“ต้าร์ รินจัดโต๊ะเสร็จแล้วนะ”
ฉันเดินมาเรียกเขาที่ราวบันไดขึ้นไปชั้นสอง แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ กลับมา หมอนั่นทำอะไรอยู่นะ ปลาสเตอร์ยาในลิ้นชักที่สองหัวเตียง
ไม่น่าจะหายาก...
ลิ้นชักหัวเตียง...หรือว่า!!
ฉันถลาวิ่งขึ้นบันไดไปโดยไม่คิดอะไรอีกแล้ว หัวใจเต้นรัวเร็วด้วยความขลาดกลัวว่าถ้าเขาเจอมันเข้า ระหว่างเราจะเกิดอะไร!
‘ปั้ง!!’
บานประตูห้องนอนเปิดกระแทกกำแพงเพราะความร้อนใจของฉัน และภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำเอาทุกความกังวลขลาดเขลาพุ่งขึ้นสูง ราวกับทุกอย่างในสมอง...ขาวโพลนไปหมด...
ต้าร์นั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนเตียงนอน ในมือเขามีถุงเครื่องรางอันนั้นที่ไม่น่าจะมาอยู่ในห้องของฉันได้...
...ถุงเครื่องรางที่ด้านในคือรูปถ่ายของอายาโนะ
ความเงียบงันครอบคลุมไปทั่วทั้งบรรยากาศ หนักอึ้งถึงหัวใจ ต้าร์ไม่ เงยหน้าขึ้นมองฉันเลยสักนิด เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ก่อนที่ดวงตาชาเฉยจะเสมองออกไปนอกหน้าต่าง โด
