บทที่5คริษฐา 2
955 คำ
กองบัญชาการตำรวจปราบปรามยาเสพติด
ดวงตาคู่คมลอบมองร่างสูงที่ยืนใจลอยอยู่ริมระเบียงก่อนจะยกยิ้ม...หาไม่ได้ง่ายๆ นะที่คนตรงหน้าเขาจะใจลอยแบบนี้
มีโอกาสทั้งที มีหรือเขาจะปล่อยไป
มือหนาเคลื่อนไหวไปฉวยกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋ากางเกงของคนใจลอยมาทันทีด้วยความว่องไว แม้ว่าที่สุดแล้วคนใจลอยจะรู้สึกตัวทันแต่กระเป๋าสตางค์ก็โดนช่วงชิงไปอยู่ดี
“อะไรเนี่ยเฮียเสือ ในกระเป๋ามีเงินแค่เนี้ย” คีรินทร์เอ่ยพร้อมกับหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาจากกระเป๋าที่ฉวยมาให้คนโดนฉกกระเป๋าดูด้วย....ในกระเป๋ามีแค่นี้จริงๆ บัตรเดบิตหรือเครดิตก็ไม่มีเลย
“แม่หนูแฝดให้มาแค่นี้แหละ ไม่พอให้จอมฉกแบบแกหรอก เอาคืนมา” คนโดนมองด้วยสีหน้าประหลาดใจบอกพร้อมกับฉวยกระเป๋าและเงินกลับมาเก็บไว้
“ถามจริงเฮีย เมียให้แค่นี้จริงดิ”
“ก็แค่นี้สิวะ ขอมากกว่านี้เขาไม่อนุมัติ” คนถูกเรียกว่าเฮียตอบพร้อมกับทำหน้าหมั่นไส้ “ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลย เมียไม่ยึดกระเป๋าบ้างให้มันรู้ไป”
“ไม่ให้มองได้ไงวะ บ้านเฮียก็ออกจะรวย พ่อเป็นถึงรองผบ.ตร. ค่ายมวยก็มีเป็นของตัวเอง ทำไมเมียให้เงินมาน้อยจัง”
พันตำรวจตรีศารทูล บดินทร์นุกูล สารวัตรมือปราบยาเสพติดที่ค่อนข้างจะดังมองคนที่ทำหน้าประหลาดใจและสงสัยก่อนจะยักไหล่ “ไม่ว่ารวยแค่ไหนหรือใหญ่แค่ไหนสุดท้ายก็ต้องยอมลงให้เมียเว้ย เงินเราก็คือเงินเขา เงินเขาก็คือเงินเขา ถ้ารักซะอย่างแค่นี้ให้ได้อยู่แล้ว”
“เหอะ เป็นผมไม่ทำแบบนั้นหรอก โบราณว่าผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า ส่วนผู้หญิงเป็นช้างเท้าหลัง จะให้เมียมามีอำนาจขนาดที่ว่าบริหารการเงินทั้งหมดไม่ได้หรอก ไม่มีทาง”
“ไอ้พวกที่พูดแบบนี้สุดท้ายก็โดนเมียกำราบทุกราย เหอะ แกอะ รายต่อไป ฟันธงได้เลย” ศารทูลเอ่ยราวกับคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ก่อนจะแสยะยิ้ม “ฟังนะไอ้น้อง โบราณว่าผู้หญิงคือช้างเท้าหลังน่ะ มันผิด จริงๆ แล้วผู้หญิงเป็นควาญช้างต่างหากล่ะ ไอ้พวกคิดว่าตัวเองเป็นช้างเท้าหน้าน่ะทาสเมียมากี่รายแล้ว ทั้งหน่วยเนี่ยไปไล่ดูเลยมีกี่คน เกินครึ่งละบอกให้”
“ก็ช่างพวกทาสเมียไปสิ เฮียคอยดูนะผมจะเป็นคนแรกของที่นี่ที่ไม่ใช่ทาสเมีย”
“จริงเหรอคะ” น้ำเสียงหวานดังแทรกขึ้นทำให้คีรินทร์และศารทูลต้องหันไปมองหญิงสาวในชุดเครื่องแบบตำรวจหญิงที่มีใบหน้าสะสวยสะดุดตา
