ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้ ก่อนกระซิบถามที่ข้างใบหู...เสียงเบา แต่หนักแน่น มั่นคง
“...คบกับฉันได้ไหม?"
ฉันเบิกตาโต อ้าปากค้าง มองคนตรงหน้าที่ยืดตัวขึ้นยืนตรงพร้อมรอยยิ้มเขินๆ นั่น ด้วยสายตาเหมือนหมาเป็นปลากระป๋องบินได้ อ...อะไร? นี่มันเรื่องบ้าอะไร? ใครก็ได้บอกฉันทีสิ!
‘ครืด...’ “พี่ต้าร์ๆ พี่นิ้งบอกว่าจะเก็บค่าสถานที่น้า”
เด็กในร้านเปิดประตูยื่นหน้ามาแซว ก่อนหัวเราะคิกคักออกไปร่วมก๊วนกันหน้าร้าน ต้าร์ถอนหายใจแรง แล้วฉวยข้อมือจูงให้ลุกเดินตามไปหยุดหลังประตูบานเลื่อนที่เพิ่งถูกปิดไป
“คำตอบน่ะ...”
เอ่ยบอกเสียงเบา โดยไม่ยอมหันกลับมา มือหนึ่งนั้นก็ดันบานประตูไว้แน่นหนา ขณะที่อีกมือบีบกระชับมือฉันไว้ ถ่ายทอดอุ่นไอบางอย่างมากับสัมผัส...และน้ำเสียงนุ่มละมุน...
“เอาไว้ค่อยตอบวันหลังก็ได้”
มือนั้นละไปเมื่อบานประตูเปิดออกกว้าง แต่ต้าร์ยังยืนขวางประตูอยู่อย่างนั้นพลางส่งสายตาปรามจนเสียงแซวค่อยจางแล
