บทที่ 4 รักที่ต้องห้าม
816 คำ
บทที่ 4:รักต้องห้าม
ภายในถ้ำมืดมิดที่มีเสียงน้ำไหลกระทบโตรกธารดังยะเยือกและวังเวงสร่านอยู่ในห้วงหัวใจหม่น
มีนานั่งกอดเข่าอยู่ในความเงียบที่น่าหวั่นกลัว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนกน้อยที่ถูกขังอยู่ในกรง สูญสิ้นอิสรภาพทั้งกายและใจ
เมื่อมีเสียงฝีเท้าหนักๆย่ำเดินเข้ามาใกล้ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นคาเลนเดินดุ่มๆเข้ามา เขาเป็นชายหนุ่มที่มีเสน่ห์และอำนาจน่าเกรงขาม แต่ความคิดฝังใจมานานที่ว่าเขาคือศัตรูตัวฉกาจจึงทำให้เธอรู้สึกถึงความรังเกียจในใจเป็นที่สุด
“มีนา”
คาเลนเรียกชื่อเธอด้วยเสียงนุ่ม นวล แต่มีนาไม่ตอบ เขาขยับร่างหนาเข้ามาใกล้และยิ้มให้เธอ แต่เธอไม่สามารถทำใจให้ตอบรับได้ รู้สึกถึงความเย็นชาที่อยู่ในอากาศ
“ข้าคิดถึงเจ้า” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์ “คืนนั้นข้าต่อสู้เพื่อเจ้า ข้าเสี่ยงชีวิตเพื่อให้เจ้ามีชีวิตรอดจากการต่อสู้ที่โหดร้าย”
“แล้วเจ้าก็จับข้ามาหมกไว้ที่นี่” มีนาตอบเสียงแข็งกระด้าง ความโกรธและความเกลียดชังผสมผสานในคำพูดของเธอ “ข้าไม่ต้องการอยู่ที่นี่ ข้าต้องการกลับไปที่บ้านอยู่กับอาร์น”
คาเลนยกเท้าพรวดนำร่างเข้ามาใกล้ เธอสามารถเห็นความผิดหวังในดวงตาของเขา แต่เขายังไม่ยอมแพ้ “อาร์นจะไม่มีวันมาช่วยเจ้า เขาอ่อนแอและขี้ขลาดตาขาวเกินไป ”
“ไม่จริง”
“ช่างเถอะ! ข้าเพียงต้องการให้เจ้ารู้ว่าเจ้าสามารถอยู่กับข้าได้อย่างปลอดภัย”
“ปลอดภัย?” มีนาสวนกลับ “เจ้าคิดว่าการขังข้าไว้ในที่นี้จะทำให้ข้ารู้สึกปลอดภัยได้หรือ? เจ้าคือศัตรู ไม่ใช่มิตร”
คาเลนเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว สายตาของเขาบ่งบอกถึงความผิดหวังสาหัส แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้ความรู้สึกแย่ๆนั้นครอบงำ “ข้ารักเจ้า มีนา ข้ารู้ว่าความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”
“รัก? รักที่ต้องการให้ข้าต้องอยู่ในกรอบกรงอย่างนั้นหรือ?” เธอพูดอย่างไม่พอใจ “ข้ารู้ว่าเจ้ามีความรู้สึกที่ดีต่อข้า แต่ข้าจะไม่มีวันรับรักเจ้าเป็นการตอบแทนแน่นอน”
“ทำไม?” คาเลนถามเสียงแหบแห้งในลำคอ “ข้าเป็นคนที่เข้มแข็ง ข้าสามารถให้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดีตลอดชั่วนิรันดร์”
“การดูแลที่ต้องควบคุมและบีบบังคับงั้นหรือ?” มีนาแทบจะตะโกนออกไป “ถ้าความรักของเจ้าคือการขังข้าอยู่ที่นี่ ข้าขอให้เจ้าเก็บมันไว้กับตัวเถอะ”
คาเลนรู้สึกถึงความเจ็บปวดรวดร้าวในคำพูดแดกดันของเธอ แต่ความรู้สึกที่ดีของเขาก็ยังไม่จางหาย เขาไม่ยอมแพ้ “ข้าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเจ้า ข้าเพียงต้องการให้เจ้ารู้ว่าเจ้ามีค่าในสายตาของข้า”
“ค่าในสายตาของเจ้าที่ต้องยอมแพ้ต่อความรักของข้า?” เธอตอบกลับอย่างดื้อรั้น “ถ้าเจ้ารักข้าจริงๆ ทำไมเจ้าถึงฉุดดึงข้ามาจากคนที่ข้ารัก?”
คาเลนเริ่มรู้สึกถึงความสิ้นหวัง เขาไม่สามารถทำให้เธอเห็นค่าของความรักที่เขามีให้ได้ “ข้าขอโทษ” เขากล่าว “แต่ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เจ้าไปจากข้าเด็ดขาด จำไว้”
มีนารู้สึกถึงอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความอัดอั้นตันใจ สายตาของคาเลนก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเช่นกัน ถึงยังไงเธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ควบคุมเธอไว้ ไม่ใช่คนที่จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย
“ถ้าคุณยังไม่เข้าใจว่าฉันรักอาร์นและจะไม่มีวันรักคุณ คุณก็ยังคงอยู่ในโลกของคุณเพียงลำพังต่อไป” เธอกล่าว ก่อนจะหันหลังให้เขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโศกเศร้า
คาเลนยืนนิ่งอยู่ที่นั่น สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ลอยอยู่ในอากาศ ในใจเขารู้ว่าเขาอาจจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของมีนา แต่ความรักที่เขามีให้เธอกลับสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาอย่างไม่สิ้นสุด
“หากข้าไม่สามารถมีเจ้า ข้าจะทำให้อาร์นต้องจ่ายราคาแพง” คาเลนประกาศกร้าว ด้วยความรู้สึกที่อัดอั้นและเจ็บปวด เขาตัดสินใจว่าจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ แม้ต้องเผชิญกับความโหดร้ายที่เขาเคยเลือกจะปฏิเสธ
มีนาในตอนนี้ได้แต่นั่งอยู่ในความเงียบภายในโถงถ้ำ ความรู้สึกหลากหลายที่ผสมผสานกันอยู่ในใจ ทำให้เธอรู้สึกถึงความสิ้นหวังและความแข็งแกร่งในการสู้เพื่ออาร์น ชายหนุ่มที่เธอรัก
เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาต้องเผชิญกับความลำบากเพียงลำพัง
*****
- ผู้เขียน
