ของเล่นไวฟาย 2

1365 คำ

ทางด้านไวฟาย ชายหนุ่มเดินกลับมาที่โต๊ะของเพื่อนด้วยท่าทีหัวเสียไม่น้อย ดวงตาจ้องมองมีอาไม่ละสายตาไปไหน “ฮ่า ๆ ไอ้สัสอยู่ดีไม่ว่าดี ก็อยากเป็นตัวตลกซะงั้น” เสียงหัวเราะของไคโร ทำให้เขาได้สติ หมั่นไส้จนอยากลุกเอาตีนยัดปากเพื่อนที่หัวเราะชนิดไม่เกรงใจกันเลย “ตลกมากดิไอ้เวร” ใบหน้าหล่อขบกรามแน่นโมโหที่มีอาทำให้เขาต้องกลายเป็นตัวตลกของใครหลายคน แม้กระทั่งเพื่อน... “ชอบน้องมันขนาดนั้น?” ไคโรเลิกคิ้วถามก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม ทั้งที่ยังจ้องหน้าเพื่อนไม่ละสายตา “อยากจับกระแทกให้ตาย” “หึ ก่อนจะจับกระแทก ทำให้น้องมันยอมคุยด้วยก่อนเถอะ” คาร์เตอร์ ที่นั่งฟังอยู่นานเคล้นหัวเราะในลำคอพูดดูถูกเพื่อน ทำให้คนที่ชอบเอาชนะอย่างไวฟาย รู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจเอามาก ๆ “จริง! น้องมันไม่ง่ายขนาดนั้น” ไคโรกระแทกเสียงพูด เพราะเขาเองก็เคยจีบมีอา แต่ก็โดนเธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “ดูถูกกูเกินไปแล้วพวกมึงอะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเบะปากพูดด้วยท่าทีมั่น ๆ “งั้นถ้ามึงได้เย*น้องมีอา กูยอมก้มหัวให้มึงเลยไอ้ฟาย” คาร์เตอร์ยิ้มกรุ้มกริ่มพ่นควันบุหรี่ออกมาไม่หยุด เขารู้ดีว่ายังไงไวฟายก็ไม่มีทางได้เย*เพื่อนน้องสาวเขาแน่นอน “กูด้วย แต่ห้ามเล่นสกปรกนะเว้ย” ไคโรพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นไม่แพ้ เมื่อนึกสนุกที่ได้ท้าทายคนบ้าอย่างไวฟาย พวกเขามักจะเอาผู้หญิงมาพูดท้าทายกันเล่นแบบนี้เป็นเรื่องปกติ... “ถุย! คนอย่างกูไม่เคยเล่นสกปรกครับ” ไวฟายพูดข่มเพื่อนทั้งสอง แม้ในใจรู้ดีว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย “งั้นกูจะรอดู” คาร์เตอร์ตบบ่าไวฟาย ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในบ้านทันที “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับไอ้เพื่อนเวร” หลังเรียนจบก็ย้ายกลับมาอยู่ไทยถาวร กลับมาบริหารบริษัทช่วยพ่อ แต่กว่าจะทำงานจริง ๆ จัง ๆ คงอีกสักพักใหญ่ เพราะอยากใช้ชีวิตตามประสาวัยรุ่นหลังเรียนจบให้เต็มที่ก่อน “เออ” ตอบทั้งที่ดวงตายังคงจ้องมองมีอาไม่ละสายตา จากนั้นก็วนกลับมาถามเรื่องเดิมซ้ำ ๆ “มึงว่ายัยนั้นจะยากแค่ไหนกันวะ?” ยกบุหรี่ขึ้นสูบด้วยท่าทีใจเย็น มองพิจารณามีอาครั้งแล้วครั้งเล่า “ถ้าง่ายแล้วทำไมมึงไม่ได้เย*น้องมันสักทีล่ะ ปล่อยให้น้องมันแหกหน้าทำห่าอะไร” “กูยังไม่ได้เอาจริงต่างหาก” “งั้นครั้งนี้เอาจริงแล้วดิ กูจะได้ตั้งหน้าตั้งตารอดูคลิปมึงกับน้องมัน” “ไม่ต้องรอดู มึงล้างคว* รอเอาต่อกูได้เลย” “ใจกว้างเหมือนเดิมเลยนะไอ้เพื่อนรัก” “แน่นอน” ยักไหล่ส่งให้เพื่อนด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจ เท้าคางมองพิจารณามีอาอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าหล่อร้ายจะกระตุกยิ้ม ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดพิมพ์ข้อความส่งหาใครบางคน มือหนาคว้าแก้วเหล้ายกดื่มรวดเดียวหมด จากนั้นดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ไปไหนวะ?” “เข้าห้องน้ำ” “เยี่ยว?” “ชักว่าวมั้ง ถุย!” พูดจบไวฟายก็เดินออกมาทันที ร่างสูงเดินเขามาในบ้านหลังใหญ่ขายาว ๆ ก้าวขึ้นไปยังชั้นสองของตัวบ้าน “มีอะไรคะ ถึงอยากคุยกับเซสองต่อสอง” เมื่อประตูห้องนอนปิดลง เซน่าก็ดันตัวลุกขึ้นจากเตียงใหญ่ เดินไปหยุดยืนด้านหน้าไวฟาย มือเล็กยกขึ้นลูบคลำหน้าอกแกร่งของเพื่อนพี่ชายด้วยท่าทีอ่อย ๆ “อยากเย*เพื่อนเธอ ช่วยหน่อย” จับปลายคางเซน่าให้เงยขึ้นมองหน้าเขาชัด ๆ และพูดออกไปตรง ๆ ในสิ่งที่ใจคิด ปล่อยให้เธอลูบแผงอกเขาจนกว่าจะพอใจ... “แลกกับอะไรคะ?” รู้ดีว่าเซน่าอยากได้เขามาก แต่ไวฟายเลือกกิน ถึงจะเงี่ย*แค่ไหนก็ไม่คิดจะเอาน้องสาวเพื่อนตัวเองแน่นอน “อยากได้อะไร?