“ ขอบคุณมากนะคะทุกคนช่วงนี้ ออเดอร์เราเยอะรบกวนพี่ๆเหนื่อยหน่อยนะคะ” ปรายเดินเข้ามาขอบคุณพนักงานเย็บผ้าและพนักงานทุกคนที่โรงงานเย็บผ้าด้วยตนเอง เพราะช่วงนี้ออเดอร์เยอะรวมทั้งร้านเสื้อของเธอด้วยเสื้อผ้าที่ร้านของเธอก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เลยทำให้พนักงานทุกคนมีงานและโอทีทำกัน
“ คะ/ครับ “ เสียงของพนักงานชายหญิงเกือบ60ชีวิต ขานรับอย่างดีใจที่เจ้านายไม่ถือตัวแล้วอีกอย่างโอทีเยอะแบบนี้ก็ทำให้พนักงานมีเงินเพิ่มทำไมพนักงานทุกคนจะไม่ชอบ หลังจากที่ปรายเข้ามาขอบคุณพนักงนทุกคนแล้วเธอก็กลับมาทำงาน ของตัวเองในใจก็อดคิดถึงหลานไม่ได้
เวลาต่อมา
“ พี่จุ๊ม พี่บุ๊มคะหนูไปเรียนก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ สวัสดีคะ” ปรายยกมือกล่าวขอบคุณเลขาทั้งสองก่อนจะยกมือไหว้และก็เดินออกมาเพราะจะต้องรีบไปเรียน
บรื้น….บรื้น…บรื้น
เสียงรถหรูของปรายวิ่งออกมาจากบริษัท มุ่งตรงไปที่มหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง
แดน
“ เชี้ย…. “ ตะวันสบถออกมาเมื่อแดนเล่าเรื่องปรายที่เขาไปเจอมาวันนี้ให้ตะวันกับเป๊กฟัง เป๊กอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อยิ่งแดนบอกว่าเธอเป็นผู้บริหารแล้วก้ไม่มีพ่อมีแม่ด้วย
“ กูชักอยากรู้ว่าใครเป็นผัวของเธอแล้วสิ” เป๊กพูดออกมาอย่างโคตรจะอยากรู้ แดนก็เช่นเดียวกันเพราะเมื่อเช้าที่ไปก็ไม่เห็น
มหาวิทยาลัย
บรื้น…บรื้น…บรื้น
ไม่นานรถหรูก็วิ่งเข้ามาจอดที่มหาวิทยาลัย ปรายตอนนี้เธอเรียนรอบค่ำเพราะตอนเช้าเธอต้องทำงาน และดูแลจีโน่แต่ว่าตอนนี้ป้าพรกับพี่ไหมขอเลี้ยงหลานชายเธอแล้วถึงแม้ว่าจะรู้สึกแปลกๆแต่เธอก็ต้องยอมเพราะจีโน่โตแล้วก็เดินได้แล้ว เธอกลัวว่าหลานจะเกิดอุบัติเหตุจากเครื่องจักรที่โรงงาน
“ ปราย ปรายทางนี้” เสียงเพื่อนสาวคนสนิท ดาราพ่วงมาด้วยดีกรีนางแบบที่ปรายเรียกใช้บริการตลอดจนตอนนี้ทั้งสองสนิทกัน
“ น้ำ มีอะไรรึเปล่าเรียกซะตกอกตกใจหมด” ปรายยิ้มถามเพื่อนสนิทออกมาเสียงหวาน เมื่อคนที่ทะเล้นทะลึ่งอย่างน้ำเรียกเธอซะเสียงดัง
“ วันนี้ไปวันเกิด ว่าที่คู่มั้นเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ เธอว่างรึเปล่า เราไม่อยากไปคนเดียว “ น้ำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดออ้นเพราะเธอไม่ชอบเป๊กว่าที่คู่มั้นที่ครอบครัวเธอเป็นนคนหามาให้ แต่เพื่อนของเธอมีแค่ปรายคนเดียว น้ำเลยอยากให้ปรายไปเป็นเพื่อนเพราะเธอรู้ว่าปรายมีลูก แล้วถ้าเพื่อนรักไปด้วยเธอก็จะถือโอกาสบอกว่าเพื่อนต้องกลับไปเลี้ยงลูก ปรายรู้ดีว่าเพื่อนของเธอไม่ได้รักคู่มั่นของตัวเอง ปรายได้ยินแค่เพื่อนเล่าเรื่องว่าที่คู่มั่นแต่เธอก็ไม่เคยเจอสักครั้ง
“ อื้มได้สิแต่เราอยู่นานไม่ได้นะวันนี้เราไม่ได้เจอจีโน่ทั้งวันเลยเราคิดถึงหลานจะบ้าตายอยู่แล้ว” ปรายพูดออกมาอย่างเห็นใจเพื่อนเพราะเท่าที่เธอได้ฟังมา คู่มั่นของเพื่อนรักเจ้าชู้ตัวพ่อ ปรายเลยยอมช่วยเพื่อนอย่างเลียงไม่ได้
“ นั้นแหละที่ฉันต้องการ “ น้ำพูดออกมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินเพื่อนบอกว่าต้องกลับเร็ว ปรายยิ้มส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเพื่อนรัก ปรายรู้ว่าเพื่อนไม่อยากไปแต่ขัดแม่ไม่ได้ก็เลยจำเป็นต้องไปงานวันเกิดว่าที่คือมั่น
“ ขอบใจมากนะปราย ฉันรักแกมากเลย “ จุ๊บๆ น้ำพูดจบก็กระโดดกอดเพื่อนก่อนจะกระโดดจูบเพื่อน ปรายเห็นแบบนั้นเธอก็ทำท่าเอามือปัดพร้อมกับยิ้มส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายความทะเล้นของเพื่อน จากนั้นทั้งคูก็เดินเข้ามาเรียนตามปกติอย่างทุกครั้ง ถึงแม้ทั้งคู่จะดูเป็นสาวมั่นจนรุ่นพี่ รุ่นน้องเห็นแล้วมั่นใส้ แต่ทั้งสองก็ไม่เคยทำใครก่อนโดยเฉพาะปรายเพราะเธอไม่มีเวลามาเสียและให้กับเรื่องไร้สาระ