เตียวหยวนหยวนตรงเข้าไปในค่ายทหารของกัวเจิ้งอี้ และไม่ได้น่ากลัวอย่างที่นางคิดไว้ ส่วนความตั้งใจจะใช้ไม้เด็ดสยบกัวเจิ้งอี้ให้อยู่แทบเท้านางด้วยอาหาร กลับกลายเป็นว่า ผิดคาดไปมาก ซึ่งคนที่อยู่ในกระโจม มิได้มีเพียงเขา แต่ประกอบด้วยรองแม่ทัพอีกสามคน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีผู้หญิงด้วย อีกทั้งที่ทำให้นางเกร็งอยู่สักหน่อยคือจางเสิ่นถัง เขานั่งนิ่งแทบจะไม่ขยับตัว ทำให้ดูราวรูปปั้นเทพเซียนแกะสลักจากหยกขาวเนื้อดี
“หม่อมฉันไม่ได้เตรียมสิ่งใดมามากพอให้ทุกคน อิ่มหนำหรอกนะ”
“เฮ้อ แต่ข้าชวนทุกคนมาแล้ว อย่างไรอย่าให้เสียหน้าเลยนะหยวนหยวน”
เตียวหยวนหยวนรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงกัวเจิ้งอี้ ทั้งยียวน และจงใจกลั่นแกล้ง
“หมายความอย่างไรอ๋องเจิ้ง”
“อย่างที่เห็น ข้าเพียงแต่อยากให้ทุกคนได้ลิ้มรสฝีมือเจ้า อย่างที่ข้าเคยสัมผัสด้วยปลายลิ้นร้อนๆ”
คำพูดเขา ไม่ได้ทำให้เตียวหยวนหยวนรู้สึกดีขึ้น ใบหน้างามล้ำบูดบึ้ง ที่เป็
