เตียวหยวนหยวนอึ้งอยู่เช่นนั้น กระทั่งกัวเจิ้งอี้เรียกนาง
“หยวนหยวน มีสิ่งใดอีกหรือไม่”
หญิงสาวหน้าซีดเผือด ด้วยสิ่งที่ผ่านตาเมื่อครู่ นางไม่ต้องการให้เกิดขึ้น นางตั้งท้องกับกัวเจิ้งอี้ เรื่องนี้บัดซบที่สุดและนางย่อมปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้
“หม่อมฉันเตรียมเต้าหูนมแพะไว้ด้วยกินกับขนมไข่นึงหงหลัวโป*” (*แครอท)
“อาหารจานนี้มีชื่อด้วยมิใช่หรือ”
หญิงสาวเกือบลืมไป นางจึงเลยเอ่ยว่า
“หมู่บ้านหลัวโปนอกจากหัวผักกาดขาวแล้วก็มีหงหลัวโปด้วย แต่เนื่องจากคนไม่นิยมกิน แต่สำหรับหม่อมฉันคิดว่ารสชาติของมัน ทั้งหวาน มีความกรอบเมื่อกินสด นอกจากนั้นยังทำของหวานได้ดีด้วย ดังนั้นของหวานนี้จึงให้ชื่อว่า หงหลัวโปตะลุยเมฆา”
“ชื่อช่างพิสดาร” คนที่เอ่ยก็คือรองแม่ทัพอีกคน และเมื่อเขาชิมจึงมีสีหน้าเปื้อนยิ้ม ด้วยครีมชีสด้านบนที่ผสมด้วยน้ำตาล น้ำเลมอน เนย เกลือ เข้ากันอย่างลงตัวกับขนมไข่นึ่ง หรือเค้กแครอท
“กลิ
