ตอนที่ 9 แอบหึงนิด ๆ 4
461 คำ
“คุณไม่ได้ชอบคุณทินธรหรอกใช่มั้ย?” บริณัยรับแก้วกาแฟมาถือไว้แล้วตั้งคำถามพร้อมกับสบตาหญิงสาว
“คะ?” อารียางุนงงที่จู่ ๆ เขาก็ถามคำถามนี้ ก่อนที่จะตั้งตัวได้แล้วตอบเขาออกไป
“ฉันเพิ่งเจอเขาเองนะคะ” เธอรู้สึกน้อยใจที่ได้ยินคำถามเช่นนี้ออกจากปากเขา ทำไมเขาต้องมาสงสัยในตัวของเธอด้วย ทั้ง ๆ ที่หัวใจเธอมันรักเขาอยู่เต็มหัวใจจนไม่เหลือพื้นพี่ว่างให้ใครอื่นแล้วแม้กระทั่งตัวเอง
“คุณบลูถามทำไมเหรอคะ?” น้ำเสียงที่ย้อนถาม ทั้งแววตาที่มองมากลับเจือไปด้วยความตัดพ้อจนคนมองใจสั่น นึกโทษตัวเองที่ทำให้เธอเสียใจ
“เปล่าครับ ผมแค่ถามเฉย ๆ” บริณัยตัดบทเพราะรู้ว่าตนเองไม่มีสิทธ์จะไปก้าวก่ายชีวิตของเธอมากนัก เธอจะยิ้ม จะหัวเราะให้ใครเขามิอาจห้ามได้ หรือเธอจะรักชอบใครเขาก็ห้ามไม่ได้ด้วยเช่นกัน เพราะเขาเป็นแค่เจ้านาย ไม่ใช่คนรักทั้งที่เขาปรารถนาจะอยู่ในตำแหน่งนั้น
บริณัยหันกลับมาอ่านเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ เป็นอันว่าจบบทสนทนาอันน่าอึดอัดแต่เพียงเท่านี้ แต่วันนั้นทั้งวันตะกอนที่เขากวนขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจก็ขุ่นมัวอยู่ในใจของทั้งคู่เสียแล้ว
อารียากลับออกไปยังที่ของตัวเองและนั่งทำงานอยู่อย่างนั้นโดยที่ลืมแม้กระทั่งมื้อกลางวัน บริณัยเองก็เช่นกัน เขาไม่เปิดประตูออกมาอีกเลย
อารียาเองชำเลืองมองประตูห้องทำงานชายหนุ่มเป็นพัก ๆ ใจเธอกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เพราะวันนี้ทั้งวันนอกจากจะไม่ออกมาแล้ว แม้กระทั้งโทรศัพท์สั่งงานก็ไม่มีสักสายทำให้เธออดน้อยใจไม่ได้ จนเวลาล่วงเลยจนเกือบสองทุ่ม จู่ ๆ ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักออกมาด้วยความรีบร้อน ตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ของบริณัยที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง
“คุณทำอะไรอยู่น่ะ”
เขาเองแม้จะอยู่ในห้องทำงานตลอดทั้งวัน แต่ก็รู้ว่าเลขาฯ สาวยังไม่กลับ เขาใช้เวลาทั้งวันหมดไปกับการนั่งคิดทบทวนความรู้สึกตัวเอง และได้แต่โทษตัวเองว่าเห็นแก่ตัว แต่เขาปล่อยอารียาไปไม่ได้จริง ๆ ยามที่คิดว่าเธอกำลังยิ้มหัวเราะและมีความสุขกับชายอื่น ใจเขามันเจ็บรวดร้าวจนทนไม่ไหว นับวันความรู้สึกนี้ยิ่งทวีคูณจนแทบบ้า ตั้งแต่ได้รับรู้ความในใจของเธอ เขาก็ยิ่งอยากแสดงความเป็นเจ้าของ
- ผู้เขียน
