เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ ฝืนลืมขึ้นหลังจากที่รู้สึกตัว นัยน์ตาคู่หวานมองไปรอบๆ ด้วยความมึนงง กลิ่นยาฆ่าเชื้อที่สัมผัสได้ทำให้เดาได้ไม่ยากว่า ณ ตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาลหรือไม่ก็ห้องพยาบาลที่ไหนสักแห่ง เสียงเปิดประตูเข้ามาภายในห้องทำให้หญิงสาวต้องหันมองและก็ได้พบกับคนที่เพียงเห็นหน้าก็บ่งบอกได้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน
“พี่หมอ”
“ฟื้นแล้วเหรอ ค่อยโล่งอกหน่อย นี่ เราน่ะ รู้มั้ยว่ากำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ ทีหลังดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้นะ”
“ทะ...ท้อง เคทท้องเหรอคะพี่หมอ” น้ำเสียงตื่นตะลึงนั้นถามมาขณะที่ใบหน้าของผู้ถามนั้นซีดเผือดไร้สีเลือดไปแล้ว
พี่หมอของคนถูกถามพยักหน้าแทนการตอบรับ ก่อนจะยื่นมือไปกุมมือคนที่กำลังตกใจ
“ลูกน่ะเป็นของขวัญจากฟ้าที่ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะจะมี หลายคนที่เขาอยากมีแต่ไม่มีน่ะเยอะแยะไป เรามีแล้วต้องยินดีและก็ต้องดูแลเขาให้ดี เข้าใจมั้ย”
“เคท เคทรู้ค่ะพี่หมอ แต่...” หญิงสาวตอบกลั
