พวกเรานอนดูดีวีดีซีรีส์เกาหลีที่ต้าร์ซื้อมากันตลอดวัน ทีแรกกะว่าจะดูแค่ช่วงเช้า แต่หนังดันสนุก (มากกกกก) จนได้ติดลมดูจนไปจนบ่ายคล้อย ถึงยังไม่จบแต่ก็คงต้องหยุดแล้วละ ชักจะปวดตา ฉันบิดขี้เกียจน้อยๆ เมื่อหนังจบแผ่น พอเงยหน้าขึ้นมองต้าร์ที่นอนเยื้องขึ้นไปทางด้านบนก็พบว่าเขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว ต้าร์ยิ้มบางๆ ขณะที่ดันปลายนิ้วลงมายังปลายจมูกฉัน
“จะแข่งตัวกลมกับเจ้าอั่งเปามันรึไง”
“บ้าน่า รินไม่มีความสามารถขนาดต้าร์หรอก”
“อะไร จะว่าต้าร์อ้วนเหรอ”
“อืม...อ้วนดีมั้ยน้า?”
ฉันกลิ้งตัวนอนคว่ำมองเขาด้วยประกายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยกจิ้มปลายนิ้วลงที่เอวต้าร์ แต่หมอนี่ก็ยังความรู้สึกด้านชาเหมือนเดิม
“ฮะๆ อ๊ายยย ต้าร์! อย่านะ” ฉันหัวเราะลั่น หลับตาปี๋กลิ้งตัวหนีเขาเป็นพัลวันเมื่อต้าร์เอาคืน! แงๆ ที่ฉันบ้าจี้ก็เพราะหมอนี่ขี้แกล้งนี่แหละ “ปฏิบัติการหมูกลิ้งทับ!” ฉันเอ่ยชื่อแผนการออกมา ก่อนจะยกมือขึ้นบรรจบ
