี้ต่อไปเขาอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่กระนั้นเขาก็ยื่นมือไปจับมือของเธอก่อนเดินนำออกไป ซึ่งเธอตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สีกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยไม่ได้ชักมือกลับ

ทั้งคู่ลงเดินเคียงกันมาถึงรถหรูที่เขาเตรียมเอาไว้สำหรับออกงานใหญ่ ๆ คนขับรถดูเหมือนจะรู้ใจเจ้านายเป็นอย่างดี เขาเปิดประตูด้านหลังรอไว้อยู่แล้ว อารียาหยุดเดิน มองไปที่ชายหนุ่ม ก็เห็นเขาส่งยิ้มให้

“เชิญครับอาย”

เธอเข้าไปนั่งยังที่นั่งด้านหลัง จากนั้นชายหนุ่มก็ตามเข้ามา ทั้งสองคนติดอยู่บนถนนที่เต็มไปด้วยรถยนต์ที่แน่นขนัดอยู่หลายนาทีเพราะตึกที่ทำงานตั้งอยู่ใจกลางย่านธุรกิจทำให้รถค่อนข้างติดกว่าที่อื่น แต่พอพ้นแยกไปได้รถก็วิ่งได้อย่างสบาย ๆ เมื่อไปถึงสถานที่จัดงาน ตรงหน้าโรงแรมมีพนักงานต้อนรับมายืนรออยู่แล้ว เมื่อประตูรถถูกเปิดบริณัยก้าวลงมาก่อน แล้วจึงหันมายื่นมือให้หญิงสาวเกาะเพื่อเดินเข้างานไปพร้อมกัน อารียารู้สึกประหม่า เพราะเขาปฏิบัติกับเธอราวกับทั้งคู่เป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง แต่เธอก็พยายามก้าวเดินตามเขาไปอย่างมั่นคงและตั้งใจว่าจะไม่ทำให้เขาเสียหน้าเป็นอันขาด

บริณัยเองแม้ภายนอกดูสงบนิ่งแต่ในใจก็ตื่นเต้นไม่ต่างกัน เพราะนี่เป็นการออกงานครั้งแรกกับผู้หญิงที่เขา…รัก และตั้งแต่คบกับเฌอริมาเขาก็ไม่เคยควงเธอออกงานที่เป็นส่วนตัวแบบนี้มาก่อน ส่วนใหญ่จะเป็นงานในเชิงธุรกิจเสียมากกว่า เขายอมรับว่าเขาค่อนข้างพอใจที่คู่หมั้นต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาครั้งละนาน ๆ เพราะมันทำให้เขาสัมผัสได้ถึงอิสระ เขาลังเลอยู่นานว่าควรจะพาอารียามางานด้วยกันครั้งนี้หรือไม่ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้กับความต้องการของหัวใจจนลืมนึกถึงความเหมาะสม เขายังหวังลึก ๆ ว่าในอนาคตผู้หญิงที่จะออกงานเคียงข้างเขาจะเป็นเธอคนนี้