ตกหลุมรักคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว

ผู้บริหารเด็ก

บริษัท ไทยจีโน่

บรื้น….บรื้น….บรื้น

เสียวรถหรูวิ่งเข้ามาจอดที่บริษัทไทยจีโน่ ซึ่งเป็นบริษัทที่เธฮตั้งใจสร้างมาเพื่อหลานชายและญาติที่มีสายเลือดเพียงคนเดียวของเธอ

“ คุณปรายสวัสดีค่ะ วันนี้มีลูกค้าจากจีนมารอพบคุณปรายอยู่ที่ห้องทำงานคะ” เสียงเลขาสาวสวย อายุห่าง

กับเธอเป็นสองรอบวิ่งเข้ามาบอกงานวันนี้ นี้ดีที่เธฮไม่ได้เอาหลานชายมาด้วยไม่งั้นเธอต้องทำงานไปห่วงไปอย่างแน่นอน เมื่อนึกถึงหลานเธอก็อดที่จะขอบคุณป้าพรกับพี่ไหมไม่ได้ที่วันนี้อาสาจะเลี้ยงหลานชายสุดที่เลิฟให้

“ อื้ม ได้สิค่ะคุณบุ๊มเดียวปรายขอเอาของเข้าไปเก็บที่ห้องทำงานแป๊บหนึ่งนะคะแล้วเดียวปรายจะตามเข้าไปคะ ขอบคุณมากๆนะคะ” ปรายยกมือไหว้ขอบคุณเลขาของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเจ้านายแต่อย่าลืมว่าเธอเป็นเด็ก ดังนั้นความเคารพและให้เกียรติผู้ใหญ่เธอก็ต้องมี และนี้คือข้อดีของปรายที่พนักงานทุกคนรักเธอ

“ ไม่ได้คะคุณปรายเขารอคุณปรายตั้งแต่โรงงานเรายังไม่เปิดเลยนะคะ” เลขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูจะตื่นตกใจ ปรายมองเลขาอยาสงสงสัยเช่นกันว่าทำไม ลูกค้าถึงไม่โทรมานัดก่อนแล้วทำไมถึงต้องรีบเร่งขนาดนั้น ปราย เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่ได้อิดออดอะไร

“ ไปคะถ้าอย่างนั้น “ ปรายเอาของที่ถือมาฝากให้พนักงานอีกคนเอาเข้าไปไว้ที่ห้องทำงาน ส่วนเธอก็รีบเดินมาที่ห้องรับแขกโดยเร็ว เพราะว่าเงิน

ห้องรับแขก

“ คุณย่าครับทำไมต้องให้ผมมาด้วยละครับ “ เสียงของชายหนุ่มหน้าตาดี พูดกับคนเป็นย่า(อย่าเรียกพูดเลยให้เรียกว่าบ่นจะดีกว่า)

“ นี้ตาแดนอย่าบ่นมากได้ไหมพาย่ามาต่อรองราคาแค่น้ทำไมถึงได้บ่นเป็นคนแก่ไปได้ ” จางลี่ หญิงสูงวัยที่ยังดูสวยและดูดีอยู่อย่างว่าแหละคนมีเงินส่วนมากไม่ค่อยแก่เร็ว เพราะมีเวลาดูแลตัวเองมาก หญิงชราดูดีบ่นหลานชายเรื่องมากที่โดนลากมาแต่เช้าเพราะเธอได้ยินชื่อเสียงของบริษัทนี้มา จางลี่เลยลงทุนบินมาจากเมืองจีนเพื่อมาสั่งซื้อเสื้อผ้าที่บริษัทจีโน่ของปราย

ก๊อกๆ

เสียงมือบางของเลขาของปรายเคาะห์ประตูก่อนจะผลักประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

