รักสุดใจนายเย็นชา (เพื่อน...บนเตียง)

ตอนที่ 13 ผู้หญิงคนแรก

กฤชตินเห็นมาวินทำท่าฝันหวานหาริสาไม่เลิก เขาเองก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน ก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่องคุย

“กูว่า ดูท่ามึงไม่ต้องแดกข้าวแล้วมั๊ง ดูท่าจะอิ่มกับความสวยของริสาจนแดกอะไรไม่ลงแล้ว”

กฤชตินส่ายหัวในความหลงสาวของเพื่อน เขารู้ดีว่า ไม่ใช่ว่าเพื่อนเขาจะจีบริสาได้ง่ายๆ เพราะ ดูเธอเป็นคนไม่สนใจใคร ขนาดเขานอนกับเธอมาแล้วเธอยังไม่สนใจเขาเลยด้วยซ้ำไป

“เอ้า แดกสิว่ะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องโว๊ย จะจีบสาวต้องมีแรงก่อน”

“งั้นก็เลิกเพ้อได้แล้ว หาข้าวแดกกัน แดกไรดี”

“อยากแดกริสาว่ะ” มาวินยังไม่เลิกเพ้อจนกฤชตินถึงกับถอนหายใจใส่เฮือกใหญ่

“เห้อ คนอย่างมึงนี่นะ วันๆ จีบผู้หญิงไปทั่ว ไม่เบื่อบ้างหรือไงว่ะ”

“มึงก็รู้ คนอย่างกูมาวิน ไม่เคยจีบใครก่อน กูแค่อยู่เฉยๆ ก็มีแต่ผู้หญิงอยากเข้าหา ริสาเป็นผู้หญิงคนแรกที่กูจะจีบเว้ย”

“แล้วคิดว่าจะจีบติด?” กฤชตินเลิกคิ้วมองเพื่อนด้วยสีหน้าเอือมระอา

“กูหล่อไงครับเพื่อน ไอชิตก็ด้วยอีกคน จริงม่ะ พวกกูแค่ขนาดยืนเฉยๆ ก็มีหญิงมาเสนอตัวให้ฟรีๆ แล้วถ้าคนหล่อๆ แบบกูจีบริสา ริสาจะไม่ชอบกูได้ไงมึงก็เหอะ ไอติน หญิงชอบมึงเพียบ มึงไม่คิดจะลองบ้างหรือไง”

“จริง ไอตินมึงต้องลองปลดปล่อยแล้วมึงจะติดใจ แต่ก็นะ คนอย่างไอติน ขนาดวันนั้น บอกพี่ไอซี่ไปหาหน้าห้อง แม่งยังล็อคประตูไม่ให้เธอเข้าไปมึงนี่มันเทวรูปหินสุดๆ ”

เตชิตพูดเป็นแนวร่วมกับเดียวมาวิน ก่อนจะพูดไปถึงคืนที่เขาบอกให้รุ่นพี่ไอซี่ไปหา เขายังคงนึกว่าเพื่อนไม่เปิดประตูให้รุ่นพี่เข้าห้อง แต่ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วกฤชตินไม่ได้อยู่ในห้องนั้น เพราะเขาเข้าห้องผิด แล้วกฤชตินไม่ได้พูดเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟัง

“พวกมึงนี่ทำตัวไร้สาระจริงๆ ไม่อะ กูไม่ชอบผู้หญิงง่ายๆ เหมือนพวกมึง”

กฤชตินส่ายหน้า เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องวันนั้นอีก บางทีก็นึกดีใจว่าผู้หญิงคนแรกของเขาคือริสา ไม่ใช่รุ่นพี่ไอซี่นั่น เขาไม่ชอบผู้หญิงที่เป็นฝ่ายเข้าหาผู้ชายด้วยท่าทีระลิกระลี้แบบนั้น

แม้ลึกๆ จะยอมรับว่าการได้ปลดปล่อยความเป็นชายในคืนนั้น ทำให้เขารู้สึกดีมากก็ตาม แต่..จะให้มั่วไปเรื่อยก็ทำไม่ลง