“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะนะคะ พอดีลินจะมาตามผู้กองไปประชุมทีมน่ะค่ะ” หญิงสาวผู้มาใหม่ชี้แจงกับศารทูลก่อนจะเอ่ยกับคีรินทร์ “สารวัตรคเชนทร์และคนอื่นๆ มาพร้อมกันแล้วค่ะ”
“เอ่อ งั้นผมไปประชุมก่อนนะเฮียเสือ ไว้คุยกันต่อวันหลัง”
“เออ ไปทำงานเถอะ” ศารทูลตอบก่อนที่คีรินทร์จะเดินตามหลังหญิงสาวออกไปจากตรงนั้น
“ไม่ยักรู้ว่าผู้กองสนิทกับสารวัตรศารทูลด้วย” ร้อยตำรวจตรีลินดาเอ่ยอย่างชวนคุยทันทีที่เดินห่างออกมาจากระเบียงที่สารวัตรหนุ่มมือปราบยาเสพติดคนดังยืนอยู่ เพราะหญิงสาวเพิ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่นานทำให้หลายๆ อย่างนั้นเธอไม่รู้มาก่อน โดยเฉพาะความสนิทของคีรินทร์กับสารวัตรคนดังที่ดูจะสนิทกว่าเพื่อนร่วมงานทั่วไป
“สารวัตรศารทูลกับสารวัตรคเชนทร์จบรุ่นเดียวกัน ผมสนิทกับสารวัตรคเชนทร์อยู่แล้วเลยได้สนิทกับสารวัตรศารทูลด้วยน่ะ อีกอย่างพ่อผมเป็นรุ่นน้องพ่อของสารวัตรศารทูล เราเลยได้เจอกันบ้างมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว”
“อ๋อ อย่างนี้เอง มิน่าล่ะถึงได้พูดคุยกันอย่างสนิทสนม ว่าแต่คุยเรื่องอะไรกันคะ ได้ยินเรื่องช้างเท้าหน้า ช้างเท้าหลังด้วย”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่ประหลาดใจที่เขารักเมียยอมเมียมากจนไม่เหมือนคนเดิมที่ผมรู้จัก เขาก็เลยสอนผมว่าเมียน่ะคือควาญช้าง ไม่ใช่ช้างเท้าหลังก็เท่านั้น”
“แล้วสำหรับผู้กองล่ะคะ อยากจะมีภรรยาเป็นควาญช้าง หรือช้างเท้าหลัง” ลินดาเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเขินอายประมาณหนึ่ง
คีรินทร์ทำทีครุ่นคิดก่อนจะหยุดเดินและหันมาจ้องมองใบหน้าหวาน “ก่อนผมจะตอบ ผมขอถามก่อนได้มั้ย ผู้หมวดอยากเป็นควาญช้างหรือว่าช้างเท้าหน้าล่ะครับ”
“เป็น...แฟนผู้กองได้มั้ยล่ะคะ”
“เป็นได้ค่ะ แต่รอผู้กองหย่าก่อนนะคะ” น้ำเสียงหวานที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองดังแทรกขึ้นเสียก่อนที่คีรินทร์จะตอบ สองหนุ่มสาวที่กำลังพูดคุยกันอยู่หันขวับไปมองตามเสียงทันทีด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกัน
“เคท”
“ใช่ เคทเอง” คนมาใหม่เอ่ยพร้อมกับเดินมาหยุดใกล้ๆ คนทั้งคู่ มือบางผลักลินดาให้ถอยห่างออกไปก่อนจะผลักอกคีรินทร์และรีบฉวยจังหวะตกใจซัดหมัดหนักๆ ใส่ชายหนุ่มจนหน้าหัน
“เป็นแฟนผู้กองก็ได้ค่ะ แต่รอผู้กองหย่าก่อนนะคะ ไม่เกินอาทิตย์หรอก” คริษฐาเอ่ยบอกกับลินดาก่อนจะจับคอเสื้อคนโดนต่อยจนมึนเดินออกมาโดยไม่สนสายตาของใคร ลินดาได้แต่ยืนงงขณะที่คนอื่นๆ พากันซุบซิบ...นี่มันอะไรกัน!!!
- ผู้เขียน