“ สวัสดีค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ ” เมื่อเลขาเปิดให้เจ้านายที่อายุน้อยกว่าเดินเข้ามา ปรายก็ยิ้มหวานยกมือไหว้พร้อมกับเอ้ยขอโทษคนที่นั่งรอ ปรายยิ้มเดินเข้ามาทั้งจางลี่และแดนมาเฟียหนุ่มที่เธอมีเรื่องกับเพื่อนเขาวันนั้นเมื่อเห็นปรายเดินเข้ามาทั้งสองตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าเจ้าของบริษัทที่มีชื่อเสียงเรื่องผ้าและแฟชั่นจะยังเด็กโดยเฉพาะแดนยิ่งไม่อยากจะเชื่อเพราะวันนั้นเขายังเห็นเธออุ้มลูกชายน่ารักอยู่เลยแล้ววันนี้จะมาเป็นเจ้าของหรือว่าเมียน้อยแดนคิดไปต่างๆนานา

“ ไม่เป็นไรจ้ะ หนูเป็นลูกสาวของเจ้าของที่นี้เหรอจ้ะแล้วไหนละพ่อแม่ของหนู” จางลี่ถามเด็กสาวออกมาอย่างสงสัยแล้วก็รู้สึกผิดหวังมากที่เจ้าของที่นี้ไม่ให้เกียรติ แถมยังให้เด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะมาต้อนรับ

“ หนูปรายค่ะเป็นเจ้าของบริษัทนี้แล้วก็หนูไม่มีพ่อแม่ค่ะ “ ปรายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการ เพราะที่ผ่านมาลูกค้ามักมาดิวงานกับเธอแล้วชอบดูถูกเธอว่าเธอเด็ก ด้วยความที่เธอเป็นเด็กเธอต้องทำให้ลูกค้าเชื่อใจเธอ จางลี่ได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองหน้าหลานชายที่มองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่ในใจเหมือนมีบางอย่างอยู่ข้างใน

“ ออ้ โทษทีจ้ะ” จางลี่เอ้ยขอโทษพร้อมกับยิ้มแหยๆอย่าง

อายๆพร้อมกับเริ่มคุยงานกับปราย คุณหญิงจางลี่เจ้าแม่ขนส่งไทยจีนและแดน แทบไม่อยากจะเชื่อหูว่าเด็กสาวอายุ19ปีจะทำงานและคุยงานอย่างมืออาชีพขนาด จางลี่รู้สึกชอบเด็กสาวคนนี้มาก เพราะเด็ก19ปีไม่หน้าจะเก่งหรือทำงานคุมคนได้ขนาดนี้

“ ตาแดนอาม่าชอบเด็กคนนี้ ลื้อว่าไง” เสียงของคนเป็นอย่างถามหลานชายที่พยุงเดินออกมาจากบริษัทถ้าไม่บอกก็ไม่มีคนเชื่อว่าเด็กสาวอายุเพียง19ปีเป็นผู้บริหาร

“ อาม่าพูดแบบนั้นไม่ได้นะครับ คุณปรายเธอมีลูกมีสามีแล้ว” แดนพูดออกมาด้ยน้ำเสียงที่อบอุ่นผิดกับตอนแรกโดยสิ้นเชิงเขาบอกคนเป็นย่าออกไปถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกเสียดายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้มาก

“ อ้าวเหรอ เสียดายจังยังเด็กอยู่เลยอาม่าก็นึกว่ายังไม่มี สงสัยจะเป็นแฟนของอีสินะที่บริหารช่วยอี” จางลีู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่โคตรจะเสียดายเพราะเด็กคนนี้อายุยังน้อยแต่ทัศนคติดีกว่าผู้ใหญ่บางคนซะอีก จากนั้นสองคนย่าหลานก็ออกมาจากบริษัทจีโน่หลังจากที่ตกลงซื้อขายเสื้อกางเกง แบร์นจีโน่และเซ็นเป็นลิขสิทธิ์ของจางลี่แต่เพียงผู้เดียวซึ่งปรายก็ยอมเพราะทุกเสื้อและกางเกงถูกผลิตภายใต้แบร์นของจีโน่นั้นหมายความว่าจะไม่มีใครก๊อปได้