แต่..เขาว่าลึกๆ เขาติดใจแล้วล่ะ

เมื่อร่างกายได้ปลดปล่อยไปแล้ว..บางทีมันก็ดีเหมือนกันนะ

---------

ในคืนนั้น กฤชตินถึงกับนอนกระสับกระส่ายด้วยความพลุ่งพล่านภายในกาย เขายังคงสับสนต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น เรือนร่างที่อ่อนนุ่มที่อยู่ใต้ร่างเขาในความมืดมิดของค่ำคืนนั้น ยังชัดเจนในความรู้สึกอยู่เลย

เรื่องแบบนั้นใครจะทำเป็นลืมลงได้ง่ายๆ

แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกค้างคาใจคือ

ในเมื่อ พี่ไอซี่เป็นคนที่ตั้งใจวางยาเขา แล้วปลายฟ้าอ้างว่าเธอไม่รู้เรื่องยานั่น แล้ว..ริสาล่ะ เธอรู้เรื่องนี้ด้วยไหม ถ้าเธอไม่รู้เรื่องทำไมเธอถึงยอมปล่อยให้เขากอบโกยความสุขจากตัวเอง ทั้งๆ ที่เขามั่นใจว่าต่างคนต่างมีความสุขกับร่างกายที่เข้ากันได้ดี แต่ทำไม ทำไมพอเจอหน้ากันตรงๆ เธอถึงได้เย็นชาต่อเขานัก

เห็นทีว่า พรุ่งนี้เช้าเขาควรไปถามเธอให้ชัดเจนอีกครั้ง

กฤชตินพยายามข่มตาให้หลับ แต่ทว่า..สัมผัสในค่ำคืนนั่นมันก่อกวนหัวใจเขาเสียเหลือเกิน

ความเป็นชายเมื่อถูกปลุก…มันก็ทำให้เขามีความต้องการ…อยากจะสัมผัสเรือนร่างของเธออีกครั้ง และอีกครั้ง

จวบจนเช้า

กฤชตินมามหาวิทยาลัยด้วยความรู้สึกสดชื่น หลังจากที่สับสนมาหลายคืนจนกระทั่งตัดสินใจได้ว่า เขาไม่ควรปล่อยเรื่องนี้ให้คาใจอีกต่อไป และเขาควรถามริสาอย่างชัดเจนอีกครั้ง

แต่…ทันทีที่มาถึงมหาวิทยาลัย ความตั้งใจของกฤชตินในเช้านี้พังลงทันที เมื่อได้ยินว่ามาวินเพื่อนของเขา ตั้งใจจะเดินหน้าจีบริสาเช่นกัน

“กูจะจีบริสา พวกมึงว่าไงวะ”

ที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างบันได มาวินเอ่ยออกมาด้วยแววตาหมายมั่น

กฤชตินได้ยินถึงกับส่ายหน้าเบาๆ เขาถอนหายใจออกมาไม่รู้ตัว อยากจะบอกความจริงกับเพื่อนเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเธอไปเลยซะตั้งแต่นาทีด้วยซ้ำ แต่ก็เหมือนน้ำท่วมปาก เพราะหนนี้ดูมาวินเพื่อนของเขา ทำท่าจะจริงจังกับการจีบริสามาก

“มึงจะมั่นใจได้ไงว่าเขาจะชอบมึงตอบ” กฤชตินอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป

“เซ้นส์ไงมึง”

“เซ้นส์ พ่องงง” กฤชตินส่ายหน้ากับเหตุผลที่เพื่อนยกขึ้นมาลอยๆ แบบนี้มาอ้าง “แล้วมึงจะแน่ใจไงว่าเซ้นส์มึงไม่ผิด”

“ไอตินมึงเคยปะ ที่แบบเวลาเผลอๆ ทำอะไร แล้วมึงสบตากับใครสักคนไม่รู้ตัว แบบ…คือมันจะช่วงเวลาที่มึงกับเค้าคนนั้นรู้สึกเหมือนไฟช๊อตแว่บหนึ่ง ตอนที่สบตากันและกัน และ กูมั่นใจว่า กูกับริสาเป็นแบบนั้น” มาวินยังคงพูดด้วยความมั่นใจเพราะเขาเคยสบตากับเธอบ่อยๆ และรู้สึกแบบนี้จริงๆ

