ตอนที่ 12 ติดใจ
1239 คำ
ตอนที่ 12 ติดใจ
ในวันรุ่งขึ้น ปลายฟ้ากลับมาเรียนตามปกติที่มหาวิทยาลัย แม้สภาพร่างกายจากอาการป่วยของเธอดีขึ้นแล้ว แต่ทว่าสภาพจิตใจของปลายฟ้าเธอยังคงทำใจกับเรื่องราวที่เกิดในคืนนั้นไม่ได้เลยสักนิด
ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นสำหรับเธอในคืนนั้น มันช่างดูผิดพลาดไปเสียหมด ต่อให้ลึกๆ แล้วเธอจะแอบชอบกฤชตินก็จริง แต่การที่ต้องเสียตัวครั้งแรกให้เขา แล้วเขากลับมาบอกให้เธอลืมๆ เรื่องคืนนั้นไปเสีย มันช่างดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับเขา แต่มันไม่ใช่สำหรับเธอ
ในช่วงเวลาที่เธอนอนซมอยู่หลายวัน ปลายฟ้าพยายามบอกตัวเองตลอดเวลาว่าเธอต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นให้ได้ แต่ครั้นเวลาที่ต้องมามหาวิทยาลัยแล้วเจอหน้าเขาอย่างตอนนี้ ทำเอาเธอหัวใจเธอหล่นวูบลงอีกครั้ง
แค่เพียงทันทีที่เธอเห็นเขาเดินมากับกลุ่มเพื่อนมาแต่ไกล ปลายฟ้าที่เดินมากับกลุ่มเพื่อนของเธอถึงกับหันรีหันขวางหาเพื่อทางหลบหน้าเขา เธอรีบหาข้ออ้างบอกเพื่อนว่าจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดินหนีไปแอบที่มุมตึกทันที
ใช่ว่าเธอไม่อยากเห็นเขา ใช่ว่าไม่อยากมองเขา เหมือนที่เธอเคยทำแบบที่เคยผ่านมา แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาเลยจริงๆ
เธอไม่กล้าแม้แต่จะเอาเรื่องคืนนั้นไปปรึกษากับเพื่อนหรือกับใคร หลายวันที่ผ่านมา เธอยังคงนึกโทษเป็นความผิดของตัวเองเสมอ เธอไม่ได้โทษกฤชตินว่าเขาเป็นความผิดของเขาเลยสักนิด เพราะมันไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของเขา แต่เป็นเธอเองที่ไว้ใจยัยรุ่นพี่ไอซี่นั่น
กฤชตินเอง ก็ใช่ว่าจะไม่สังเกตุเห็นถึงความผิดปกตินี้ เขาเห็นปลายฟ้าเดินมาแต่ไกลเช่นกัน แต่ทันทีที่เหมือนจะมีช่วงเวลาที่เผลอสบตากันแค่เพียงเสี้ยววินาที เขาเห็นเธอทำท่าลุกรี้ลุกรน ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปแอบทางซอกตึก
ทำไมเขาจะไม่เห็นถึงอากัปกิริยาแปลกๆ ของเธอ แต่ทว่า เขากลับเข้าใจไปเองว่าเธอคงรู้สึกผิดเรื่องที่วางยาเขากับริสา แม้ลึกๆ จะยังเคืองเธอไม่น้อย แต่ภาพที่เธอยืนร้องไห้ต่อหน้ามันก็เขาทำให้เขาใจอ่อนลงไปด้วยเช่นกัน
แต่ที่เขาแปลกใจมากกว่า คือริสาที่กำลังเดินสวนมากับนัชชา เธอดูไม่แคร์กับเรื่องที่เกิดขึ้นเลย ทั้งๆ ที่เรื่องราวในค่ำคืนนั้น..มันยังคงค้างคาในความรู้สึกเขาอย่างชัดเจน ความสัมพันธ์ในเวลาที่ร่างกายกอดกัน สัมผัสกัน มันเข้ากันได้ดีมากขนาดไหน ความนุ่มนวลจากทุกๆ สัมผัส เมื่อนึกถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเธอ รวมถึงเสียงครางหวานนั่น มันทำให้เขาลืมคืนเร่าร้อนแห่งความสุขครั้งแรกไม่ลง
แม้ว่าครั้งแรกๆ อาจจะด้วยเพราะฤิทธิ์ยา แต่ทว่าหลังๆ ความรู้สึกที่ยังหลงเหลืออยู่ต่างหากคือความจริง และที่สำคัญกว่านั้น คราบเลือดจางๆ บนที่นอนนั่น มันก็ตอกย้ำแล้วว่าเธอบริสุทธิ์ แต่ทำไม..เธอถึงบอกกับเขาว่าไม่ใส่ใจนะ ทำไมนะ
เขาได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ เมื่อริสาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรนอกจากใบหน้าสวยคมที่ดูเชิดหยิ่งตามสไตล์ของเธอ จนเมื่อเดินสวนผ่านกันไปแค่เพียงปลายแขนที่ห่างกันไม่ถึงสิบเซนติเมตร แต่กฤชตินกับรู้สึกได้แต่ความว่างเปล่าราวกับเขาและเธอไม่เคยเกี่ยวข้องกัน
เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ทั้งๆ ที่เขารู้สึกดีกับครั้งแรกในคืนนั้นมาก แต่ริสากลับทำราวกับเฉยชา เธอจะไม่ใส่ใจอย่างที่เธอบอกจริงๆ หรือ
“ผู้หญิงอะไรว่ะ สวยชิบ” เสียงมาวินเพื่อนของเขาเอ่ยขึ้นพร้อมๆ กับที่หันไปมองตามริสาจนเหลียวหลัง มาวินแอบชอบเธอมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า และไม่ว่าจะเดินสวนหรือผ่านเธอกี่ครั้ง เธอก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างตอนนี้เสมอ
“เออเนอะ สวยหวานหยดเลย เชี้ย ตอนกูเห็นครั้งแรกกูนึกว่าดารามาสมัครเรียนคณะเรา” เตชิตเข้ามาโอบบ่ามาวินพร้อมสนับสนุนด้วยอีกคน
“ไม่ต้องคิดเลยไอชิต ห้ามชอบเว้ยคนนี้กูจอง ยัยริสาเป็นลูกสาวเพื่อนของพ่อกูเอง”
“แล้วไงว่ะ ลูกสาวเพื่อนพ่อแล้วไง ของแบบนี้ใครดีใครได้ป่ะ”
คำพูดที่เพื่อนสนิทสองคนพูดถึงริสา ทำให้กฤชตินรู้สึกอึดอัด เขากับเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างที่แนบแน่นแต่เพื่อนกลับไม่รู้ และ..ดีว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะเอาเรื่องนอนกับผู้หญิงมาโพทะนา เขาจึงไม่ได้พูดอะไรได้แต่ฟังเพื่อนสองคนพูดถึงเธอเงียบๆ
“กูเจอครั้งแรกตอนพ่อยัยนั่นมายืมเงินพ่อกู”
“งั้นมึงกับยัยริสานั่นก็รู้จักกันมาก่อนแล้วสิว่ะ”
“ตอนนั้น กูมัวเขินเหี้ยอะไรไม่รู้ กูไม่กล้าออกไปสวัสดีพ่อแม่ยัยริสา ยัยนั่นเลยไม่เห็นกู”
“อ่อ เลยไม่รู้เลยว่ามึงเป็นลูกของผู้มีพระคุณ”
“แต่เมื่อกี้ตอนเดินผ่าน กูสบตากับยัยนั่น กูว่าริสาก็ชอบกู กูว่าจะลองจีบดูว่ะ”
“เห้ย” กฤชตินท้วงออกมาไม่รู้ตัว เมื่อได้ยืนเพื่อนพูดว่าจะจีบริสา
“อะไรของมึง ไอติน” เพื่อนสองคนหันมามองกฤชตินเป็นตาเดียวที่อยู่ๆ ก็โพล่งออกมา จนเขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“อ่อ เออเปล่า เมื่อกี้กูแค่เดินเกือบสะดุด” กฤชตินเลี่ยงคำตอบ ทั้งๆ ที่เขารู้สึกไม่เห็นด้วยที่มาวินจะจีบริสา แต่ก็ไม่อยากขัดเพื่อนหรือต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิง
“แล้วไป กูก็นึกว่ามึงจะจีบริสาแข่งกับกู บอกไว้เลย ไม่ได้โว๊ย คนนี้กูจองแล้ว มึงคิดดูนะ กูชอบเค้าถึงขนาดไปบอกพ่อกูเลยโว๊ย ว่ากูชอบผู้หญิงคนนี้”
มาวินทำหน้าขึงขัง นึกถึงตอนที่พ่อแม่และริสามายืมเงินพ่อของเขา แล้วเพิ่งกลับออกไป เขาถึงกลับรีบวิ่งถลาเข้ามาเกาะขอบโต๊ะถามพ่อเรื่องของเธอ
“คุณพ่อ คุณพ่อ ผู้หญิงคนนั้นสวยมากกก”
“หืม ใครเจ้าแม๊กซ์”
“ก็เธอคนนั้นอะ คนที่เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อ นั่นนะ สเปคผมเลย ว่าที่เจ้าสาวของผมในอนาคตเลยนะนั่น” เขาเอ่ยปากชมในความสวยของเธอพร้อมพูดแบบทีเล่นทีจริง
“ไง เห็นแล้วปิ๊งเลยงั้นสิ ลูกชอบเธอเหรอ”
“ครับ สวยขนาดนั้น คุณพ่อเตรียมขอเธอให้เป็นเจ้าสาวผมรอไว้ให้ได้เลย”
ในตอนนั้นมาวินพูดเชิงทีเล่นทีจริง แต่ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร แค่คิดว่าริสาเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ที่เขาสนใจเท่านั้นเอง
- ผู้เขียน
