พันธนาการซ่อนรัก

ตอนที่ 5 พยายามเป็นคนรักที่ดี 2

หลังจากที่บริณัยเดินเข้าห้องไป อารียาก็ได้ความเป็นส่วนตัวกลับมาอีกครั้ง แต่เธอมิอาจมีสมาธิจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าได้เท่าไรนัก ความเจ็บแบบแปลก ๆ ในใจยังคงดำเนินไปไม่หยุดหย่อน ยิ่งเห็นท่าทางที่เฌอริมาแสดงความรักอันล้นเหลือกับบริณัยเธอยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่

สายตาที่บริณัยมองคนรักยิ่งเหมือนใบมีดที่กรีดใจของเธอให้ช้ำเป็นรอยไม่หยุดหย่อน แต่เธอก็นั่งทำงานด้วยใบหน้าที่เก็บอาการหลายอย่างไว้ภายใน ได้แต่บอกกับตัวเองว่าพวกเขาเป็นคนรักกัน ส่วนเธอเป็นได้แค่คนแอบรัก และยิ่งไม่มีสิทธิ์ไปแย่งผู้ชายของเพื่อนที่แสนดีอย่างเฌอริมา

ด้านบริณัยเองก็รู้สึกกังวลใจไม่น้อย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เห็นแววตาของอารียาที่มองมา แม้เธอจะพยายามฝืนยิ้มเพื่อซ่อนรอยเจ็บช้ำแค่ไหน แต่คนที่คอยมองคอยสังเกตเธออยู่ตลอดเวลาอย่างเขา ทำไมจะมองไม่ออกว่าเธอรู้สึกอย่างไร

ภายในใจของเขาสับสนว้าวุ่นเกินกว่าจะสนใจเอกสารกองโตตรงหน้า เขาอยากไปปลอบใจสาวสวยคนที่อยู่ในใจเขาจนไม่เหลือพื้นที่ให้ใคร เมื่อยิ่งได้รู้ถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา เขายิ่งอ่อนไหวไปกับเธอมากขึ้นเท่านั้น ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าการที่เห็นคนที่ตัวเองรักสวีตหวานกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาแต่ทำอะไรไม่ได้มันเจ็บแค่ไหน

ก๊อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ แล้วตามมาด้วยร่างบางของอารียาที่เดินเข้ามา

“เอ่อ...เอกสารจากบริษัทที่คุณไปเจรจาด้วยเมื่อวันก่อนส่งมาแล้วนะคะ ฉันจึงรีบสรุปแล้วนำมาให้ค่ะ” เธอพูด หลุบตาต่ำมองเอกสารในมือและเลี่ยงที่จะสบตากับชายหนุ่ม หัวใจเธอยังรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ อยู่

“ขอบคุณครับ” เขาตอบกลับสั้น ๆ บังคับไม่ให้สายตามองไปที่เธอด้วยการก้มหน้าอ่านเอกสาร ทำราวกับว่าตัวเองงานยุ่งเสียเต็มประดาทั้งที่ความจริงแล้ว เขาจงใจแสดงความห่างเหินกับเลขาฯ สาว เพื่อที่ว่าเขาจะได้ดึงสติของตัวเองไม่ให้ทำในสิ่งที่ไม่สมควร ดังเช่นที่ย้ำเตือนกับตัวเองให้นึกถึงแต่เฌอริมาเข้าไว้

ความห่างเหินที่สัมผัสได้ทำให้อารียาใจเสีย น้ำตาแทบร่วง แต่เธอก็ฝืนทนปกปิดความรู้สึกเอาไว้แล้วขอตัวกลับไปทำงานต่อ

อารียาเดินออกไปแล้ว บริณัยจึงเงยหน้าขึ้นมา สายตามองไปที่ประตูที่เพิ่งจะปิดลง

อายผมขอโทษ...

บริณัยดึงสติของตัวเองกลับมา แล้วเริ่มทำงานต่อเช่นกัน