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ กลับไป ใบหน้าหล่อร้ายยกยิ้มที่มุมปาก มันยิ่งทำให้เซน่าแพ้ราบคาบ แม้ในใจจะไม่อยากช่วยเขาก็ตาม แต่ในเมื่อโอกาสมาอยู่ตรงหน้าขนาดนี้แล้วมีเหรอเธอจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ “นอนกับเซ” “หึ” ไวฟายปัดมือเซน่าที่กำลังลูบหน้าอกกำยำออก ก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินออกมาจากห้องแบบไม่ต้องคิดให้ปวดหัว “เดี๋ยวสิ! งั้นเซทำอะไรกับพี่ได้บ้าง?” เซน่ารีบคว้าแขนไวฟายไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องเธอ ไวฟายยืนครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถ้าในสิ่งที่ให้เซน่าไม่มากเกินไป มันก็คุ้มถ้าได้นอนกับมีอา... “ลูบ คลำ” “ชัก อม?” หญิงสาวยังคงทำหน้าออดอ้อนเพื่อให้เขาใจอ่อน “ให้ได้แค่นี้” “ดีล” ความลุ่มหลงชายที่อยากได้เขามานาน ทำให้เธอไม่ยั้งคิดกับสิ่งที่กำลังทำผิดต่อเพื่อนไปสนิท เซน่าผลักไวฟายนั่งลงบนเตียงใหญ่ ลูบแก่นกายใหญ่ที่อยู่ภายใต้กางเกงขายาว ก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมรูดซิปลง ดวงตาจ้องมองท่อนเอ็นลำใหญ่ที่อยู่ภายใต้อันเดอร์แวร์สีขาวสะอาด เธออดใจไม่ไหวเผลอเอื้อมมือไปจับอันเดอร์แวร์เพื่อดึงลง แต่โดนไวฟายปัดมือออกก่อน “ตกลงกันแค่ไหนก็ควรทำแค่นั้น” “ก็ได้ค่ะ” เธอลูบสัมผัสมันเพียงด้านนอก ก่อนจะขยับใบหน้าลงไปจูบท่อนเอ็นเขาซ้ำ ๆ ด้วยท่าทีลุ่มหลง @ด้านมีอา หลังจากที่นั่งดื่มสักพัก เธอก็ตัดสินใจกลับ มีอากดโทรหาเซน่าเพื่อบอก แต่อีกคนก็ไม่ยอมรับ จึงตัดสินใจเดินไปที่รถ เพราะไม่ได้ดื่มเยอะจึงขับรถกลับเองได้ สตาร์ตรถกำลังจะขับออกไปจากบ้านหลังใหญ่ ทว่า... โทรศัพท์กลับดังขึ้นก่อนเมื่อเห็นเป็นเบอร์แม่จึงกดรับสายทันที... “ฮัลโหล” (มีอากลับยัง?) “กำลังกลับค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่า” (เปล่า แม่เป็นห่วง แล้วได้ดื่มไหม) “ไม่ค่ะ” จำต้องโกหกเพราะไม่อยากให้แม่เป็นห่วง (ดีแล้ว วันหยุดนี้กลับบ้านไหม?) เพราะบ้านอยู่ห่างจากคอนโดค่อนข้างไกล ทำให้ไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่ ถ้าไม่หยุดติดต่อกันหลายจริง ๆ เธอก็จะไม่กลับ “น่าจะกลับมั้ง แต่หนูขอดูก่อนได้ไหมคะ” พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ไม่รู้ว่าวันหยุดนี้จะออกไปนั่งดื่มกับเซน่าอีกหรือเปล่า (กลับมานอนบ้านบ้างสิ แม่คิดถึง มีเรื่องอยากจะคุยด้วยเยอะแยะเลย) “รับทราบค่ะ” (งั้นขับรถกลับคอนโดเถอะแม่ไม่กวนแล้ว) “แม่แล้วเรื่องค่าเทอมหนู แม่จ่ายไปหรือยัง” แม่เธออ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ครู่หนึ่งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา (เอ่อ แม่ลืมเลย เดี๋ยวรีบจัดการให้ มีอาขับรถกลับคอนโดเถอะแม่ไม่กวนแล้ว) “ค่ะ” หลังจากวางสาย มีอาก็มองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่อีกครั้ง ก่อนจะขับกลับคอนโด ตลอดทางเธอเอาแต่คิดถึงเรื่องที่บ้าน เพราะช่วงนี้ที่บ้านเหมือนจะมีปัญหาแต่พ่อกับแม่ก็ยังเลือกที่จะเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมา ทั้งที่เธอพยายามถามแล้ว จึงไม่อยากเซ้าซี้ เมื่อกลับมาถึงคอนโดก็รีบอาบน้ำและเข้านอน ดีหน่อยที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดทำให้ตื่นสายได้ แต่พอหัวถึงหมอนจากที่คิดว่าจะหลับก็เอาแต่นอนคิดเรื่องครอบครัวทั้งคืน กว่าจะหลับก็เล่นเอาเกือบเช้า...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more