พันธนาการซ่อนรัก

ตอนที่ 8 ออกงานด้วยกัน 2

“คุณไปกับผมนะอาย”

“คะ? เอ่อ…ไม่ใช่เรื่องงานไม่ใช่เหรอคะ” อารียาจับต้นชนปลายไม่ถูกที่จู่ ๆ เขาก็เอ่ยปากชวนตัวเองขึ้นมา เธอว่าได้ยินเขาบอกว่าเป็นงานแต่งเพื่อนไม่ใช่เหรอ

ชายหนุ่มยิ้มให้เธอน้อย ๆ ก่อนตอบ “ครับ แต่ผมอยากให้คุณไปด้วยกัน”

รอยยิ้มของเขาทำให้อารียาใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว

“แต่ว่า…มันจะดีเหรอคะ” หญิงสาวเกิดลังเล ใจหนึ่งก็ดีใจที่เขาชวน แต่จิตสำนึกก็รู้อยู่ว่ามันไม่สมควรที่เธอจะออกงานส่วนตัวพร้อมกับเขา มันไม่ใช่ที่ของเธอ

“ไม่ต้องคิดมากนะอาย ไปกับผมเถอะ” บริณัยรบเร้าเธออีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิด ไม่รับรู้ ไม่รู้สึกอะไร แต่...ความใกล้ชิดตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาทำให้เขาอยากใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น อยากใช้เวลาร่วมกันในทุกช่วงเวลา อยากให้เพื่อน ๆ ได้รู้จักกับเธอ และแอบหวังว่าสักวันเขาอาจจะแก้ปัญหาคาราคาซังนี้ได้ อาจต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่หากไม่เริ่มทำอะไรเลยก็คงไม่มีวันนั้น

“ได้ค่ะ” เธอตอบตกลงในที่สุด แค่เขาพูดไม่ว่าจะอะไรเธอก็ใจอ่อนพร้อมจะตอบตกลงเสมอ และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มอบอุ่นของชายหนุ่มที่สั่นไหวหัวใจคนมองอีกครั้ง

อารียานั่งทำงานต่อจนลุงพ่อบ้านและช่างแต่งหน้าอีกสองคนเดินเข้ามา จากนั้นก็โดนพาตัวไปยังห้องรับรองข้าง ๆ ที่ตอนนี้ถูกใช้เป็นห้องแต่งตัวให้เธอชั่วคราว ขณะที่เธอกำลังนั่งเป็นตุ๊กตาให้หญิงสาวสองคนช่วยกันแต่งหน้าแต่งตัวอยู่นั้นสายตาดันสบเข้ากับดวงตาคมของบริณัยผ่านกระจกเงาที่สะท้อนเรือนร่างสูงใหญ่ที่ยืนเอามือไขว้ไว้ด้านหลังและส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันเพียงแค่สบตากันนิ่ง ๆ แต่ในใจของหญิงสาวกลับเต้นรัวไปกับสายตานั้นก่อนที่เขาจะเดินออกไป

ผ่านไปเกือบสามสิบนาที บริณัยที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็นั่งรออารียาเงียบ ๆ พลางเปิดโทรศัพท์ดูข่าวสารต่าง ๆ ไปด้วย ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับใครบางคนที่เดินเข้ามาที่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งค้างหยุดมอง

อารียาอยู่ในชุดราตรีสีฟ้าอ่อนความยาวกรอมเท้า สวมรองเท้าสีเงินประดับเลื่อมแสนสวย ชุดนี้รัดเอวเล็กโชว์สัดส่วนพร้อมอวดอกสวยแบบให้ใจชายหวั่นไหวเล็กน้อย ทรงผมถูกม้วนเป็นลอน รวบขึ้นโชว์คอระหง ใบหน้าสวยเนียนถูกแต่งแต้มเป็นโทนสีชมพูที่เหมาะกับหน้าหวาน ๆ ของเธอเป็นอย่างยิ่ง

ตอนนี้บริณัยไม่สามารถละสายตาออกจากสาวสวยตรงหน้าได้เลย เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าหาเธอทันที สายตาที่เขาใช้มองเธอเต็มไปด้วยความชื่นชมและหลงใหลอย่างไม่ปิดบัง อารียาตกใจเลยหลุบตาลงเพื่อหลบสายตาที่เขาจับจ้องเธอไม่หยุด

“ขอตัวนะคะ” ช่างแต่งหน้ายิ้มกริ่ม ก่อนรีบเดินออกจาห้องไปอย่างรวดเร็วอย่างรู้หน้าที่