ของเล่นไวฟาย

“คิดว่าคนสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อย่างคุณหนู มีอา จะไม่มางานวันเกิดของฉันซะแล้ว” เซน่ายืนกอดอกเบะปากพูดด้วยสีหน้าไม่จริงจัง “งานวันเกิดเพื่อนปากดีอย่างแกทั้งคน ฉันจะไม่มาได้ยังไงเล่า” เจ้าของร่างเล็กหน้าอกอวบอิ่มสะโพกกลมกลึงธรรมชาติราวกับปั้นแต่ง ใบหน้าสวยที่กำลังส่งยิ้มให้เซน่า รับกลับผมสีบลอนด์ทองยาวถึงกลางหลัง สวมใส่ชุดเดรสสีแดงคว้านลึกโชว์เนินอกขาวเนียน กระโปรงสั้นเผยช่วงขาเรียวยาวระหงขยี้ใจชายในงาน... มีอาพูดจบก็ยื่นของขวัญให้เซน่าเพื่อนสนิทของเธอ... “ขอบใจมากนะ แค่แกมาก็ดีใจแล้ว” เซน่ารับของขวัญจากมีอา ก่อนจะส่งแก้วแชมเปญให้เธอ “ไม่เมาไม่ให้กลับนะ” เซน่าเดินมากอดคอมีอาด้วยท่าทีเมา จนมีอาต้องเหลือบมองแก้วแชมเปญในมือเพื่อน ชั่งใจเล็กน้อยว่าจะรับมาดื่มดีไหม เพราะวันนี้เธอขับรถมาเอง ถ้าหากเมาจะขับรถกลับยังไง “อย่าบอกว่ากลัวเมา” ปากแดงราวกับเลือดนกพูดขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนมีท่าทีไม่ยอมดื่ม “ฉันขับรถมาเองอะดิ ไม่อยากดื่ม เดี๋ยวขับรถกลับไม่ไหว” “ขับกลับไม่ไหวแกก็นอนนี่ไง” “บ้า! ไม่เอาหรอก เกรงใจพ่อแม่พี่ชายแก” ถึงจะสนิทกันแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยหลับนอนที่บ้านเซน่าเลยสักครั้ง “งั้นหมดแก้วนี้พอ โอเคไหม?” เซน่ายังคงรบเร้าไม่หยุด มีอาจำต้องรับแก้วแชมเปญมากระดกดื่มรวดเดียวหมด “ดีมาก งั้นแกนั่งดื่มคนเดียวไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปดูแขกโต๊ะอื่นก่อน” มีอายังไม่ได้ตอบเซน่าก็เดินสะบัดก้นออกไปทันที ดวงตาคู่สวยมองไปรอบงานวันเกิดที่จัดขึ้นในบ้านหลังใหญ่ แขกที่มางานวันนี้ส่วนใหญ่มีแต่ลูกคนรวย และเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ล้วนมีแต่ผู้ชาย… “เฮ้อ ฉันคิดถูกหรือเปล่าเนี่ยที่มา” มีอากอดอกพูดพึมพำคนเดียว พลางกวาดสายตามองไปรอบงานปาร์ตี้อีกครั้ง “หยุดก่อน” เอ่ยบอกพนักงานเสิร์ฟ ก่อนจะหยิบแก้วแชมเปญ จากนั้นก็เดินไปนั่งลงเก้าอี้ที่ด้านหน้าเป็นสระว่ายน้ำ ตาคู่สวยมองกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังนั่งดื่มและเต้นกันอย่างสนุกสนานริมสระน้ำว่ายน้ำ บางคนก็ลงไปเล่นน้ำทั้งที่บรรยากาศก็ไม่ได้ร้อนอะไร บางคู่ก็นั่งจูบกันนัวล้วงกันจนแทบจะเอากันต่อหน้าคนอื่นอยู่แล้วแต่ก็โนสนโนแคร์ เพราะเคยเห็นมาหมดจึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือตกใจอะไร... ระหว่างที่กำลังสนใจบรรยากาศในงานอยู่นั้น … “โลกกลมจังวะ” น้ำเสียงแผ่วเบาดังขึ้นข้างหู กลิ่นน้ำหอมเหม็นฉุน ๆ จนปวดหัว เขาใช้เท้าเตะเก้าอี้ตัวที่เธอนั่ง ซ้ำๆ การกระทำไร้มารยาท ทำเอามีอารีบลุกขึ้นหันกลับไปมองเขาคนนั้นทันที... “ไวฟาย!” ดวงตาคู่สวยมองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาร่างสูงโปร่งจมูกโด่งคมสันราวกับพระเจ้าปั้น ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองเธอด้วยสีหน้ากวน ๆ มีอาตกใจไม่น้อยไม่คาดคิดว่าจะเจอเขาที่นี่ “หึ คิดไม่ผิดเลยที่มา” ใบหน้าหล่อร้ายเหยียดยิ้มที่มุมปาก ตาคมไล่มองเรือนร่างสุดเซ็กซี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า มองอย่างเปิดเผยให้รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าไม่ใช่เรื่องใต้สะดือ... “ส่วนฉันคิดผิดมากที่มา” มีอายืนกอดอกกลอกตามองบนด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายที่เจอเขา “ยังเล่นตัวเหมือนเดิมเลยนะ” “ถ้ารู้แล้วก็เลิกยุ่งกับฉัน แล้วก็ไสหัวไปไกลๆ สักที มันน่ารำคาญรู้ปะ” ตอบด้วยสีหน้ารำคาญสุด ๆ ก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินหนีไปไกล ๆ ทว่า... หมับ! “โดนคนสวยด่าแม่งเร้าใจฉิบหายเลย” มือหนาจับแขนเธอแน่น ขยับหน้ามาพูดใกล้ ๆ ลมหายใจอุ่นร้อนและกลิ่นบุหรี่จางกระทบใบหน้า จึงรวบรวมแรงทั้งหมดผลักอกแกร่งขยับออกไปไกล ๆ... “ชอบความรุนแรง?” ชายหนุ่มปล่อยมือจากแขนเล็ก ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเหมือนบอกว่ายอมแพ้ แต่สีหน้ากลับตรงกันข้าม “หน้าตาก็ดีนะ แต่นิสัยเลวเกินเยียวยาจริง ๆ” “ผู้ชายดี ๆ จะได้ไปสวรรค์ แต่ถ้าผู้ชายเลวจะยกสวรรค์ลงมาให้เธอเลยนะคนสวย” ขยิบตาส่งให้เธอด้วยสีหน้ากวน ๆ “จะแบบไหนก็ได้ที่ไม่ใช่นาย” เบะปากพูดด้วยสีหน้าเย้ยหยัน ชัดเจนทุกการกระทำและคำพูดว่าไม่ชอบเขาขนาดไหน แต่ไวฟายกลับยืนปั้นหน้ายิ้มไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดเธอเลยสักนิด “ปากดีขนาดนี้ สนใจไปนอนเถียงกับฉันบนเตียงไหม?” เขายังพูดรบเร้าไม่หยุด จะเอาให้ได้เลยจริง ๆ ใช่ไหม... “ช่วงนี้ติดสัดแล้วหาที่ลงไม่ได้สินะ เข้าใจ ๆ” “ใช่ แล้วตอนนี้ก็อยากเอาคว*กระแทกปากเธอมาก ๆ ด้วย” ไม่พูดเปล่าเขาขยับเดินเข้ามาใกล้ๆ มีอาจึงหยิบแก้วแชมเปญสาดหน้าเขาเต็ม ๆ “อุ๊ย! มือลั่น” “อุ๊ย! มือลั่น” ใบหน้าสวยเหยียดยิ้ม กอดอกมองดูผลงานตัวเองด้วยสีหน้าพอใจไม่น้อย ไวฟายขบกรามแน่นยกมือลูบใบหน้าที่เปียก ก่อนจะหันมองผู้คนรอบข้างที่เริ่มหัวเราะเขา มันยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโมโห ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำถึงขนาดนี้ “เธอ!” “มีอะไรกันอะ” ไวฟายที่กำลังจะกระชากแขนมีอาก็ต้องชะงัก เมื่อเซน่าเดินเข้ามาก่อน ตาคมมองมีอานิ่ง ๆ ก่อนจะเลือกเดินออกมา... “แกมีเรื่องกับพี่ไวฟายเหรอวะ?” “เฮ้อ เออดิ” มีอาถอนหายใจออกมาแรง ๆ เมื่อเจอเขาเป็นต้องปวดหัวทุกครั้ง “เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันสักทีวะ” “ก็บอกเพื่อนพี่ชายแกดิ ให้เลิกปากหมากับฉันสักที ว่าแต่นายนั้นกลับมาตอนไหนอะ” “เมื่อวาน” เมื่อได้คำตอบ ดวงตาคู่สวยก็เหลือบมองไวฟายที่เดินกลับไปนั่งดื่มกับเพื่อนเขาต่อ ใบหน้าหล่อหันมามองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งจนดูน่ากลัว ก่อนจะดึงผู้หญิงที่เพื่อนดีลมานั่งลงบนตักบีบขยำหน้าอกเธอจนเนื้อนมปลิ้น ทั้งที่ดวงตายังสบกับมีอาไม่ละไปไหน “ทุเรศ...” ทนมองไม่ได้จำต้องเบือนหน้าไปทางอื่น เซน่าขมวดคิ้วมองมีอาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่เมื่อมีอาหันหน้ากลับมา เธอก็รีบปรับสีหน้าเป็นปกติทันที “ต่อไปแกก็อยู่ให้ห่างพี่เขาไว้ จะได้ไม่ต้องมีเรื่องกันอีก” “ก็ไม่ได้อยากอยู่ใกล้อยู่แล้วไหมวะ?” มีอากลอกตามองบนด้วยสีหน้าเบื่อ ๆ ก่อนจะยกแชมเปญที่เซน่าถือมาขึ้นดื่มเพื่อดับอารมณ์หงุดหงิดในกาย “ไม่อยากอยู่ใกล้ แต่ก็ไม่คิดจะเดินหนี” “แกเอาแต่โทษฉันอะ แทนที่จะไปบอกพี่ชายแกให้บอกเพื่อนเขาหน่อย ให้เลิกยุ่งกับฉันสักที” ถึงจะดูปากเก่ง กร้านโลกไปหน่อย แต่เมื่อเจอคนอย่างเขา ยอมรับว่าเธอเองก็กลัวเหมือนกัน และยิ่งแสดงท่าทีไม่ชอบเขาชัดเจนขนาดนี้แล้ว เกรงว่าไวฟายจะไม่หยุดแค่นี้แน่ “อืม เดี๋ยวฉันลองคุยกับพี่เตอร์ให้”