พ่อบุญทุ่ม

คู่ขาเก่า

ผู้บริหารหญิงเดินปรี่เข้ามาหาผอ.หนุ่มที่มือยังจับประสานกับพรีเซ็นเตอร์ของเธอเอาไว้อยู่ เกวลินมองไปที่มือของเขาก็แอบเจ็บหัวใจน้อยๆ เมื่อตอนที่เขากับเธอเคยมีความหลังด้วยกัน ไทก้าไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลยด้วยซ้ำเขาแค่ 'จิ้ม' เสร็จก็ไป และเธอหวังว่าการติดต่อมาของเขาในครั้งนี้น่าจะนำพาไปสู่ความสัมพันธ์ที่พัฒนาไปต่อได้

เกวลินกอดทักทายเขาเหมือนอย่างปกติที่เคยทำแต่กลับแสดงตัวออกมาว่าอยู่คนละข้างกับพาเพลินเพราะแทนที่เธอจะทำแบบเดียวกัน แต่เธอกลับทำเพียงแค่แสร้งยิ้มมองพาเพลินด้วยสายตาดูถูก

เด็กเสี่่ยสินะ …

"ไทก้าติดก่อเกวมา มีอะไรรึเปล่า"

"ผมต้องการยกเลิกสัญญาของน้องเพลิน"

"แต่เพลินเซ็นสัญญาไปแล้วนะ ถ้ายกเลิกต้องมีค่าปรับ"

"เท่าไหร่"

คำตอบของไทก้าไม่แสดงถึงความกระวนกระวายใจแม้แต่น้อย แน่นอนละไม่ต้องแปลกใจทำไมเขาถึงรู้จักผู้หญิงจนเกือบจะทั่วราชอาณาจักรขนาดนี้ เพราะเขาเป็นผู้ชายไง โสดด้วย หล่อด้วย รวยอีกต่างหาก ที่สำคัญเขา 'ใหญ่' มาก

"สามล้าน"

"ตกลง ทนายของผมกำลังมาเราต้องทำยกเลิกสัญญาต่อหน้าทนายเท่านั้น"

เกวลินแอบกำหมัดแน่นแม้ตอนนี้ใจเธอกำลังร้อนเหมือนมีใครเอาไฟมาสุ่มอยู่ที่ก้นบึ้งของหัวใจ บทรักร้อนแรงของเขาเธอยังตราตรึงไม่เคยลืมแต่เขากลับ ลืม เขาลืมเธอ ลืมบทรักร้อนแรงของเธอ

'คุณรักเกวไหมคะ'

'ผมรักคุณ เกวผมรักคุณ'

ตัวตนของเขากำลังเคลื่อนถี่ๆ อยู่กลางหว่างขาของเธอ ทุกครั้งที่เธอถาม เขามักจะตอบว่ารักเธอเสมอแม้จะเป็นเวลาแค่ไม่กี่เดือนที่เขาและเธอร่วมเตียงกันทุกวัน เธอก็รักเขาจนหมดหัวใจของเธอ

'ไหนคุณบอกว่าคุณรักเกวไงคะ แล้วคุณมีคนอื่นทำไม'

'เกว ผู้ชายอะเวลามันจะเอาอะไรก็ดีทั้งนั้นแหละ'

คำพูดทำร้ายน้ำใจที่เขาทิ้งเอาไว้ให้ เธอยังจำมันได้เป็นอย่างดี ดีทีเดียวแหละ ก่อนนี้เธอไม่เคยเจ็บปวดกับพฤติกรรมของเขาสักนิดเพราะเท่าที่เธอรู้มาผู้หญิงของเขาทุกคนก็มีสภาพไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ และที่เธอยังฝังใจเพราะเธอคงเป็นคนเดียวละมั้งที่เขาควงได้นานสุดแม้จะในที่ลับๆ ก็ตาม

แต่แม่นี่! เขากล้าจูงมือมันเดินมาหาเธอถึงที่นี่ ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อเขาได้ขนาดนี้เลยเหรอ

"ตกลงค่ะ รอทนายคุณมาก่อนก็ได้"

เกวลินเดินมาหาไทก้าสองมือเรียวยกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เขาอย่างที่เคยทำโดยไม่สนใจพาเพลินที่ยืนอยู่ข้างๆ ไทก้าเลยสักนิดราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอยู่ในนี้ เกวลินกัดปากแน่นเลื่อนใบหน้าไปกระซิบข้างใบหูของคู่ขาเก่า

"ไปต่อกันมั้ย"

ไทก้าดันเธอให้ออกห่างก่อนจะปัดเสื้อสูทของตัวเองอย่างไม่สนใจอาการเสียหน้าของเกวลินเลยสักนิด เขาไม่ได้อยากมาที่นี่นักหรอก พอรู้ว่าเกวลินบริหารที่นี่อยู่เขาแทบจะถอยห่าง แต่พอเห็นรูปพาเพลินที่กำลังโชว์ส่วนที่เขาหวงแหนใจมันก็ฮึกเฮิมยอมติดต่อมาหาเกวลินเพราะต้องการจะยกเลิกสัญญาบ้าๆ นั่น แม้จะยังไม่ได้เป็นอะไรกันก็หวงเว้ย!

"ที่รัก จัดเสื้อให้ผมหน่อยสิครับ"

อะไร! มาไม้ไหนย่ะ ที่ร้ง ที่รักอะไรคุยกับคู่ขาเก่าของนายไปสิ ไอ้บ้า ใช่สายตาเธอมันบอกเขาแบบนั้น แต่ไม่รู้เพราะอะไรพาเพลินรีบยิ้มรับพร้อมกับยื่นมือไปปัดๆ ถูๆ บริเวณที่เกวลินจับต้องเขาเองอย่างอัตโนมัติ ที่เธอทำเพราะเขาบังคับ ไม่ได้มีอารมณ์ส่วนตัวเข้าแทรกอะไรเลยจริงๆ นะ

ไทก้าจ้องเข้าไปในดวงตาของพาเพลิน เขายิ้มกริ่มเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้เธอแล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ

"น่ารักจังครับ"

แถมด้วยขมเม้มใบหูของเธอจนคนที่ยืนมองอยู่แทบจะทนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่สนใจ ตอนนี้คนตัวเล็กที่ยืนข้างๆ เขากำลังสั่น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอายมั้ง

อายพ่อง! สิ สายตาเธอบอกแบบนั้นอีกแล้ว แต่ไทก้าไม่สน เธอกำลังสั่นเพราะโกรธต่างหากทำไมถึงทำกับเธอแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น เธอเป็นดารานะ ลืมหรือไง ไอ้หัวงู!

แกร่ก~

ทนายรูปหล่อพ่อรวยรถเก๋งติดแก๊ส เดินเข้ามาในห้องที่เงียบกริบ แต่เขารู้สึกเหมือนมันเป็นสงครามอะไรสักอย่าง และทนายคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน

"การันต์ ทนายส่วนตัวของผมเอง" เออ กูเป็นทนาย แต่ไม่ใช่ทนายส่วนตัวของมึงไอ้เวร มีที่ไหนข่มขู่เพื่อนว่าถ้าไม่มาทำงานให้จะปล่อยคลิปสุกี้หม้อรวมของเขาออกสู่สายตาประชาชีในโซเชียล เพื่อนเวร!

