“...*、*けて”
คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อหญิงสาวขยับกายพลางละเมอออกมาเบาๆ เป็นภาษาที่เขาไม่เข้าใจ จวบจนที่เธอพึมพำออกมาเป็นภาษาคุ้นหูอีกหน
“...แม่คะ”
เสียงหวานสั่นสะท้อนก้องเข้าไปในหัวใจเขาจนรู้สึกว่าตัวเองมีส่วนผิดในเรื่องนี้ ไม่จำเป็นต้องคิดเข้าข้างตัวเองสักนิดก็รู้ดี...สาเหตุที่น้ำรินเลือกจะอยู่เมืองไทยต่อ นอกจากความคุ้นเคย ไม่อยากย้ายโรงเรียนกลางคันที่เธอบอกมา...เขาเองก็เป็นตัวแปรสำคัญ
หรือว่าการปล่อยให้เธอจากไป อาจต้องมาถึงในสักวัน...
วันหยุดยาว
From: ชิโนมิยะ ไมอิ (shixxx@h*********m)
Sent: Friday, June 12, 20XX 4:41:02 PM
To: น้ำริน แววปราชญ์ (naxxx@h*********m)
‘น้ำริน วันหยุดยาวคราวหน้าชวนเพื่อนๆ มาเที่ยวที่ญี่ปุ่นสิลูก ^____^’
นั่นคือเนื้อหาในอีเมลที่แม่ส่งมาให้ฉันทดแทนการโทรหากันช่วงนี้ เพราะแม่กำลังทำโปรเจกต์ใหญ่อะไรสักอย่างที่ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน รู้แค่ว่าแม่ฉันมีโอกาสใ