กฤชตินได้ฟังถึงกับขมวดคิ้ว เพราะจะว่าไป..เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเคยสบตากับริสาแบบที่มาวินพูดเลย ความรู้สึกที่เผลอสบตากับใครแบบนั้น…เขาว่าเขาไม่เคยสบตากับริสาเลยแน่ๆ

“แต่..กูว่า มึงหลงตัวเองว่ะ บางทีริสาอาจจะมองผ่านๆ ไปแล้วบังเอิญสบตากับมึง ผู้หญิงสวยๆ แบบริสา กูเห็นพวกรุ่นพี่มาสารภาพกับเธอมาหลายคน กูยังไม่เห็นริสาโอเคหรือตกลงกับใครเลย”

“ก็เพราะริสา อาจจะรอกูให้ไปจีบอยู่นี่ไง เห้ย นี่ วันนี้ ไอตินมึงเป็นเชี้ยไรนัก มึงค้านกูตลอด มึงไม่ให้กำลังใจกูเลย ไอชิตมึงดูไอตินสิ เป็นเชี้ยไรนักหนาเนี่ย” มาวินที่นั่งลงอยู่ก่อนลุกขึ้นยืนโวยวาย แต่พอหันไปมองเตชิต ที่ยังคงนั่งยิ้มหวานมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่สนใจอะไร ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ไอชิต นี่มึงไม่ได้สนใจที่กูพูดเลยใช่ปะ”

“เออ กูได้ยินอยู่น่า แต่กูกำลังคุยไลน์กับพี่มะเหมี่ยวอยู่” เตชิตตอบใบหน้ายังเปื้อนยิ้มแต่ไม่ได้หันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสองด้วยซ้ำ

“เหมี่ยวไหนอีกวะ มึงนี่มัน”

“กูเจอเมื่อกี้ หน้าห้องน้ำ หุ่นสะบึมสัสๆ”

“เหอะ เลยไม่สนใจเรื่องกูเลย ไอเพื่อนเลว”

“กูได้ยินน่า มึงบอกว่าจะจีบริสา”

“เออ”

“แล้วไอตินก็บอกมึง จีบไม่น่าติด”

“เออ”

“กูดูทรง กูก็ว่าไม่น่าติด”

“เอ้า ไอเพื่อนเชี้ย พวกมึงไม่มีใครเชียร์กูเลย” มาวินโวยวายมองหน้าเพื่อนทั้งสอง โดยเฉพาะกฤชตินที่ยักคิ้วยิ้มให้ ส่วนเตชิตไม่ต้องพูดถึงตอนนี้กำลังสนใจกับแชทจากสาวๆ มากกว่า

“กูพูดจริงๆ งานนี้มึงได้หอนแน่”

“โธ่ก็แค่ ยัยริสาเอง กูแกล้งจีบเล่นๆ แป๊บเดียวกูก็ติด” พอได้ยินเพื่อนพูดว่าหอนออกมา มาวินจากที่ทำท่าจีบจริงจัง กลายเป็นพูดว่าจีบเล่นๆ ทันที เพราะลึก ๆ ก็กลัวว่าถ้าจีบไม่ติด จะเสียฟอร์มอยู่ไม่น้อย

“แน่ใจว่าจะจีบติด ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่กูพนันว่ามึงจีบไม่ติด คุณหนูเริ่ดๆ เชิดๆ แบบนั้นไม่เอาคนเถื่อนๆ แบบมึงแน่”

“มึงพนันกับกูไหมล่ะ กูว่ากูจีบติด คอยดูนะถ้ากูจีบติด กํจะเอาให้แม่งครางเป็นชื่อกูทั้งคืน”

มาวินฮึดฮัดนั่งลง เขาช่างไม่รู้เลยว่าประโยคที่เขาพูดเพื่อท้าเพื่อนที่โดนเพื่อนๆ ปรามาส ริสาเดินผ่านมาและได้ยินเต็มสองหู

และเพราะเรื่องที่เธอได้ยินนี้ ทำให้เมื่อ มาวินเดินหน้าไปจีบเธอ เขากลับโดนริสาเชิดใส่อย่างแรง แถมเธอยังพูดตอกหน้าเขาเสียงดังต่อหน้าคนจำนวนมาก ทำให้มาวินรู้สึกเสียหน้าจนเขาประกาศกร้าวกับเพื่อนๆ จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธออีก