พันธนาการซ่อนรัก

ตอนที่ 5 พยายามเป็นคนรักที่ดี 1

วันรุ่งขึ้นเฌอริมาติดสอยห้อยตามบริณัยมาที่บริษัทด้วย เธอสวมชุดสีครีมเป็นกระโปรงรัดรูปตามสไตล์ของตัวเอง แต่งหน้าแบบเซ็กซี่เล็ก ๆ พร้อมรองเท้าส้นสูงที่ทำให้เรียวขาเธอดูเรียวยาวมากกว่าเดิม ตั้งแต่เดินเคียงคู่ด้วยกันมาพนักงานต่างมองทั้งคู่อย่างชื่นชมแกมอิจฉา ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อกับคู่หมั้นสาวสวย ช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน

“วันนี้แต่งตัวสวยเกินไปนะ ระวังจะโดนหมั่นไส้เอา” บริณัยแกล้งแซวแฟนของตัวเอง

“ริมาสวยทุกวันอยู่แล้ว ไปไหนคุณจะได้ไม่อายใครไงคะ” เธอมองใบหน้าคมของบริณัยแล้วยิ้มอย่างมั่นใจ

“ครับ ๆ ขอบคุณมาก” บริณัยกล่าวกลั้วหัวเราะพลางกระชับแขนของแฟนสาวให้แนบชิดกับตัว

ทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของบริณัย ก่อนจะเข้าไปก็ผ่านโต๊ะทำงานของอารียาเสียก่อน ซึ่งอารียานั่งประจำที่อยู่แล้ว ยามเธอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตาของบริณัยพอดี เธอดูตกใจเล็กน้อยที่เขาไม่ได้มาเพียงลำพัง แต่ควงแขนมากับเฌอริมาแฟนสาว เธอตั้งสติเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างเป็นธรรมชาติ

“สวัสดีค่ะคุณบลู” เธอพูดจบก็หันไปหาเฌอริมาที่ผละออกจากวงแขนชายหนุ่มแล้วปรี่มาหาเพื่อนสาวที่รักด้วยรอยยิ้มกว้าง

“อาย...ไม่เจอนานเลย คิดทึ้ง คิดถึง” เฌอริมาสวมกอดอารียาทันที สองเพื่อนรักไม่ได้เจอกันนานพอสมควรจริง ๆ เพราะเฌอริมาเองก็ติดงานที่บริษัทของตัวเอง พอมีเวลาว่างก็จะนัดกับแฟนหนุ่มเสียมากกว่า ไม่ได้มีเวลาเข้ามาที่บริษัทของเขาอย่างเช่นวันนี้

“จ้ะ ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน” อารียากอดเพื่อนรักกลับ ขณะเดียวกันดันสบตาที่เรียบเฉยของบริณัยที่มองมาที่เธออยู่เช่นกัน เหมือนกับว่าพวกเขากำลังถ่ายทอดความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกให้กันและกันอยู่

“วันนี้ไปกินข้าวกันนะ อยากไปชอปกับเธอมากเลยเนี่ย” เฌอริมาผละออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย ส่งยิ้มให้ และยื่นข้อเสนอที่อารียาไม่เคยปฏิเสธได้เลยสักที

“ได้สิแต่ว่าขอฉันเคลียร์งานสักหน่อยนะ” อารียายิ้มตอบแล้วมองหน้าของเจ้านายหนุ่ม

เฌอริมาเองก็สังเกตเห็นแต่ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น

“วันนี้ขอยืมตัวเพื่อนริมาหน่อยนะคะที่รัก ขอให้อายเลิกก่อนเวลาสักวัน” เธอเข้าไปเกาะแขนบริณัยแล้วซบหน้าลงอย่างอ้อน ๆ และลอบมองเพื่อนสนิทไปด้วย

“ได้สิริมา วันนี้ผมมีนัดกับท่านประธานบริษัทพีจี เป็นนัดพิเศษน่ะ ยังไงผมก็ต้องออกก่อนเวลาเลิกงานปกติอยู่แล้ว” เขาตอบกลับแล้วยิ้มจาง ๆ พลางเหลือบมองอารียาที่ก้มหน้าก้มตาอยู่เงียบ ๆ เธอดูเหมือนเด็กน้อยที่ถูกเพื่อนลากไปไหนมาไหนด้วยความไม่เต็มใจ แต่แม้อยากจะปกป้องเธอมากแค่ไหน เขาก็ต้องทำเป็นไม่เห็นท่าทีที่ไม่สบายใจของเธอไปเสีย เขาย้ำกับตัวเองในใจว่าเฌอริมาคือแฟนของเขา เขาต้องปกป้องและเอาใจเธอคนเดียวเท่านั้น

“ดีเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ฉันมารับเธอนะ” เฌอริมายิ้มพอใจแล้วหอมแก้มของบริณัยเบา ๆ โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว โดยอัตโนมัติเขาหันไปมองอารียาและทันเห็นแววไหวในดวงตาวูบหนึ่งซึ่งสะเทือนใจคนมองไม่น้อย แต่ทำยังไงได้ล่ะ เฌอริมาก็มักแสดงความรักกับเขาต่อหน้าทุกคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่คราวนี้เขากลับรู้สึกอึดอัด แต่ก็ต้องฝืนยิ้มให้

“ริมาไปทำธุระก่อนนะคะ เดี๋ยวเย็นนี้จะแวะมารับอายไปชอปปิงตามประสาสาว ๆ ส่วนคุณก็ไปทำงานได้เลย” เธอร่ายยาวถึงแผนการที่จะเกิดขึ้นและตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานยั่วยวนที่ส่งให้คู่หมั้นหนุ่มอย่างที่มักทำประจำ

“ได้ครับ” เขาลูบผมของเธอแบบที่ทำทุกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับรู้สึกฝืน ๆ เพราะอยู่ต่อหน้าของอารียา แต่เขาก็ปัดความคิดไม่สมควรออกไป เขาตัดสินใจไว้แล้วว่าจะต้องทำดีกับเฌอริมาให้มาก เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด

ก่อนจะไปเฌอริมาหันมาโบกมือลาอารียาอีกครั้ง อารียาจึงพยายามยิ้มกลับไปอย่างเสียไม่ได้ทั้งที่ในอกรวดร้าวเกินทนกับภาพคู่รักหวานชื่นตรงหน้า