"สวัสดีครับคุณเกวลิน ผมทนายการันต์เป็นทนายส่วนตัวของคุณไทก้า (บ้ากาม) ครับ" คำว่าบ้ากามเขาไม่ได้พูดออกไปหรอกนะ ยังให้เกียรติเพื่อนอยู่ ไทก้าวางเช็คมูลค่าสามล้านบาทแล้วเซ็นลงเอกสารที่การันต์เพื่อนเลิฟเอามาให้เรียบร้อยก็เดินจูงมือพาเพลินออกมาทันทีปล่อยให้เพื่อนรักที่ 'เต็มใจ' มาช่วยเขาดำเนินการต่อ

"เป็นอะไร หน้าบูดเหมือนตูดแมวที่บ้านเลย"

ตั้งแต่ขึ้นรถมาพาเพลินก็เป็นอะไรไม่รู้เธอเงียบ เขาคุยด้วยก็ไม่คุย ไม่ตอบ ไม่อะไรด้วยทั้งนั้นทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ไทก้าเลือกที่จะหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าข้างทางกดเปิดไฟฉุกเฉินเอาไว้เพื่อความปลอดภัยแล้วหันหน้าไปหาเธออีกครั้ง

"นี่"

" ... " เขาสะกิดแขนเธอแต่เธอสะบัดแขนออก

"เธอ"

" ... " จูโม่หยอดเหรียญมั้งถึงได้รู้จักผู้หญิงไปทั่ว เกลียดนัก!

"นี่"

" ... " อย่ามาโดนตัวได้ปะรังเกียจ

"ตัวเองค้าบ ตัวเองหันมาคุยกับเค้าหน่อยนะ"

" ... " ให้ตายเถอะเขาพูดบ้าอะไรเนี่ย แม้จะตีสีหน้าบึ้งตึงแต่สองแก้มเธอปวดไปหมดแล้ว ทำไมน่ะเหรอก็กลั้นขำไงละ โตแต่ตัว!

"งอนเค้าเหรอตัวเอง"

ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย!

ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ!

พาเพลินหันไปกระหน่ำฝ่ามือตีไปตามต้นแขนแกร่งแผงอกแข็งแรงและตามตัวเขาไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้ทำไม แต่มันโมโหเฉย ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต เอามั่วแล้วยังจะมาวุ่นวายกับเธออีก

"ต่อไปนี้ผอ.ไม่ต้องมายุ่งกับเพลินแล้วนะคะ"

"เห้ย! ได้ไง ไม่ได้ๆ เค้าไม่ยอมนะตัวเอง"

"ได้สิคะ จ่ายมาให้เพลินเท่าไหร่แล้ว เพลินจะคืนให้ทุกบาททุกสตางค์เลย"

"ไม่เอา ถ้าจะคืนเค้ารับเป็นร่างกายของตัวเองเท่านั้น"

เขารีบคว้าสองมือของเธอที่กำลังสาละวนกับการทุบตีเขาด้วยความโมโหเอาไว้ แล้วยกสองมือเรียวของเธอขึ้นมาจูบเบาๆ ความอบอุ่นจากริมฝีปากของเขามันทำให้เธอใจเย็นลง ได้ไงก็ไม่รู้

"พูดอะไรคะ ปัญญาอ่อน" พูดแล้วสะบัดหน้าหนี ไม่รู้สิ ใจมันร้อนไปเองอะ

"โอเคๆ เกวเขาเคยนอนกับฉันอยู่บ้าง ครั้งสองครั้ง"

"เหอะ เกวเขา ถ้ายังรักยังอาลัยอาวรณ์ก็กลับไปหาเขาสิคะ" ดาราสาวว่าให้ เธอไม่ได้ชอบเขานะ แล้วไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย แต่ตลอดหลายเดือนมานี้เขามักยัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิตเธอจนเธอลืมไปแล้วว่าการไม่มีเขามันเป็นยังไง หน้าด้านใช่ไหมละ

"โอเคๆ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย ก็แค่มีเซ็กซ์"

"หิวน้ำพริกด้วยเก่ารึไงคะ" เอ้า ทำอะไรก็ผิดไปหมด ผู้หญิงนี่เอาใจยากจริงๆ

"แล้วจะให้ฉันอธิบายยังไง ในเมื่อเธอยังใจร้อนอยู่แบบนี้"